Και δεν νιώθω περίεργα. 

Δεν θέλω να βάλω τα κλάματα, δεν είμαι ούτε στεναχωρημενη ούτε χαρούμενη. Το φεγγαροφωτο με ηρεμεί κάπως στην ταραγμένη μου εβδομαδα. Από τις πιο δύσκολες, αγχωτικες μέρες ever. Φυσικά και φοβάμαι αλλά νιώθω ανακούφιση ότι η λύση βρέθηκε, λίγες μέρες υπομονή θέλει. Τρέμω ότι η μαμά θα αντιδράσει περίεργα, το τρέμω αυτό αλλά πόσο θέλω να λειτουργήσει. Πρέπει να λειτουργήσει. Να μπούμε σε πρόγραμμα ξανά, όπως τα μωρά που αποσυντονιζονται. Κι άλλα πράγματα τρέμω, τον ίδιο μου τον εαυτό τρέμω να πλησιάσω και απλά να αφεθω. Να ακουμπήσω το κεφάλι μου στο στήθος σου και να νιώθω ότι θα μείνει εκεί για πάντα καρφωμένο.Αν το θες κι εσύ. 

Είναι δύσκολο το για πάντα και καθόλου ρεαλιστικό θα έλεγα. Αλλα συνήθως δεν με πτωουν κάτι τέτοια δύσκολα, αυτό που με πτωει πιο πολύ είναι να μου το κάνεις ακόμα πιο δύσκολο. Να νιώθω ότι παλεύω μόνη μου. Δεν έχει νόημα να είσαι στον κόσμο σου.Θελω να σε φέρω στον δικό μου όσο πιο κοντά μπορώ. Είναι όμορφο 2 κόσμοι να ενώνονται και να εμπλουτιζονται χωρίς να χάνουμε τους εαυτούς μας. 

Ξέρεις???

Είμαι εξαιρετικά δύσκολος άνθρωπος, δεν παρασυρομαι εύκολα και δεν δίνω αν δεν πάρω ένα min δείγμα αυτών που θελω. Εγωισμό το λένε? Δεν ξέρω, άλλοι το αποκαλούν τσιγκουνιά άλλοι το λένε εγωισμό. Δεν είμαι τίποτα από τα 2.Απλα έχοντας δει κάποια πράγματα και συμπεριφορές από την παιδική κιόλας ηλικία, με έχουν κάνει να σκεφτώ πολύ ώριμα στο τι θέλω και τι δεν θέλω δίπλα μου. Ποια είναι τα όρια που δεν θα μπορούσες να ξεπεράσεις μαζί μου. Θα τα μάθεις πολύ σύντομα γιατί δεν θέλω να χάνω το χρόνο μου ούτε να πικραθω ξανά,  η ζωή είναι πολύ μικρή για πικρες κι εγώ θελω πάνω απ όλα να περνάω καλά να είμαι χαρούμενη γιατί αυτό μου αξίζει. Δεν μου αξίζει η γκρίνια, ο θυμός οι κρίσεις πανικού τα βράδια, η αναπόληση του παρελθόντος για άτομα που αποδείχτηκε  ότι τελικά δεν αφέθηκαν ποτέ στο να το ζήσουν στο 100% κι η σκέψη ήταν πάντα ένα κλικ πιο πάνω από τα αισθήματα. 

Ο, τιδηποτε άλλο λιγότερο, οποιοσδήποτε συμβιβασμός είναι απλά όπως το μέτριο φαγητό σε ένα μέτριο μάγειράδικο. Απλά σε χορταίνει και σε  διατηρεί στη μίζερη ζωή σου.

Το φεγγαροφωτο λούζει το δωμάτιο από το τζάμι. Μου έχει λείψει το δωμάτιο μου κι οι συνομιλίες με την Πανσέληνο. Ξέρω ότι δεν θα τις έχω ποτέ όπως πριν. 

Κανω τη σύγκριση. Για την ακρίβεια τη ν ξανακάνω. Δεν είναι δίκαιο αλλά σε όλους μας βγαίνει αυτόματα το να λειτουργούμε με πρότυπα, με παραδείγματα.Δεν παρασυρομαι εύκολα αλλά νομίζω ότι η μιζέρια τέλος, πάμε  σε πιο  γκουρμέ καταστάσεις.

Καλό μας ύπνο 

Τελικά αυτό το όνομα είναι καρμικό? Τι μου χεις κάνει και νιώθω σαν δεκαπενταχρονο κοντεύεις να σπάσεις την καρδιά μου. Κι όλο μαζευομαι, μαζευομαι για να μη σου δώσω εξ αρχής πολύ θάρρος αλλά δεν τα καταφέρνω τόσο καλά.

Μάλλον φταίει ο τρόπος που μου μιλάς και που γράφεις. Είσαι του γραπτού κι εσύ ε??? Θα τα πάμε περίφημα αν συνεχίσουμε έτσι.Ούτε ένα ποστ με την ησυχία μου δεν μπορώ να γράψω εξαιτίας σου να ξέρεις. Σκέψη το πρωί, το μεσημέρι το βράδυ σκέψη στη δουλειά όλο κάνω λάθη  με έχεις τερματίσει.

Και δεν ξέρω και πως να το διαχειριστώ. Είναι που έχω κόλλημα με τις λεπτομέρειες. Θα βασανιστώ λίγο μέχρι να προσαρμόστώ στο ρυθμό σου κι εσύ στο δικό μου αλλά θα προσπαθήσουμε το πιστεύω. Μέχρι στιγμής όλα πολύ όμορφα, δεν σου κρύβω ότι προβληματιζομαι για κείνη τη φορά που είχαμε βγει. Πολύ βασικά αλλά δεν θέλω να στο πω σε μήνυμα , από κοντά όταν έρθει η ώρα πολύ πολύ σύντομα 

Αφιερωμένο εντελώς στο κινεζακι....

σε είδα με ένα περίεργο τρόπο. Κι ενώ έμαθα την αλήθεια γι αυτό που αισθάνεσαι κάτι με κάνει να επιμένω μαζί σου. Θες γιατί ξανανιωσα πως είναι να φλερτάρεις μετά απο τόσο καιρό, θες γιατί είναι ωραίο το να ενθουσίαζεσαι με την άμεση επικοινωνία. Μπορεί να μη βγω νικήτρια στη μάχη τούτη Hulk αλλά όταν μου γράφεις βραδινά μηνύματα η καρδιά μου χτυπάει χαρούμενα και κοιμάμαι χαρούμενα. Κάτι με κάνει να νιώθω ότι αυτό το όνειρο που είδα με σένα θα βγει αν δεις τα πράγματα λίγο αλλιώς. Κι αν είμαι και λίγο τυχερή με τον ανταγωνισμό.....

Η αλήθεια είναι ότι αν όντως υπάρχει κι άλλη κοπέλα στο προσκήνιο δεν ξέρω πως να σε κάνω να με προσέξεις αλλιώς, δεν είμαι ηττοπαθής απλά σέβομαι την επιλογή σου. Κι ελπίζω η άλλη κοπέλα να μην σου δίνει θετικά σημάδια (λίγο δύσκολο βέβαια) γιατί είσαι πολύ γλυκό παιδί.

Πως έμπλεξα έτσι μου λες???? Α ρε Κ με τις συμβουλές σου μου φούντωσες τη φλόγα κι αντε να σβήσω 

Κάποτε όταν ήμουν μικρή θεωρούσα το ημερολόγιο χαζό, ώσπου κάποτε έφτιαξα τούτον εδώ το διαδικτυακό ιστότοπο για να εκφράζω όσα σκεφτομαι και νιώθω. Όχι ότι έχουν νόημα για μερικούς αλλά εννοείται ότι το έκανα καθαρά για μένα.

Αλήθεια έχω 8 μήνες σχεδόν να γράψω, μήπως δεν είχα πράγματα να πώ? Είχα καλέ, πως δεν είχα και ευχάριστα και δυσάρεστα. Οι εξετάσεις που οριακά δεν πέρασα και μου κόστισαν, οι τέλειες καλοκαιρινές διακοπές σε ένα νησί που λάτρεψα (θα ακολουθήσει αφιέρωμα), η αλλαγή τμήματος και προισταμένου στη δουλειά με την νέα χρονιά και η ομαλοποίηση σε γενικές γραμμές του ωραρίου. Μετά από τόσα χρόνια βάρδιας σε Σαββατοκύριακα και αργίες δεν ήξερα τι να κάνω πλέον τα διήμερα. Ακόμα δεν ξέρω μερικές φορές, η αλήθεια είναι πως από τη μια έχω ευχαριστηθεί ξεκούραση διημέρου από την άλλη νιώθω ένα βάρος απεριόριστο.Τι τραγική ειρωνία ε? Εντάξει μην γκρινιάζω συνέχεια, έχω φάει κόλλημα με τους ποντιακούς χορούς και κάπως γεμίζω το Σάββατο. Η Κυριακή όμως δεν παλεύεται και πάντα από μικρούλα είχα ενα θεματάκι με την Κυριακή με έπιανε μια θλιψη που θα ξαναπήγαινα σχολείο.Γι αυτό μάλλον διάβαζα πάντα τελευταία στιγμή Κυριακή μεσημεροαπόγευμα μην πω βράδυ. Από μικρή είχα και το στοιχείο της αναβλητικότητας και με ακολουθεί λιγάκι. Το δουλεύω όμως κάποιες φορές με μεγάλη επιτυχία αλλά όχι πάντα.

Ένα άλλο στοιχείο μου πολύ αρνητικό είναι το ότι κολλάω στο παρελθόν, μπορώ κυριολεκτικά να βυθιστώ σε αυτό και να καταστρέψω ότι ευκαιρίες προκύπτουν. Δεν το κάνω επειδή το θέλω αλλά μου βγαίνει και δεν ξέρω πως να πολεμήσω με αυτό το τέρας της στασιμότητας, αν και δεν μου αρέσει η στασιμότητα μάλλον την προτιμώ γιατί δεν μου αρέσουν και πολύ οι αλλαγές. Όλα θέλουν την προσπάθειά τους, το καλό είναι ότι προσαρμόστηκα σχετικά γρήγορα στα νέα δεδομένα.Τώρα με το νέο ωράριο κάνω λίγο περισσότερα πράγματα για μένα, τα μαθήματά μου πιο τακτικά,  τους χορούς, τις εξόδους με τα παιδιά από το προηγούμενο τμήμα (ΨΙΤ Γιάννη μου χρωστάς ένα Brunch εκεί που είχαμε πάει στη θάλασσα την πρώτη φορά που βγήκαμε). Μια βόλτα στη θάλασσα ακόμα κι αν αυτή είναι μέσα στο καταχείμωνο κι έχει φουρτούνα σε ηρεμεί και σου καθαρίζει το μυαλό. Κι η αλήθεια είναι ότι πάντα το μυαλό μου είναι απασχολημένο με  το σπίτι και με άλλα πολλά που με κουρλαίνουν. Αυτό που έχει νόημα είναι να σε καταλαβαίνουν απόλυτα χωρίς να λες και πολλά.Να βουτάς το χέρι της και το αυτοκίνητο και να την πηγαίνεις στη θάλασσα να ηρεμεί κι ας μην σου πει όλα αυτά που έχει, θα τα καταλάβεις μόνος σου από τις σιωπές της κι από τα βλέμματα της.Και που ξέρεις, αν έχεις υπομονή μπορεί  στην 100η βόλτα στη θάλασσα να σου πει το κάτι παραπάνω..........

Και τώρα το μυαλό μου πέταξε σε αυτό το κομμάτι και δεν το βλέπω να κοιμάμαι αν δεν το ακούσω καμιά 30αρια φορές. Πάμε μωρή κατάθλιψηηηηηηηηηηηηηη!!!!!!!!

Τι να το κάνω που σου παίρνω δυο φιλιά στα κλεφτά

Τι να το κάνω

Τι να το κάνω που σκορπάει κάθε ματιά μια φωτιά

Τι να το κάνω

Σε κάθε όνειρο νομίζω πως σε πιάνω και όταν βρισκόμαστε σε χάνω Τι να το κάνω

Εγώ θέλω να σε έχω σε αυτήν τη ζωή και από τον εαυτό μου πιο πάνω

να μπορείς να δεις ανά πάσα στιγμή πως για σένα μπορώ να πεθάνω

Που σ’ αγαπώ και μ’ αγαπάς τι να το κάνω

Σου απαγορεύεται , δεν μου επιτρέπεται το κάτι παραπάνω

Τι να το κάνω που χτυπάει δυνατά η καρδιά τι να το κάνω

Τι να το κάνω που σου κλέβω μια αγκαλιά στα κλεφτά Τι να το κάνω

Σε κάθε όνειρο νομίζω πως σε πιάνω και όταν βρισκόμαστε σε χάνω

Τι να το κάνω

Αη στα τσακιδια κι εσύ απο δω πέρα. Πότε δεν πίστεψα και ποτέ δεν θα πιστεψω σε σένα.

Όταν κάποιος είναι ερωτευμένος μαζί σου ή σε αγαπάει σε βαζει καθε μέρα σε προτεραιότητα κι όχι μονο μια φορά το χρόνο. 

ΕΠΙΣΗΣ δεν σου κάνει δώρα εκείνη τη μέρα, σε κοίτα στα μάτια παντα γιατι δεν εχει να κρυψει πράγματα, ειναι περήφανος για σένα.Σε προσέχει σαν τα ματια του και φοβάται μη σε χασει, δε σκέφτεται με το κατω κεφάλι μονο.

Ναι στους αντρες αναφέρομαι κορίτσια.... 

Άγιε μου Βαλεντινε μην παρεξηγηθείς γι αυτό που λεω μα έτσι είναι. Οι σχέσεις κι οι εποχες μας δυσκολες μα οι ρομαντικοί άνθρωποι υπάρχουν κι είναι πολλοί κι είναι γυρω μας και δεν τους βλέπουμε. Εθελοτυφλουμε ή έχουμε κουραστει να προσπαθουμε? Έχουμε απογοητευτεί με τη μαυριλα που υπάρχει γυρω μας?

Δεν ξέρω...... 

Η μερα σηκώνει λικερ ροδι κι ατελειωτες συζητήσεις με τη Βαλεντίνα φίλη μου. Η συνήθεια που έγινε λατρεία. Σου ρχομαι για χορό κοριτσαρα ετοίμασε τις σοκολατες.

3 υπερφεγγάρια πέρασαν κι έγραψα ελάχιστα. Όχι πως δεν σκέφτομαι απλά μάλλον δε σκέφτομαι τόσο πολύ....

Ειχα κουραστεί να σκέπτομαι την κάθε λεπτομέρεια και να βουρλιζομαι με το παραμικρό. Εχω τη μαμα μου που είναι ενα κεφάλαιο μόνη της κυριολεκτικά. Πάει πολύ γρήγορα πια. Εχασε τις ελπίδες της. Επίσης η  υγεία είναι ο, τι σημαντικότερο υπάρχει.

Ηταν πρωτη φορά μετά από καιρό που πήγαινα για βελονισμό.. Μετά τη δουλειά, κομμάτια και σωματικα και ψυχολογικά. Στο 550 τιγκα στους Φιλιππινεζους που παν στα ΒΠ για το μεροκάματο στεκόμουν με το ζόρι όρθια σε μια χειρολαβή. Μπαίνουν 2 κοπέλες και συζητούν πίσω μου,  αντιλαμβάνομαι οτι η μία μάλλον έχει καρκίνο στα γεννητικά συστήματα. Οκ το Μαρούσι είναι μακριά αλλα το ταξίδι αυτό μου φάνηκε ατελείωτο. Έλεγα κι επαναλαμβανα μη στεναχωριέσαι για τίποτα υπάρχουν πολύ  χειρότερα, είσαι ζωντανή κι εισαι μια χαρα κι όλα τα αλλα θα φτιάξουν.

Οι βελόνες σε πρωτογνωρα μερη με πονούσαν και με μάτωναν, κάθε φορά και κατι νέο θα δω. 

Τι κι αν εισαι μόνη τώρα τι κι αν εχασες κάτι από την ρουτίνα σου θα ξαναφτιάξουν τα πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι οταν χανω τη ρουτίνα μου νιώθω εκτός περιβάλλοντος ωστόσο μερικες φορές οι αλλαγές κρίνονται απαραίτητες γιατί ανεπηρέαστη μπορείς να παρεις  αποφάσεις χωρις επιρροές απο το εξωτερικό περιβάλλον.

  Σκεφτομουν τη μέρα που είχα ξαναπάει για βελονες και παραλίγο να με πατήσει το αυτοκίνητο εξω από τη δουλειά με τον μεθυσμένο οδηγό. Και τι ακολουθησε μετα οταν το διηγουμουν. Το πως ξεφυσουσαμε ο καθένας μάλλον για τους λόγους του.Τελικά εγώ για να καθησυχασω το φόβο μου που περασε ολη ή η ζωή μπροστά στα μάτια μου και για όσα πίστευα ότι αισθανόμαστε, εσυ δεν ξέρω για ποιο λογο τι σκέφτηκες αραγε ποτέ δε θα το μάθω. Μακαρι να το μοιραζοσουν μαζί μου ίσως τώρα να μην ένιωθα τόσο περίεργα που σπατάλησαμε τόσο χρονο χωρις νόημα γιατί δεν μου αρέσει το να σπαταλαω το χρόνο μου. 

Πρόσφατα έμαθα, από μια φίλη και συνάδελφο Κεφαλλονιτισα το έθιμο να εύχονται την Παραμονή Πρωτοχρονιάς# καλή αποκοπη#. Και Googlαρα να δω κι εγώ τι είναι έτσι θες από επαγγελματική περιέργεια, θες γενικότερα από περιέργεια που με τόσα χρόνια έντονης συναναστροφης με άτομα που κατάγονται από το νησί δεν είναι κάτι που έπεσε στην αντίληψη μου. Και γενικά αυτά δεν είναι θέματα που μου διαφεύγουν εύκολα.
Να τι βρήκα στο Google και παραθέτω αυτούσιο σε εισαγωγικά.
"Η ευχή «καλή αποκοπή» της τελευταίας μέρας του χρόνου υποδηλώνει την επιθυμία του «αποχωρισμού» από τα ποικίλα βάρη που έχει συσσωρεύσει η προηγούμενη χρονιά. Το τέλος μιας διαδρομής, η ελπίδα ότι ξεκινάμε από το μηδέν, ξαναγινόμαστε tabula rasa, αναβαπτιζόμαστε, και «καθαροί» από τις αμαρτίες και τα πάθη μας ξεκινάμε από την αρχή τη νέα εποχή. Σαν τον Σίσυφο ανεβαίνουμε το βουνό του χρόνου φορτωμένοι μ’ ένα βράχο που γίνεται όλο και πιο βαρύς, και μόλις φτάσουμε στην αντίστοιχη «αποκοπή», στην κορυφή του βουνού, ο βράχος κυλάει από την άλλη πλευρά… και το σκαρφάλωμα ξεκινάει πάλι από την αρχή. Κουβαλάμε το βάρος ως την κορυφή προσέχοντας να μην γυρίσει πίσω, στην πραγματικότητα όμως εκείνο επιστρέφει από την άλλη πλευρά του βουνού, ως λογιστικό
χρέος μεταφέρεται στην επόμενη σελίδα του βιβλίου της ζωής, στην επόμενη χρήση."
Το βρίσκω ένα από τα πιο υπέροχα έθιμα. Βέβαια αλλάζοντας ο χρόνος δεν μπορείς να μηδενίσεις τίποτα, δεν μπορείς να αναιρέσεις όλα όσα συνέβησαν, ωστόσο μπορείς κανοντας μια" ανασκόπηση"να τα αφήσεις πίσω και να πας μπροστά, να προσπαθήσεις να αλλάξεις εσύ ο ίδιος ή να αντιμετωπίσεις ίσως διαφορετικά παρόμοιες καταστάσεις και να τις διαχειριστείς καλύτερα βλέποντας υπό διαφορετικό πρίσμα.
Η αποκοπή σημαίνει άραγε και διαγραφή? Δεν ξέρω τι έννοια δίνουν οι Κεφαλονιτες στην Αποκοπή αυτό πιστεύω είναι θέμα ανθρώπου και χαρακτήρα. Για να βάλεις νέα πράγματα στη ζωή σου πρέπει να ξεσκαρταρεις, να κάνεις χώρο για τα επόμενα χωρίς συναισθηματισμους. Χμμμ. Όλοι μας θέλουμε να θυμόμαστε τις όμορφες στιγμές όμως η ζωή δεν έχει μόνο χαρές έχει και λύπες, κυρίως λύπες. Και μερικές φορές πρέπει η καλύτερα επιβάλλεται να τις θυμάσαι για να ξέρεις τι αξίζει να μείνει στη ζωή σου και τι να φύγει. Ένας φίλος ένας σύντροφος, ένας συνεργάτης? Κι όταν αυτό περάσει θα ρθει κάτι ΝΕΟ που πάντα ευχόμαστε να είναι καλύτερο. Νέο έτος? Νέα δουλειά? Νέος συνάδελφος? Νέος γείτονας. Νέος σύντροφος? Πάντα ευχόμαστε να είναι καλύτερα, και μες στην αισιοδοξία μας ότι τα πράγματα είναι Καλύτερα ξεχνάμε εντελώς και το παλιό. Μέγα λάθος γιατί όπως λέει μια σοφή παροιμία, το πάθημα έγινε μάθημα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ το παλιό τι στραβό είχε που δεν το θέλαμε να το υποστούμε γιατί μας προξενούσε δυστυχία, έτσι ώστε να μπορούμε να αναγνωρίσουμε αν τελικά αυτό το ΝΈΟ είναι όντως κάτι Νέο κι όχι κάτι παλιό που πρέπει να φάμε στη μάπα. Κι οκ αν πρόκειται για το νέο χρόνο έχει συγκεκριμένη ημερομηνία λήξης οπότε ελπίζουμε πάλι από την αρχή για κάτι καλύτερο αν όμως όχι τότε αλοιμονο μας...

Καλή Αποκοπή σε όλους μας Καλή Χρονιά και το 2018 να φέρει σε όλους μας υγεία, υπομονη να αντέξουμε στα δύσκολα κι ότι ψάχνουμε κι επιθυμούμε.

που για σένα αρρώστησα 

και πλήρωσα τα πάντα σε ένα βράδυ κι είπα πως καθάρισα.

Η Ουρανία είχε ορκιστεί στον εαυτό της ότι δεν θα αρρωστήσει για κανένα και για τίποτα.Ειδικά για το ίδιο άτομο για δεύτερη και τρίτη φορά.

Ωστόσο αισθάνεται ότι έχει φτάσει στα όριά της εδώ και πολύυυυυυ καιρό, λάθος της βέβαια που δεν το εξέφρασε όταν έπρεπε αλλά νιώθει απογοητευμένη. Πως να μην νιώθεις απογοήτευση όταν μετά από 5-6 χρόνια καλής σχέσης σε γενικές γραμμές αντιλαμβάνεσαι ότι ο συντροφός σου δεν σε εμπιστεύεται, δεν νιώθει περήφανος για σένα και φαίρεται σαν να αισθάνεται ΞΕΝΟΣ? Ο κάθε άνθρωπος έχει ένα Minimum απαιτήσεων από τον εαυτό του και τους γύρω του αλλά και σχετικά με το πως θα ήθελε να είναι η ζωή του και να τη ζεί και ένα maximum καταστάσεων που θα μπορούσε να αποδεχτεί.

Η ζωή είναι μικρή για να καταπιεζόμαστε και νιώθει πως έχει καταπιεστεί πολύ τελευταία.Περισσότερο από όσο μπορεί να αντέξει κι αυτό την αρρωσταίνει. Η Ουρανία το έχει σκεφτεί πολύ κι έχει προσδιορίσει το τι θέλει στο μέλλον ΤΗΣ.Και δυστυχώς όσο μεγαλώνει τόσο λιγότερο νερό στο κρασί της θέλει να βάλει. 

Όποιος θέλει ακολουθεί αλλιώς ώρα καλή στην πρύμνη του κι αέρα στα πανιά του.Άραγε ΕΣΥ έχεις σκεφτεί πως θέλεις να είναι το μέλλον ΣΟΥ?

Αυτό το τραγούδι με αγγίζει τόσο μα τόσοοοοο πολύ.

Νύχτα πυκνή, μα δες…προβολείς αν ρίξεις
Πόσο απέχει απ’ το χώρια το μαζί(μερικές φορές όχι ιδιαίτερα)

Όσο μια πόρτα απ’ τη διπλανή ζωή
Αν την διαρρήξεις (αν τολμάς)
Νύχτα συχνά, ρωτάς ετοιμόρροπά σου
Αν είμαι ακόμα δεδομένο ανοιχτό (η απάντηση θα πρεπε να βρίσκεται βαθιά μέσα σου)
Τις πιθανότητες θα σου τις πω εγώ
Που ‘χω για μάρτυρα καμμένο ουρανό

Άστα όλα κι έλα… τι ζητάω (Μάλλον πάρα πολλά για σένα... )
Μακριά σου δύσκολα περνάω 
Όσο σε θυμάμαι, με ξεχνάω όμηρο εδώ
Άστα όλα κι έλα… μεγαλώνω (Ω ΝΑΙ κι όσο μεγαλώνουμε παραξενεύουμε)
Ό,τι μας χωρίζει, στο χρεώνω (Ω ΝΑΙ αν και ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας)
Ένας κόκκος άμμου ήταν μόνο
Το ’δες για βουνό (αυτά τα βουνά που δεν μπορούμε να τα ανέβουμε .  . . )
Δε σηκώνω άλλο… τόσο πόνο
Έλα, σ’ αγαπώ

Νύχτα πυκνή μπορείς, τώρα να την σκίσεις
Να το μικρύνεις το «τελείως μακριά» 
Τον ήλιο που ’μεινε στης δύσης τη μεριά
Να φοβερίσεις 

Νύχτα κι εχθροί παντού… και το σύνορό σου
Σαν το ατσάλι αδιαπέραστο κι αυτό (αξίζει να προσπαθείς να διαπεράσεις κάτι αδιαπέραστο?)
Αν δε γυρίσεις, πώς θα ζω… τι θα ’μαι εγώ
Δίχως ταυτότητα, κανέναν εαυτό (ποτέ δεν κατάλαβα γιατί συμβαίνει το να χάνουμε τον εαυτό μας όταν είμαστε ερωτευμένοι)

Την αγάπη σαν εχθρό σου φοβάσαι (κακώς)
Πλάτη πλάτη με τα «θέλω» κοιμάσαι
Τα ‘χω βάλει μαζί σου, που φτάσαμε εδώ! (Ω ΝΑΙ...)

για ταξίδια κι εκδρομές. 

Μα πώς μπορώ να σκέφτομαι εκδρομές και ταξίδια όταν παντού γύρω μας υπάρχει πανικός?Τρομοκρατικές επιθέσεις, τώρα και στο Μόναχο λογικά, την αγαπημένη μου Βαυαρική πόλη. Μετά από όλα αυτά τίποτα δεν είναι το ίδιο, τίποτα δεν θα είναι το ίδιο για τα άτομα, τους γνωστούς μου που το έζησαν για τους ¨φίλους¨ μου και τα συναισθήματα αντιπαλέυουν μεταξύ τους.

Είχα περάσει τόσο όμορφα και ξένοιαστα τότε. Ήταν μια ωραία εποχή πριν την αρχή της κρίσης. Βέβαια το ότι έχουμε κρίση δεν σημαίνει επουδενί ότι σταματάμε να ζούμε και να αναπνέουμε. Προσπαθούμε να περνάμε όσο πιο καλά και όμορφα γίνεται. Η ζωη είναι ωραία είναι για να τη ΖΕΙΣ όχι για να καταπιέζεσαι. Έχω νιώσει μια μεγάλη κι έντονη βαρεμάρα τελευταία και δεν ξέρω πως να τη διαχειριστώ.Τόσο μεγάλη που ούτε στο μπλόκ μου δεν ήθελα να γράψω γι αυτό. Δεν έβρισκα νόημα σε τίποτα γιατί πίστευα ότι ότι και να έγραφα δεν θα μπορούσε να με καταλάβει κανείς. Όμως θα σκάσω σαν το ηφαίστειο αν δεν εκφράσω κάπως αυτά που νιώθω. 

Βαριέμαι, να περνάν τα ρεπό μου και να μην κάνω τίποτα, βαριέμαι στην άδειά μου να νιώθω μοναξιά, βαριέμαι να θέλω να ξεβαρεθώ και να μη βρίσκω υποστήριξη, βαριέμαι που γύρισα πάλι στην ίδια απόλυτη κατάσταση.Μα κυρίως κουράστηκα να ζηλεύω τα ζευγάρια που έχουν κοινά μεταξύ τους.

Είμαι σε αδιέξοδο.

Δεν αναπνέω πια.

Και το ήξερα ότι θα συμβεί, άρα φταίω εξολοκλήρου εγώ, κι αυτό με εξοργίζει

γιατί το ΔΙΣ εξαμαρτείν λένε.....

σε όλα.....

Και δεν ξέρω πως να τη διαχειριστώ γιατί δεν θέλω να γίνω όπως κάποιοι άλλοι που έφτασαν σε μια ηλικία και συνειδητοποίησαν ότι μια ζωή βαριόντουσαν. Πόσες φορές το έχω ακούσει και πόσο έχω προβληματιστεί δεν λέγεται.

ΟΥΦ πραγματικά με ξεπερνάει... 

Thank you sooooo much for being in my life and do all these things for me. 

You may not realize what this means to me but today you are going to give me the best birthday ever. And I did mean it when I say I DON'T, no I don't want any birthday gift. 

I love you.

Τι κι αν ποστάρω απόγευμα, η μέρα μου ξέκίνησε όμορφα, ήταν και είναι όμορφη.

Τι κι αν είναι χειμώνας η άνοιξη είναι μέσα μας.

Σ'αγαπώ όμορφε, σαν να μην πέρασε μια μέρα, κι αν έβαζες το χέρι σου στο στήθος μου χτες θα άκουγες χτες τους χτύπους της καρδιάς μου που ήταν έτοιμη να εκραγεί χτες.

Μωράκι μου είσαι υπέροχο!

απρόσμενα σε συνοικιακό σούπερ μάρκετ. Αμηχανία μεγάλη

να συναντάς το πρώτο άτομο που ερωτεύτηκες. Σε κέρδισε με τα κόκκινα τριαντάφυλλα, το ρομαντισμό του και με τον τρόπο που σε κοίταζε.Έφυγε πάνω που εσύ είχες αρχίσει να νιώθεις την καρακατακαψούρα.  Κρύφτηκε πίσω από ανόητες δικαιολογίες όταν άρχισες να έχεις καρδούλες στα μάτια. Ευτυχώς  κράτησε λιγο και έληξε εκεί άδοξα.

Φαντάζεστε να καταλήγαμε σαν τους φίλους μας? μπορεί τώρα να ήμουν έγκυος ή να πηγαίναμε για μπάνια στη Λούτσα με τον Παντελάκη και το Δημήτρη κουβαλώντας κουβαδάκια  στρώματα θαλάσσης στο πορτ παγκάζ και ψώνια του σούπερ μάρκετ.

Μπρρρ με πιάνει πανικός στη σκέψη τελικά, τόση δέσμευση δεν θα την άντεχα, είχες δίκιο κάποτε που έλεγες ότι μου αξίζει κάτι καλύτερο. Να ξερες πόσο χαίρομαι που δεν με άφησες να σε αγαπήσω κι έκανα ένα σωρό άλλες επιλογές μακριά σου.

Άλλες σπουδές, άλλα ταξίδια, γνωριμίες με άλλους ανθρώπους , άλλους έρωτες πιο δυνατούς, άλλες αγάπες, τούμπες στη ζωή στις οποίες δεν θα ήσουν δίπλα μου. 

Καλή σου μέρα!

for you to come back.

Τι να κάνουμε το μυαλό έχει και τα κολλήματά του, αλλά ζουζουνάκι μου κοιμάμαι τόσο τέλεια όταν ακούω την ανάσα σου δίπλα μου στο κρεβάτι.

Ορίστε το είπα... Σ'αγαπώ!

THE NOTEBOOΚ

Βασισμένη στο ομόνυμο βιβλίο του Nicholas Sparks η ταινία αυτή θα σε κάνει αν  όχι να  κλάψεις να συγκινηθείς στα σίγουρα.

Κρίμα που δεν διάβασα το βιβλίο πρώτα. Απίστευτο τέλος. 

Σε ένα γηροκομείο τη σήμερον ημέρα, ένας ηλικιωμένος άντρας ονόματι Ντιούκ αρχίζει να διαβάζει μία ρομαντική ιστορία από το ημερολόγιό του σε μία ηλικιωμένη ασθενή του γηροκομείου.

Η ιστορία που αφηγείται ξεκινά το 1940. Στην πόλη Σίμπρουκ Άιλαντ στη, Νότια Καρολίνα το χωριατόπαιδο Νόα Κάλουν  γοητεύεται από την δεκαεφτάχρονη κληρονόμο Άλι Χάμιλτον και κάνει τρέλες για να την κάνει να τουδώσει σημασία και να βγούν ραντεβού.

Εκείνη βρίσκεται για διακοπές στο Σίμπρουκ Άιλαντ. Οι δυο τους μοιράζονται ένα ειδυλλιακό έρωτα του καλοκαιριού μέχρι που πηγαίνουν σε ένα εγκατελειμμένο σπίτι, το οποίο ο Νόα είπε ότι κάποια στιγμή θα  ήθελε να αγοράσει για να ζήσει με την Άλι.

 Οι γονείς της Άλι όμως δεν καλοβλέπουν το φτωχό Νόα για γαμπρό και της απαγορεύουν να  τον ξαναδεί και αλλάζουν πόλη άρον άρον. Έτσι η Άλι κι ο Νόα χωρίζουν παρά τη θελησή τους. Ο Νόα και η Άλι δεν έχουν άλλη επιλογή από το να συνεχίσουν κανονικά τις ζωές τους. Ο Νόα και ο καλύτερος του φίλος Φιν πολεμούν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και ο Φιν σκοτώνεται στη μάχη. Η Άλι γίνεται εθελόντρια νοσοκόμα και εκεί γνωρίζει τον αξιωματικό Λον, έναν  όμορφο, έξυπνο, γοητευτικό αλλά και εύπορο δικηγόρο. Μετά από χρόνια απουσίας του Νόα από τη ζωή της  αποφασίζει να συνεχίσει τη ζωή της  και να παντρευτεί τον Λόν, εφόσον είναι κι ένας άντρας τον οποίο οι δικοί της εγκρίνουν.

Παράλληλα ο Νόα επιστρέφοντας από τον πόλεμο, ανακαλύπτει ότι ο πατέρας του πούλησε το πατρικό σπίτι έτσι ώστε ο Νόα να  πραγματοποιήσει το όνειρό του και να μπορέσει να αγοράσει  το εγκαταλελειμένο σπίτι που είχε πάει με την Άλι, την οποία έχει να δει χρόνια. Το ανακαινίζει και μένει σε αυτό μόνος, και τον γράφει η εφημερίδα. Η Άλι πραγματοποιούσε τις ετοιμασίες του γάμου και διαβάζοντας την εφημερίδα το μυαλό της ξαναγυρίζει στον Νόα που απ'ότι φαίνεται δεν έχει ξεπεράσει. Ζούν στιγμές πάθους και η Άλι πισωγυρίζει. Βρίσκεται σε δίλημμα, έρχεται η ώρα που η Άλι πρέπει να διαλέξει.... Τον αρραβωνιαστικό ή αυτόν που αγαπάει πραγματικά?Τσακώνονται με τον Νόα πολύ έντονα,κι οι 2 έχουν τα δίκια τους εδώ που τα λέμε.

Η συγκίνηση που σου προκαλεί αυτή η ταινία  δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι τελικά η πρώτη αγάπη είναι αυτή που κερδίζει παρ'όλες τις δυσκολίες αλλά και στο όταν αποκαλύπτονται λεπτομέρειες σχετικά με το τι ρόλο παίζουν τα  ηλικιωμένα πρόσωπα στο γηροκομείο.

Φοβερό βιβλίο φοβερό σενάριο.Κλαψ κλαψ κλάψ.

η πλατεία που πηγαίναμε και αράζαμε. Είναι πολύ πιο όμορφη τώρα, γεμάτη όμορφη βλάστηση, τριαντάφυλλα, μεγάλα παγκάκια και συντριβάνια.Ένα χάρμα οφθαλμών και μυρωδιάς. Χαίρεσαι να κάθεσαι. Κρίμα που εκει κάτω και δεν είναι τόσο δροσερά όσο πάνω στα πάρκα, αλλά το να είμαι μαζί σου είναι η μεγαλύτερη αποζημίωση.Μπορεί να ζεσταίνομαι βέβαια γιατί είσαι και θερμό αγόρι, αλλά θα προσπαθήσω να αντισταθώ στον παγωτοπειρασμό κάθε φορά που πάμε, γιατί τώρα με τη δουλειά έχω βάλει στόχο να χάσω κιλά! Ήδη έχω χάσει 2-3.

Φλυαρώ πάλι. Όταν πλησιάζει πανσέληνος με πιάνει μούγκα, ή φλυαρία.

Λατρεύω αυτή την πλατεία γιατί άλλαξε προς το καλύτερο. Αποτελεί πλέον το τέλειο σημείο να ξαποστάσεις από ένα περίπατο - αν και τη φτιάξανε προεκλογικά και έχω τις ενστάσεις μου- .Χαίρομαι που άλλαξε, το έχω ξαναπεί, ότι σ'αυτήν την πλατεία έχω αναμνήσεις. Καλές στην πλειοψηφία, και κακές όμως, οι οποίες μερικές φορές υπερκαλύπτουν ότι καλό έχει υπάρξει. Έτσι είναι το στραβό μου το κεφάλι, καμιά φορά γυρίζει στις στιγμές που καθόμουν αμίλητη στην πλατεία και σκεφτόμουν ότι το μέλλον έχει χρώμα σκούρο γκρι προς μαύρο. Και πως να το δεις διαφορετικά, όταν το μόνο όμορφο που έχεις τη δεδομένη στιγμή συνειδητοποιείς ότι δεν είναι όπως το θες και ίσως δεν ήταν ποτέ δικό σου?

Η πλατεία άλλαξε, εγώ άλλαξα, εσύ άλλαξες, η σχέση μας άλλαξε. Και δεν το κρύβω, είμαι πανευτυχής για ΟΛΕΣ αυτές τις αλλαγές.

να ξυπνάς και να βλέπεις ότι δεν είναι όνειρο. Κοιμάται δίπλα σου και νιώθεις τη ζεστασίά από το κορμί του. ΜΕΓΑΛΕΙΟ!

Ευτυχώς που έχω και σένα βρε καναρινάκι μου, σκέφτομαι αλλιώς θα μουν και γω σαν την άλλη την περίεργη και αγ#@$#τη που παρεξηγήθηκε.

Μερικές φορές μπορούν να δημιουργηθούν εύκολα παρεξηγήσεις το ξέρω.

Έτσι λοιπόν κι έγινε κάποια στιγμή η άλλη παρεξηγήθηκε από κει που δεν υπήρχε λόγος. Τί να πώ εγώ τώρα δεν ξέρω, το άφησα πίσω γιατί ούτε να το σκέφτομαι δεν θέλω, αν και απογοητεύτηκα πολύ.

Όμως ρε κοπελιά άμα δεν έχεις τι να κάνεις μην τρώγεσαι με τα ρούχα σου και με μένα. Πήγαινε μωρή αλαφροϊσκιωτη να γ.... γιατί έχεις λαλήσει. Αλλά έτσι που είσαι, άστα να πάνε. Υποκρίτρια απαπαπαπα μακριά μου

Συγκλονιστικό! Κι αφιερωμένο σε ένα πολύ αγαπημένο πρόσωπο!

Η Ελεονώρα το χει αποθεώσει κι ας μην είναι από τις πολύ αγαπημένες τραγουδίστριες.

Είναι μερικές φορές που δεν περιγράφονται κάποια συναισθήματα. Ξεχειλίζουν οι λέξεις και μπερδεύονται αναμεταξύ τους. Μα τι όμορφα που απεικονίζονται όλα με αυτό το κωμάτι, και τί μελωδία. Όλα ξεμπερδεύονται και γίνονται ξεκάθαρα, ξαναμπερδεύονται και τούμπαλιν!

Σε λατρεύω μικρό μου Πάντα :)

Αν είναι κάτι που με κέρδισε σε 'σενα
κάτι που ήξερε πώς να με ξεπερνάει
είναι αγάπη μου αυτή η επιμονή σου
μια αγάπη που έμαθε να μην τα παρατάει

Αν είναι κάτι που μού είπε να διαλέξω
ούτε τα λόγια σου είναι, ούτε η ομορφιά
Αυτή η υπέροχη, τρελή επιμονή σου
πως είναι κρίμα εμείς να ζούμε χωριστά

Αχ να 'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου
Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου
Σαν λες όλα θα γίνουνε κι ακούω τη φωνή σου
Αχ να 'ξερες τι δύναμη μου δίνει η δύναμή σου

Αν είναι κάτι που με κράτησε απ' τα ξένα
αυτό το φως που δεν υπάρχει σ' άλλη γη
κι αυτή αγάπη μου η ίδια επιμονή σου
να μοιραστούμε αυτά τα σύννεφα μαζί
να μοιραστούμε αυτή τη θάλασσα μαζί

Αυτή η ατέλειωτη η γλύκα σου πως με τραβάει να 'ξερες
Να περπατήσω δίπλα σου με θάρρος στη ζωή
Αυτή η ατέλειωτη η δίψα σου για της ζωής το άγνωστο
Τι μού 'χει δώσει να 'ξερες και πού να φανταστείς
Αγάπη μου τρελή να με ζητάς μην κουραστείς

Άγγελέ μου σε ευχαριστώ που γύρισες και με έκανες να σε ξαναγαπήσω!

Σε λατρεύω κοκκινοτρίχη γέροντα!

Τα χίόνια δεν είχαν λιώσει τελείως από τα βουνά και το λιβάδι με τις παπαρούνες θα αργούσε να ανθίσει. Ο Χανς περίμενε πως και πώς να ξαναπάει στο αγαπημένο του στέκι να αράξει με τις ώρες.... Η άνοιξη όμως θα αργούσε φέτος. Από κάθε άποψη. Ένα πρωϊνό πηγαίνοντας στο σχολείο κάτι δεν του πήγαινε καλά. Μα τι να ήταν αφού είπαμε ότι ο Χανς αγαπούσε το σχολείο, κι όμως κάτι του έλεγε ότι δεν θα πρεπε να είναι εκεί εκείνη τη στιγμή. Λίγο αργότερα φώναξαν τη δασκάλα του κι εκείνη γύρισε κατσουφιασμένη στην τάξη. Πολύ περίεργα πράγματα συμβαίνανε σήμερα και δεν μπορούσε να καταλάβει. Τι να έπαθε η αγαπημένη του δασκάλα? Μήπως της κάνανε παρατήρηση που ήταν ζωηροί οι μαθητές της, μήπως είναι άρρωστή ή μήπως την απασχολεί κάτι άλλο? Προσπάθησε να συγκεντρωθεί στο μάθημα και δεν τα κατάφερνε. Ευτυχώς χτύπησε το κουδούνι κι έτσι θα έβγαινε έξω και θα ξέχναγε το λυπημένο κι αμήχανο βλέμμα της δασκάλας του την ώρα που έμπαινε στην τάξη. Όμως τα πράγματα δεν είναι πάντα όπως τα περιμένουμε, η δασκάλα ζήτησε από το Χανς να την ακολουθήσει στο διάλειμμα γιατί είχε κάτι να του πει. Και τα νέα φυσικά ήταν δυσάρεστα. Πολύ δυσάρεστα. 

Ένα άσπρο WV έπεσε στο γκρεμό στο δρόμο για το Hoffensberg σήμερα στις 7 η ώρα. Ω για στάσου!  Άσπρο WV είναι το αυτοκίνητό τους! Ω δεν μπορεί! Αφού ο πατέρας του οδηγεί χρόνια δεν μπορεί.

Κι όμως, λίγο η ολισθηρότητα του δρόμου, λίγο η απροσεξία του οδηγού του φορτηγού απ'το αντίθετο ρεύμα φαίνεται ότι έστειλε το μικρό WV εκτός πορείας. Το όχημα είχε 3 άτομα μέσα, τους γονείς και τον αδερφό του.Έμεινε ΜΟΝΟΣ! Με την αδερφή του ήταν αλλά αυτός εξακολουθούσε να νιώθει μόνος.Η κηδεία έγινε μετά από 2 μέρες με ότι μπορέσαν να ανασύρουν από τα συντρίμια απ'το γκρεμό. Ο Χανς δεν ήθελε να πηγαίνει σχολείο πια, ξέχασε τα όνειρά του, τις παιδικές ιστορίες το λιβάδι με τις παπαρούνες. Το μόνο που σκεφτόταν ήταν ο γκρεμός. Ήθελε να πηγαίνει και να κοιτάζει κάτω, λες και θα έβλεπε τους γονείς και τον αδερφό του να σκαρφαλώνουν τα βράχια σώοι κι αβλαβείς. Ποτέ όμως δεν είδε τίποτα. Πότιζε τα απότομα βράχια με τα δάκρυά του μέχρι που το λιβάδι με τις παπαρούνες άνθισε ξανά.Πήγε ένα μπουκέτο παπαρούνες στους δικούς του.Το τελευταίο μπουκέτο παπαρούνες σκέφτηκε, τι κι αν το λιβάδι άνθισε κι οι παπαρούνες ζωντάνευαν μπροστά στα μάτια του η καρδιά του Χανς όμως δεν ξαναάνθισε ποτέ. Η καρδιά του Χάνς ήταν νεκρή, γι αυτό δεν ξαναπέρασε ποτέ απ'το λιβάδι με τις παπαρούνες.

Ο Χανς διέσχιζε μόνος κάθε μέρα το λιβάδι με τις παπαρούνες για να πάει στο σχολείο. Μπορεί να ήταν μεγαλύτερη η διαδρομή αλλά ήταν η πιο ευχάριστη.Του άρεσε να ονειροπολεί αφάνταστα και κυρίως του άρεσε ότι τα άνθη της παπαρούνας ήταν πιο ψηλά κι απ'το μπόι του. Ήταν σαν να καταπίνει το λιβάδι το μικρό παιδάκι και μετά να το βλέπεις να βγαίνει και να αναρωτιέσαι από που ξεφύτρωσε ο μικρός αυτός μπόμπιρας? 

Με τα άλλα τα παιδιά δεν τα πολυπήγαινε καλά, ήταν μοναχικός τύπος. Μέχρι και τα αδέρφια του ο Πέτερ και η Μπέα ήταν πολύ μεγαλύτερα και τον κοροϊδεύανε που ήταν έτσι απόμακρος. Εκείνος όμως δεν δινει σημασία.Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει συγγραφέας παιδικών βιβλιίων, είναι ένας τρόπος να μην μεγαλώσει ποτέ, πιστεύει. Γι αυτό περνάει κάθε μέρα από το λιβάδι με τις παπαρούνες, στο γυρισμό ξαπλώνει και διαβάζει τα αγαπημένα του παιδικά βιβλία και φτιάχνει ένα σωρό ιστορίες με το μυαλό του για όταν θα γίνει εκείνος συγγραφέας.

Στο σχολείο πήγαινε με μεγάλη όρεξη, όχι μονο γιατί ένας συγγραφέας αγράμματος δεν νοείται, αλλά και γιατί η δασκάλα του ήταν ένα από τα πρόσωπα που αγαπούσε πάρα πολύ. Είχε προσέξει την ιδιαίτερη προσωπικότητα του Χανς και τον φρόντιζε. Εκείνη δικά της παιδιά δεν είχε και όλοι της οι μαθητές ήταν τα "παιδιά της¨, όπως έλεγε. Τον Χανς όμως τον πρόσεχε λίγο παραπάνω γιατί παρέες δεν είχε και δεν φαινόταν να πολυθέλει να κάνει, καθόταν σχεδόν πάντα μόνος στην άκρη της αυλής κι ονειροπολούσε ή σκεφτόταν ιστορίες τις οποίες μετά δηιγούνταν σε κανα δυο συμμαθητές του. 

Οι γονείς του Χανς δεν τον πιέζανε,τον αφήνανε να είναι ο εαυτός του μόνο τα αδέρφια του του κάνανε τη ζωή μαύρη. Παρ'όλα αυτά τα αγαπούσε και τα βαζε κι αυτά στις ιστορίες του πολλές φορές. Σκεφτόταν ότι κάνανε ταξίδια σε μέρη μαγικά, ή οτι ήταν μια τριάδα υπερηρώων που καλούνταν να σώσουν τον κόσμο από κάποια καταστροφή, και φυσικά πάντα με επιτυχία γιατί η ομάδα δεν αποτυγχάνει ποτέ.

Όμως η ζωή ειναι περίεργη και καμιά φορά καταφέρνει να μας τουμπάρει. Έτσι τούμπαρε και το Χανς ένα όμορφο πρωϊνό του Μαρτίου. . . .

Συνεχίζεται

μια ταινία με πολύ πολύ πολύ γέλιο.

Αγγλικό χιούμορ που μου αρέσει πολύ και γενικά μερικές φορές χρειαζόμαστε λίγο ωραίο γέλιο κι όχι αμερικανοκρυοκολιές. Τα χω βαρεθεί αυτά τα χαζοχαρούμενα έργα του κιλού που δεν λένε μία,όλα μια κοψιά και χιούμορ που έχει να κάνει σχεδόν πάντα με το σεξ. ΕΛΕΟΣ!

Λοιπόν υ υπόθεση του έργου έχει ως εξής.

Το πρωί της κηδείας του πατέρα τους, η οικογένεια και οι φίλοι του αποθανόντα, καταφθάνουν ο καθένας με τη δική του/της ταραχή και άγχος. Ο γιος, ο Ντάνιελ (ΜΑΘΙΟΥ ΜακΦΕΪΝΤΕΝ) ξέρει ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσει τον ερωτιάρη, εκνευριστικό, διάσημο συγγραφέα αδελφό του, τον Ρόμπερτ (ΡΟΥΠΕΡΤ ΓΚΡΕΪΒΣ), ο οποίος μόλις κατέφθασε αεροπορικώς από τη Νέα Υόρκη, αλλά και να τηρήσει τις υποσχέσεις για μια νέα ζωή που έδωσε στη σύζυγό του, την Τζέιν (ΚΙΛΙ ΧΟΟΥΣ). Εν τω μεταξύ, η ξαδέλφη του Ντάνιελ, η Μάρθα (ΝΤΕΪΖΙ ΝΤΟΝΟΒΑΝ) και ο μυαλωμένος, καινούργιος αρραβωνιαστικός της, ο Σάιμον (ΑΛΑΝ ΤΟΥΝΤΙΚ) είναι στα όρια της απελπισίας γιατί πρέπει να κάνουν καλή εντύπωση στον οξύθυμο πατέρα της Μάρθας –ένα σχέδιο που κυριολεκτικά… φεύγει από το παράθυρο, όταν ο Σάιμον κατά λάθος πίνει μια παραισθησιογόνο ουσία στη διαδρομή τους προς την τελετή, κάτι που τον καθιστά επιρρεπή σε ανεξέλεγκτες κρίσεις παραληρήματος και…ξεγυμνώματος, μπροστά στα μάτια των μελλοντικών εξ αγχιστείας συγγενών του.Ο μέλλον πεθερούλης φρικάρει και γίνεται της μουρλής, οι εκφράσεις που παίρνει ο μαστουρωμένος Σάιμον είναι εκπληκτικές.
Και τότε έρχεται το αληθινό σοκ: ένας μυστηριώδης επισκέπτης (ΠΙΤΕΡ ΝΤΙΝΚΛΕΪΤΖ) ο οποίος απειλεί να αποκαλύψει ένα συγκλονιστικό οικογενειακό μυστικό. Καθώς οι θορυβώδης καταστροφές και οι απρόσμενες αναποδιές ανακύπτουν σε όλα τα οικογενειακά μέτωπα, είναι πια στα χέρια των δύο αδελφών να κρύψουν την αλήθεια από την οικογένεια και τους φίλους και να βρουν το πώς θα θάψουν όχι μόνο τον αγαπημένο τους συγγενή αλλά και το μυστικό που κρατούσε κρυφό.

Δείτε την!!!!

Ο Ηλίας τόσο καιρό έπαιζε με τις εναλλακτικές του και όσο και να τις έψηνε δεν του καθόταν καμιά.Έτσι τις είχε παραμερίσει για λίγο και βρήκε άλλες εναλλακτικές να ασχολείται. Ξαφνικά η πρώτη του επιλογή φαίνεται εφικτή και την κυνηγά!Αν και ο Ηλίας δεν συγκαταλέγεται στους πιο δραστήριους ανθρώπους (μέχρι να σηκώσει το ένα πόδι βρωμάει το άλλο) το κάνει μετά από καιρό και έτσι την πλησιάζει πάρα πολύ κι είναι τρισευτυχισμένος γι αυτή του την αλλαγή χαρακτήρα. Και τσούπ νατην κι η δεύτερη επιλογή ελκυστική-ελκυστική κάνει την εμφάνισή της από το πουθενά κι ο Ηλίας σοκάρεταιι, μπερδεύεται, θυμώνει προσωρινά. Τα βάζει με την τύχη του τη χορεύτρια που του παίζει παιχνίδια

Τρέμει να μην κάνει λάθος, μην φτάσει στο σημείο να πει:

" Γαμώτο όλο αυτό τον καιρό ακολουθούσα λάθος δρόμο¨

Γι αυτό το μπέρδεμα μες στο μυαλό του. ΓΙΑΤΙ να έχει και τις 2 επιλογές στα πόδια του ταυτόχρονα, τόσο καιρό τίποτα και τώρα εμφανίζονται και τα 2?Ο πρώτος δρόμος φαίνεται δύσκολος με εμπόδια,αντιθέτως ο δεύτερος πολύ βατός κι όπως ακριβώς τον φανταζόταν τόσα χρόνια.Είναι βράδυ και έχει αυπνία,θέλερι να το λύσει τώρα όμως, ένα πρόβλημα που δεν λύνεται με τη λογική αλλά έχει να κάνει με το τι νιώθει.Ποιό δρόμο να διαλέξει? Τι τον κάνει περισσότερο ευτυχισμένο?

Νιώθει ζωντανός και δραστήριος περισσότερο από ποτέ. Όπως τότε που ολομόναχος ένα ξημέρωμα στο ερειπωμένο κάστρο του νησιού κοίταζε την θάλασσα από ψηλά και σκεφτόταν.Μπορούσε να μιλήσει με τον εαυτό του και να αντλήσει δύναμη από αυτή τη μοναξιά, που του ήταν πολύτιμη.Ώσπου μετά ξημέρωσε κι ο ήλιος πλημμύρισε με φως το σκοτεινό κι έρημο κάστρο, τη θάλασσα, τον ορίζοντα και ολόκληρη την ύπαρξή του. ΝΑΙ από κείνη τη στιγμή ανακάλυψε το πόση δύναμη τελικά έκρυβε μέσα του. Σαν να ξημέρωσε και να ξύπνησε από λήθαργο αιώνων. Ήξερε ανέκαθεν ότι τίποτα δεν σου χαρίζεται στη ζωή.Μπορεί να του αρέσουν τα εύκολα αλλά εύκολος δρόμος δεν υπάρχει και κανένας δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα.Συνεπώς ήξερε ότι τα δύσκολα είναι μονόδρομος.Κάθε εμπόδιο υπάρχει για καλό πίστευε πάντα ο Ηλίας και το αποδεχόταν. Γιατί εμφανίζονται όμως όλες οι ευκαιρίες μαζεμένες σε κάποιες φάσεις της ζωής μας????  Ίσως αποτελούν το κίνητρο για να παλέψουμε με περισσότερο σθένος να φτάσουμε στο τέλος του δρόμου που θα διαλέξουμε.Δεν έχει νόημα η αναρώτηση, ούτε και η απάντηση, παρα μόνο το να προχωράς. Δεν υπάρχουν ΓΙΑΤΙ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΤΥΧΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΝ ΔΕΝ ΣΗΚΩΘΕΙΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΣΟΥ.Αυτό προϋποθέτει να ξέρεις που πας και να πηγαίνεις πάντα μπροστά! Θα συνεχίσει λοιπόν να τραβά το δρόμο που διάλεξε από την αρχή, και να τον ακολουθεί με πάθος χωρίς γιατί, πως, πότε, τι, αν... και άλλα τέτοια ερωτηματικά μόρια. Το ταξίδι έχει ήδη ξεκινήσει για τον Ηλία κι ευχόμαστε να αντέξει ως το τέλος στο δρόμο που διάλεξε.

Χτες βράδυ ήθελα να γράψω κάτι.Το έφερνα από δω το έφερνα από κει. Μα όσο πιο λάιτ κι αν προσπαθούσα να γράψω πάλι λίγο στενάχωρο μου φαινόταν και το έσβησα.

...........................................................................................................................................................

Η Ουρανία ρώτησε τον Άγγελο

-Έχεις νιώσει ποτέ κάτι που θέλεις πολύ να απομακρύνεται ανεξήγητα από κοντά σου όταν πας να το πλησιάσεις? Να διαπιστώνεις ότι ζεις σε μια φούσκα με ψέμματα που σπάει και προσγειώνεσαι απότομα?Η αλήθεια λένε πονάει μα περισσότερο πονάει η προσγείωση από μια φούσκα που έσπασε κι Ουρανία ήταν μαθημένη σε τέτοιες πτώσεις.

Γι αυτό έφυγε πέρσι το καλοκαίρι, για να μην ανακαλύψεί ότι και ο Άγγελος την εγκλώβισε μέσα στην ίδια φούσκα. Της άξιζε η ελευθερία όπως σε κάθε άνθρωπο κι όχι να είναι κλεισμένη μέσα στη φούσκα και να ασφυκτιά. Έκανε ένα restart μόνη της το καλοκαίρι κι άλλαξε πολλά.Κατ'αρχάς δεν είναι πια το κοριτσάκι που βάζει τα κλάμματα στο μαξιλάρι του, ούτε καν στο δικό της  μαξιλάρι δεν κλαίει η Ουρανία πια.Για τίποτα δεν κλαίει σχεδόν. Από τη μέρα που έφυγε τέλειωσαν τα δάκρυα, το πήρε απόφαση να προσέχει τον εαυτό της κι όσους πραγματικά τη χρειάζονται.

Το καλοκαίρι πέρασε κι ήρθε το φθινόπωρο και μαζί κι ο Άγγελος.Ο Άγγελος είχε αλλάξει και του το έλεγε μερικές φορές.Δεν άλλαξε όμως μόνο εκείνος,άλλαξε κι εκείνη. Άρχισε να του λέει όλα αυτά που σκεφτότανε και δε φοβόταν μην τον πληγώσει, η αλήθεια μπορεί να πληγώνει εκείνη τη στιγμή για λίγο αλλά τουλάχιστον ξέρεις που βαδίζεις. Η Ουρανία συνήθισε τη μοναξιά μετά από τόση απουσία. Ήταν  έτοιμη να σαλπάρει για άλλα λιμάνια και κείνος της κράταγε την άγκυρα καρφωμένη να μη φύγει. Η Ουρανία θύμωνε με τον εαυτό της που δεν την έκοβε και με κείνον που την κράταγε πίσω."Τόσο καιρό δεν έκανε τίποτα και τώρα κάνει τα πάντα για να μπει στη ζωή μου σκεφτότανε? Επρεπε να με χάσει για να με εκτιμήσει?" Αυτά σκεφτόταν και τρελαινόταν περισσότερο.Σε ποίον δεν κοστίζει το να μην τον εκτιμάνε?

Τώρα πέρασε καιρός και η Ουρανία άλλαξε, την άλλαξε ο Άγγελος και χαίρεται γι αυτό. Το μόνο που δεν άλλαξε είναι το μίσος της για της φούσκες.Δε θα θελε να κλείσει ή να κλειστεί σε φούσκα με ψέμματα γιατί ξέρει πόσο άσχημο είναι.Εξάλλου η γιαγιά της πάντα έλεγε. "Μην κάνεις στους άλλους αυτό που δε θες να σου κάνουν". Πόσο δίκιο είχε. Οι φούσκες όμως ανήκουν στο παρελθόν.Τώρα χαίρεται που της κράτησε τότε την άγκυρα ο Άγγελος να μη φύγει αν και νόμιζε τότε  ότι θα τη βουλιάξει. Ότι θα βουλιάξουνε μαζί.Πλέει σε πελάγη ευτυχίας που τα καταφέρανε και δεν βουλιάξανε, που αλλάξανε κι οι δύο και συνεχίζουν το ταξίδι μαζι και είναι τόσο μα τόσο όμορφο.

..........................................................................................................................................................

ΥΓ:Αύριο κλείνουμε 2 χρόνια απ'την πρώτη φορά που σε φίλησα ΜΠΟΥΚΟΥΝΑΚΙ!

ανάμεσα σε όλα τα άλλα το να θυμάσαι με χαρά τη μέρα που ενώσατε τις μοναξιές σας και τις μέρες που περνούσατε μαζί.Τη θυμάμαι αυτή τη μέρα με κάθε λεπτομέρεια.Τις άλλες σχεδόν στην πλειοψηφία τους δε θέλω ούτε να τις σκέφτομαι.Μια φίλη μου λέει ότι εμείς οι 2 έπρεπε να γίνουμε ζευγάρι κατευθείαν τη δεύτερη φορά κι όχι την πρώτη! Δεν ξέρω αν έχει δικιο,νομίζω πως έχει και είμαστε πάρα πολύ καλύτερα από πριν.. Κι έτσι τώρα είμαστε στο δεύτερο ημίχρονο.

Αγάπη είναι να θυμάσαι από που ξεκίνησες.Εμείς ξανα-ξεκινήσαμε λοιπόν και με μπερδεύει αυτό μερικές φορές.Όπως σήμερα για παράδειγμα. Μια φίλη κλείνει σε ένα μήνα 2 χρόνια με το φίλο της. Με ρώτησε πότε έχουμε εμείς επέτειο.Υποτίθεται τέλος Ιουνίου θα κλείναμε 2 χρόνια. Είναι πως θα το πάρεις. Κάποιος θα ισχυριζόταν ότι κάναμε κάποιο διάλειμμα καλοκαιροφθινόπωρο και τα ξαναβρήκαμε.Οπότε η επέτειος η καλοκαιρινή ισχύει. Αλλά από την άλλη μπορείς να πεις ότι κάναμε ¨καινούρια αρχή" το Δεκέμβριο οπότε θα πρέπει να θυμόμαστε εκείνη τη μέρα.

Όμως υπάρχουν μερικές φορές που απορώ με τον εαυτό μου που γύρισα.Πώς ανέτρεψες αυτό το σκηνικό?Σε έκανα μπάνιο μετά την εγχείρηση κι αντίκρυζα ένα άγνωστο σώμα μπροστά μου που έπρεπε απλά να το πλύνω, κι αυτό έκανα τίποτα άλλο.Στεναχωριόμουν με τη βλακεία σου που φτάσαμε στο σημείο  να βλέπω το σώμα σου και να μην αισθάνομαι τίποτα.Και με τη δική μου βλακεία που σε έκανα μπάνιο γιατί σου έδινα ελπίδες χωρίς να θέλω! Σε λυπόμουνα όμως να σε αφήσω να πονάς γι αυτό και μόνο σε εκανα μπάνιο. Γύρισα σπίτι μου και το είχα μετανιώσει! Ένα βράδυ που καθόμασταν με τις ώρες και ήμασταν τσακωμένοι μου είπες ότι αρνείσαι να πιστέψεις ότι με είχες χάσει κι ήθελα να το βάλω στα πόδια. Ναι με είχες χάσει πανηγυρικά, πανηγυρικότατα, παρ'όλο που ήμουν σπίτι σου και συζητούσαμε. Έμενα απο περιέργεια και εγωισμό γιατί ήθελα να σε κάνω να καταλάβεις το γιατί με έχασες που είχες μείνει με την απορία το καλοκαίρι και γιατί ήθελα να παραδεχτείς το λάθος σου πεισματάρικο πλάσμα του κερατά! Πέρασε καιρός για να επανέλθω σε φυσιολογικά επίπεδα κι αυτό γιατί αναγνώριζα το πόσο προσπαθούσες.Δεν ήθελα να προσπαθήσω καθόλου τόσο πολύ είχα ξενερώσει.Είναι απάισιο συναισθημα να ακούς τον άλλον ότι σε αγαπάει και να μη μπορείς να απαντήσεις τίποτα γιατί δεν νιώθεις τίποτα.Γιατί είχα αποφασίσει να σκεφτόμαι άλλους κι άλλα πράγματα. Αλλά τελικά τα κατάφερες και τα ανέτρεψες όλα μόνος σου.Η μόνη φορά που χάρηκα την επιμονή και το πείσμα σου, τις άλλες φορές με εκνευρίζει!

Ποιά μέρα έχουμε επέτειο? Η πρώτη πιστεύω ότι είχαμε φοβερή ατμόσφαιρα, ήταν φανταστική, σχεδόν η καλύτερη μέρα που υπάρχει. Τη δεύτερη φορά όμως κάναμε πραγματικά restart συστηθήκαμε από την αρχή, γνώρισα έναν άλλο άνθρωπο και χαίρομαι γι αυτό!15 Δεκεμβρίου λοιπόν απάντησα ως μέρα επετείου γιατί είναι το πρώτο βράδυ που κοιμήθηκα εντελώς ήρεμα σπίτι σου, κι αυτό έχει ανεκτίμητη αξία για μένα!

Τα εργαλεία που βρήκα πρόσφατα έχουν να κάνουν με τη διατροφή. Θέλοντας να βοηθήσω κάποιους φίλους που έχουν χοληστερίνη κι εμένα βέβαια που είμαι σε δίαιτα τους προτείνω το εξής.Μη δίνετε μεγάλη βάση στο τι λέει το ένα ή το άλλο περιοδικό.Δεν είναι όλα έγκυρα. Πρόσφατα διάβασα για τη μπανάνα ότι ρίχνει τη χοληστερίνη και προβληματίστηκα.

http://www.kilokiller.gr/el-gr/Tools.aspx?ElementName=CalorieCounter

http://health.in.gr/tools/metritesYgeias/thermidometritis/

Η μπανάνα ναι έχει πολλες θερμίδες στην κατηγορία των φρούτων αλλά όχι πολλή χοληστερόλη. Παίρνοντάς την συγκριτικά με άλλες τροφές είναι καλύτερο να αντικαταστήσουμε τις υψηλές σε χοληστερόλη (όχι θερμίδες απαραίτητα) τροφές με άλλες μικρότερης χοληστερόλης. Είναι καλύτερο να φας μια μπανάνα από μια φέτα  γαλοπούλα και τυρί σε τόστ όσο λάιτ και να είναι αυτά γιατί έχουν περισσότερο λίπος!! Άρα εσύ που τρώς τόστ ή σουβλάκι για βραδινό δε ρίχνεις τη χοληστερίνη γιατί υπάγεται στις καθημερινές διατροφικές σου συνήθειες. Επίσης οι φυτικές ίνες που έχει η μπανάνα εμποδίζουν τη χοληστερόλη να συγκεντρωθεί σε μεγάλες ποσότητες στο αίμα.Ένα άλλο παράδειγμα είναι το ψωμί. Και πάλι ναι θερμιδικά το μαύρο ψωμί είναι λίγο πολύ λίγο παραπάνω από το άσπρο αλλά το άσπρο δε σου προσφέρει τίποτα. Άσε που είναι αφρός και δε χορταίνεις πρέπει να φάς περισσότερο.

http://www.iatronet.gr/article.asp?art_id=635

Ορίστε τα εργαλειάκια μας !

http://www.shape.gr/tools/thermidometritis.html?calkey=

http://www.diet4all.gr/thermides-trofimwn-apo-12mu.php

http://www.diet4all.gr/trofima-pou-voithoun-sto-xasimo-varous.php

www.thermides.gr

Και όταν αυτό γίνει το καταλαβαίνουν κι οι 2.Δεν γίνεται να το νιώσει μόνο ο ένας! Όπως τότε που με τύλιξες με τη ρόμπα σου για να μην κρυώνω μπουκουνάκι μου!

ε? Έτσι και γω σε παίδεψα κόσμο χτες λόγω πρωταπριλιάς.Την αδερφούλα και όχι μόνο.Και σένα κεφαλλονιτάκι μου!Αχ τρελαίνομαι που ζήλεψες. Τόσο καιρό με παίδευες άγρια να μη σου κάνω και γω μια πλακίτσα να δεις τη γλύκα? Ήθελα να μαι από μια μεριά να δω την απόγνωση στα μάτια σου, τα μάτια σου είναι τα ομορφότερα μάτια του κόσμου σκατόπαιδο!Σ'αγαπάω γιατί με κάνεις να γελάω πολύ και να είμαι ο εαυτός μου!Και για τα μάτια σου που γελάνε όταν σου φιλάω την ελιά!

είναι ένα μαγαζί μεζεδοπωλείο που έχει ανοίξει εδώ κι ένα χρόνο στο Παγκράτι. Απο συνταγές έχει παραδοσιακές ελληνικές με διάφορα ελληνικά προϊόντα κι από τιμές πάρα πάρα πολύ καλές. Φάγαμε σήμερα το μεσημέρι με την παρέα μου και μείναμε αρκετά ευχαριστημένες από τη γεύση το ευγενικό σέρβις την εξυπηρέτηση και τις τιμές. Μας την έσπασε λίγο ο μανατζερ που μας έκανε 2 φορές πολύ ευγενικά παρατήρηση να μιλάμε πιο σιγά γιατί οκ την πρώτη φορά όντως φωνάζαμε αλλά τη δεύτερη φορά δεν θα έλεγα ότι χρειαζόταν. Υπερβολικό.Μάλλον το μαγαζάκι με τις δηθενοπειραγμένες συνταγές του δηθενοπειράξανε και τα μυαλά του μάνατζερ.Είμαστε ζωηρή παρέα τι να κάνουμε.Και δεν βγαίνουμε και πολύ συχνά λόγω κρίσης οπότε όταν βγαίνουμε το γλεντάμε τι να κάνουμε? Να μαστε σαν τα μαυρα μουγκά πρόβατα?Εξάλλου δεν ήμασταν και σε κανένα Κολωνάκι ή Κηφισιά σε μια γειτονιά στο Παγκράτι είμασταν, μια πιο λαϊκή γειτονιά θα έλεγα, τι ζόρι τραβαει? Τέλος πάντων εγώ θα ξαναπήγαινα. Ωραίο φαί στις περισσότερες συνταγές....

Αυτό είναι μητρικό ένστικτο. Η γατούλα που γέννησε ένα γατάκι, υιοθέτησε τα σκατζοχοιράκια που πέθανε η μαμά τους. Μπορεί να την πονάνε με τα αγκαθάκια αλλά αυτή τα αγαπάει και τα ταίζει. Τι όμορφη που είναι η φύση.

Αφιερωμένο στην φίλη μου Πόπη που φεύγει για ΚΩ μόνιμα! Κι αγαπάει τις γατούλες και θα μου λείψει. Συγκινήθηκα και δεν είναι μόνο από το βίντεο. Σ'ΑΓΑΠΩ ΠΟΛΥ, να είσαι καλά κι ευτυχισμένη κουκλίτσα μου!Μόνο ευτυχισμένη να είσαι κι εμείς σε αγαπάμε όπου και να πας.

αχ τις λαχτάρισα! 

Είχα φράουλες στο ψυγείο και τις άφηνα η κακούργα!!!!!!Θα πάρω πάλι από τη λαϊκή αυτές που πήρα ήταν φανταστικές!!!!!!

Στην υγειά σας, αν κι αυτό το λέμε όταν πίνουμε κάτι εγώ δεν ξέρω τι να πω τα έχω χάσει από την τέλεια γεύση!

ΥΓ: μη μου στεναχωριέσαι αρκουδάκι μου, θα φάς και συ φραουλίτσες.Θα σε ταϊσω εγώ να μεγαλώσεις!

αλλά ωραίο ξεβίδωμα.

Στο ΤΣΑ ΤΣΑ φεύγουν όλα.Μέσες, πόδια, χέρια, κεφάλια αλλού! Στροφές άστα να πάνε!Δεν είναι ο αγαπημένος μου χορός. Τον παραβρίσκω γρήγορο για τα δεδομένα μου.Αλλά περιέργως την παλεύω και την βρίσκω με τις τελευταίες συνεχόμενες επαναλήψεις αυτού του χορού.

Απόψε στροφές στροφές στροφές.Η ζαλάδα προσωποποιημένη αλλά γουστάρω τρελά! Την τρίτη φορά τα πέτυχα,δεν μπορείς να πεις. Με πέθανες στο γρήγορο, την άλλη την ντάμα δεν τη ζάλισες τόσο πολύ άτιμο παιδί.Δ δεν έχουμε τα νιάτα σου ρε αγοράκι μου.Σπρώξε καλέ με το χέρι να στρίψωωωω η γριούλα! Πάντως σήμερα παρά το γρήγορο έχουν πάρει τα πόδια το αυτόματο και πάνε μόνα τους.

Στην Μερένγκε ακόμα πιο τρέλα.Ακόμα και γρήγορος ο ρυθμός να είναι οι φιγούρες πρέπει να γίνονται αργά και σταθερά για να φαίνονται ωραίες.Το μπλέξιμο με τα χέρια είναι άστα να πάνε μέχρι να συνηθίσεις κι απλά δεν τα αφήνεις ακόμα κι αν πάρει φωτιά ο κώλος σου. ΤΕΛΟΣ!Μόνο που άμα χορεύεις με πολύ ψηλό είναι λίγο κάπως να κάνει αυτός στροφή.Χαχαχαχα γέλια τρελά μιλάμε.Χέρια πάνω χέρια κάτω, χέρια ψηλά, χέρια στο κεφάλι στη μέση, γύρω από το λαιμό, χέρια πάνε κι έρχονται.Όρεξη να χεις για πιασίματα και τσαχπινιές.

Αύριο ξεκούραση. Φέεεετα γιατί και την Τετάρτη έχει άλλο χορό και τα πόδια ήδη πονάγανε από πριν πάω αποψινό μάθημα. Αη τις Δευτέρες δεν κοιμάμαι  από τότε που ξεκίνησα χορό, πρέπει να έρθει η επόμενη βδομάδα τσαχπίΝΙΚΟ που θα κάνουμε και Ρούμπα!Προς το παρόν χορεύουμε τη ρούμπα στον ύπνο μας! Αιντε να πάμε για ύπνοοοο τώρα!

You know I am crazy

You know now how much!

You know I am easily disapointed

You know you don't have another chance

No honey I'm not weak 

as you may think.

You know I am strong 

but I 've waited much too long 

to hear what you feel

my furstration caught the ceiling

and put off  the fire of my feelings

It seems easy for you but it's not

Cause I still keep things in me that you forgot.

I wanna loose pounds but I'm always hungry.

The moment I'm fine the next I get angry.

You know the qute little girl can turn to a lion

You know I love dancing and singing?

Get to know me from the beginning!

My name is...

Κάποιοι μερικές φορές με κατηγορούν ότι είμαι οξύθυμη και τα παίρνω εύκολα. Εγώ ξέρω ότι αυτό δεν ισχύει καθόλου. Απεναντίας βλέπω όσο μπορώ τα πράγματα σφαιρικά κι αντικειμενικά. Μου αρέσει να ψάχνω που βρίσκεται η αλήθεια. Όταν όμως σώνει και καλά θες να με πείσεις για πράγματα που ξέρω αποδεδειγμένα ότι δεν ισχύουν  και να μου επιβάλεις με το ζόρι την άποψή σου γίνομαι ΤΑΥΡΟΣ! Χάνω την υπομονή μου σε χρόνο dt και βάζω το πόδι κάτω και τα σπάω όλα αν χρειαστεί. Μου τη δίνουν οι ξερόλες και αυτοί που έχουν καβαλημένα καλάμια.Αυτοί  που τα ξέρουν όλα κι αυτό που λένε είναι το σωστό. Όχι αγαπητέ άνθρωπε.Δεν τα ξέρεις όλα, γιατί όπως είπε κι ο Σωκράτης. "εν οίδα ότι ουδέν οίδα".Γι αυτό λοιπόν βούλωστο όταν δεν έχεις τι να πεις γιατί όχι δεν τα ξέρεις όλα, απλά έχεις γνώμη για όλα.Δεν είναι κακό να υπερασπιζόμαστε τη γνώμη μας ή να επιμένουμε σε αυτήν αλλά σχεδόν πάντα υπάρχουν κάποιες παράμετροι που δεν τις έχουμε υπολογίσει πριν σχηματίσουμε άποψη για κάτι. Μη λυσσάς να συμφωνούνε όλοι μαζί σου ή μη κρίνεις και μειώνεις τους άλλους για τις απόψεις ή τις επιλογές τους για να φαίνεσαι εσύ καλύτερος γιατί άμα τα πάρω μπορώ να γίνω σούπερ προσβλητική υπενθυμίζοντάς σου τις δικές σου ατέλειες και λάθος επιλογές. ΓΙΑΤΙ? 

Γιατί όλοι είμαστε ίδιοι. Όλοι έχουμε ατέλειες και αδυναμίες.

Υπήρχαν φορές που σε κοίταζα κι έλιωνα.

Υπήρχαν φορές που με κοίταζες και δεν μπορούσα να νιώσω τίποτα.Παρά μόνο το απόλυτο κενό.

Υπήρχαν φορές που δεν με φιλούσες καν

Υπήρχαν φορές που με φιλούσες και δεν ένιωθα τίποτα

Υπήρχαν φορές που με φιλούσες και ξεχείλιζα από αγάπη!

ΓΙΑΤΙ? 

Γιατί αισθάνόμουν τα πάντα,τη θετική και την αρνητική σου ενέργεια.

Αυτά που έλεγες και δεν έλεγες,

ήμουν εκεί να τα ακούσω στους χτύπους της καρδιάς σου, να τα διαβασω στα μάτια σου.

Όχι κάποιες φορές, μα όλες τις φορές.

ΓΙΑΤΙ?

Το ξέρεις ότι το σώμα ποτέ δεν λέει ψέμματα.

Υπήρχαν φορές που δεν ήξερες να διαβάσεις το δικό μου σώμα,

γελούσα, γιατί δεν έμαθες ποτέ να το κάνεις, δεν έμαθες ποτέ

ότι υπήρχαν φορές που προσποιήθηκα ότι όλα είναι καλά!

Μη με κατηγορήσεις τώρα εκ των υστέρων για προσποίηση γιατί εσύ δεν προσπάθησες!

Εξάλλου η δική μου προσποίηση ήταν πολύ πειστική και δεν πλήγωσε κανένα! Απενατίας καλό σου κανε και βόλεψε και τους δυό μας.

Υπήρχαν φορές που ήθελα να σε απατήσω. Δεν το κανα κι ας σου άξιζε. Δε θα καταλάβαινες και τίποτα εξάλλου!

Σε βόλευε,η σιωπή. 

Υπήρχαν φορές που προσπαθούσες απεγνωσμένα να με κάνεις να μιλήσω για να μη μιλήσεις εσύ.

Υπήρχαν φορές που ήμασταν ξένοι

Υπήρχαν φορές που με μπέρδευες και σε φοβόμουν.

Υπήρχαν φορές που το αισθανόσουν.

Υπήρχαν φορές που σε σύγκρινα με άλλους γιατί με ανάγκαζες να μην είμαι ο εαυτός μου.

Υπήρχαν φορές που ήθελα να σου προτείνω να μπούμε σε ελεύθερη σχέση

Υπήρχαν φορές που μου έδιωχνες το φόβο

Υπήρχαν φορές που μου είπες σ'αγαπώ στην πλειοψηφία ανέκφραστα

μα εγώ έμεινα, γι αυτά τα 2 σ'αγαπώ που κάπου μέσα μου πιστεύω ότι είχαν μια δόση αλήθειας.

Για τα μάτια σου που λάμπαν όταν το ακούγανε. 

Υπήρχαν φορές που ότι και να άκουγε πάλι έμενε ανέκφραστο και σκεπτικό.

Πες μου.

Υπήρχαν φορές που ένιωθα ότι φοβόσουν μη με χάσεις.

Υπήρχαν φορές που ζήλευες έστω και λίγο.

Υπήρχαν φορές που ήσουν εκεί μόνο και μόνο επειδή στο ζήτησα.

Μα εγώ ξέρω πως αν δεν ήθελες δε θα ήσουν.

Υπήρξε λοιπόν η στιγμή που βαρέθηκα να ζω ένα ψέμα. Άργησε αλλά ήρθε.

Υπήρχαν φορές που έκλαψα.

Υπήρχαν φορές που έκανα λάθος.Νόμιζα ότι αν σε αγαπούσα διπλά και για τους 2 ίσως άγγιζα ένα κομμάτι της καρδιάς σου. 

Ρίσκαρα Και σε έπνιξα με τόση αγάπη

ΓΙΑΤΙ?

" ΓΙΑΤΙ εσύ δεν ήσουν άνθρωπος, γιατί εσύ ήσουν χιονάνθρωπος. Που λίγο λίγο έλιωνες. Εγώ σε ζέσταινα και συ μου έλιωνες"

Δεν το μετανιώνω. 

Γιατί υπήρξαν εκείνες οι ελάχιστες φορές που με έκανες να πιστέψω πως θέλουμε τα ίδια πράγματα

Υπήρχαν φορές που κατηγόρησα τον εαυτό μου για το ρίσκο που πήρα. Έπαψα να το κάνω. Γιατί για όλα φταίς εσύ που σκόπιμα δεν ήσουν ο εαυτός σου κι ας το ανέφερες συνέχεια ότι πρέπει να είμαστε οι εαυτοί μας.Δάσκαλε που δίδασκες.....

Υπήρξαν φορές μες στο καλοκαίρι που θα θελα να χες πάρει τον κώλο σου να μπεις στο ΚΤΕΛ για να μαστε πάλι μαζί.

Υπήρξαν φορές που θα θελα να με είχες πάρει 1000000000 τηλέφωνα κι όχι να αναρωτιέμαι αν ζεις ή αν πέθανες στο χωριό. Βέβαια θα προτιμούσα να είχες πεθάνει και να ταν αυτός ο λόγος που δεν δίνεις σημεία ζωής.

Υπήρξαν φορές που νόμιζα πως σε ξέρω πολύ καλά!

Υπήρξαν φορές που ήθελα να πιστεύω ότι στεναχωρήθηκες που χωρίσαμε. 

Υπήρξαν φορές που θα ήθελα να έλεγες ότι δεν αντέχεις τις αποστάσεις κάθε είδους μεταξύ μας και να το εννοείς.

Υπήρχαν φορές που σκέφτηκα ότι αν σε ξανάβλεπα θα με τουμπάρεις με κάποιο τρόπο και θα ενδώσω.

Υπήρχαν φορές που σκέφτηκα ότι ποτέ δεν θέλω να σε ξαναδώ στα μάτια μου.

Υπήρχαν φορές που ήθελα να σε ξαναδώ για να μάθω όλα όσα θέλω!

...................................

Υπάρχουν στιγμές που σε σκέφτομαι.

Υπάρχουν στιγμές που πιστεύω πως θα μπορούσαμε να είμαστε αλλιώς σήμερα.

Υπάρχουν φορές που δε σε έχω ικανό για ελεύθερη σχέση 

Υπάρχουν φορές που πιστεύω ότι είσαι τόσο εγωϊστής και ισχυρογνώμων που δε θα σου βγει σε καλό.

Υπάρχουν φορές που νομίζω ότι είσαι ένα κακομαθημένο παιδί που δεν προσπαθεί για τίποτα.

Υπάρχουν φορές που σε θεωρώ τόσο κακομαθημένο κι αναβλητικό που μου ρχεται να σε χαστουκίσω να συνέλθεις.

Υπάρχουν φορές που πιστεύω ότι δεν μπορούσες να μου χεις φερθεί χειρότερα.

Κι αυτό το τελευταίο ΔΕΝ θα υπάρξει ποτέ φορά που θα το αρνηθώ φίλε μου! 

Γιατί?

Γιατί είναι γεγονός και το ξέρεις. Παρ'όλα αυτά...

Υπάρχουν φορές που θα θελα να μιλάμε σαν φίλοι αν το θές εσύ  

Υπάρχουν φορές που δεν μπορώ να σε βλέπω να πονάς και να υποφέρεις.

Υπάρχουν φορές που εύχομαι να είσαι καλά.

ΓΙΑΤΙ?

Γιατί κάποτε σ'αγάπησα αληθινά!

Η κάθε φωτογραφία είναι για να μας θυμίζει πράγματα και καταστάσεις. Απεικονίζει φάσεις της καθημερινότητας, της ζωής μας και τα μέρη που έχουμε πάει ή τα τοπία της καρδιάς μας. Μια εικόνα όσο χίλιες λέξεις δε λένε? Αυτό ήθελα και γω, μια ωραία χαρούμενη φωτογραφία μας.Ναι φωτογραφία μας τόσο καιρό ζήσαμε όμορφα πράγματα μαζί.Έχω μόνο τις αναμνήσεις και τα δάκρυά μου τα βράδια που μου λείπεις, ναι δάκρυα.Μακάρι να μπορούσα να σου περιγράψω πόσο συγκλονιστηκές έβρισκα τις στιγμές μας και να καταλάβεις.Αλλά ποτέ δε φάνηκαν να σε προβληματίζουν ή να σχολιάσεις θετικά ή αρνητικά αυτά που έγραφα. Μαζί σου ένιωθα ολοκλήρωση και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο σε αγαπάω ακόμα, αλλά ποτέ δεν το κατάλαβες. Πονάω γι αυτό, που δεν μπορώ να γυρίσω το χρόνο πίσω και να ξανακάνουμε αυτά που κάναμε λάθος,να σαι δίπλα μου στα δύσκολα όταν σε θέλω, ήταν το μόνο που ήθελα από σένα και δεν μπόρεσες να μου το δώσεις, με κράταγες σε απόσταση κι ας ήξερες ότι τις απεχθάνομαι.Δεν άντεχα να πεθαίνω από αγάπη στην αγκαλιά σου και συ να μη μπορείς να με σώσεις, να με κάνεις να τρέμω ότι θα ξαναπεράσω κάτι τέτοιο δεύτερη φορά.Η μόνη μας φωτογραφία όταν ήμασταν μαζί, μια κρύα φωτογραφία, αδιάφορη μετά από λίγες μέρες είναι το αποτέλεσμα.Την έχω θάψει κάπου, δεν θέλω να τη θυμάμαι εκείνη τη μέρα και εκείνο το πάρτυ, ένιωθα ότι ήμασταν κυριολεκτικά δυο ξένοι.Δυο ξένοι ήμασταν, με διέλυσε αυτό που έγινε και όμως το άφησα πίσω γιατί σε αγαπάω.Και συ δεν το έθιξες καν ούτε μετά από μήνες κι ας σκέφτηκες πως ήταν λάθος και με στοίχειωνε κάθε μέρα, ώρα και λεπτό να μην ξανασυμβεί τίποτα.Προσπάθησα να το αναφέρω αλλά δεν είδα ανταπόκριση κι ο φόβος αντί να σβήνει ερχόταν και μου κάθονταν στο λαιμό.Μπορεί ότι ανήκει στο παρελθόν να είναι παρελθόν αλλά τελικά δεν μπορούμε να το θάβουμε γιατί μας κάνει ζημιά.Ναι την έθαψα τη φωτογραφία.Αν ήσουν ένας οποιοσδήποτε περαστικός από τη ζωή μου δεν θα με πείραζε. Μα δεν ήσουν κι ούτε ήθελα να ήσουν ένας απλός περαστικός.Με πονάει πάρα πολύ, δε φαντάζεσαι πόσο τραγικά πονάει να έχω ζήσει αυτό το πράγμα με τον άνθρωπο που αγαπάω και χρειάζομαι κοντά μου περισσότερο απ'όλους κι απ'όλα. ΕΦΥΓΑ απ'τη ζωή σου με βαριά καρδιά, αναγκάστηκα να το κάνω, να δω αν θα με αναζητήσεις! Πήγα Σαντορίνη διακοπές και πέρασα τέλεια, έκανα γνωριμίες, τρελό κλάμπινκ μέχρι το πρωί, έβγαλα φανταστικές φωτογραφίες. Πέρασα πολύ καλά με τις παρέες μου αλλά δεν είναι για μένα οι τρέλες Άγγελέ μου.Δεν θέλω τίποτα και κανέναν άλλον παρά μόνο εσένα, ολοκληρωτικά εσένα ηλίθιο πλάσμα ακόμα και τώρα. ΕΦΥΓΑ ΟΜΩΣ!Γιατί δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με τις δικαιολογίες, τον πόνο, τον φόβο που μου δημιούργησες εκείνο το βράδυ κάθε φορά που σε έβλεπα, δε μπορούσα να συμβιβαστώ ότι ένα χρόνο που περάσαμε τόσο όμορφα δεν έχουμε μια φωτογραφία που να το αποδεικνύει, παρα μόνο εκείνη τη βουβή φρικτή φωτογραφία με τα ψεύτικα χαμόγελα στο πάρτυ της φίλης μου.ΟΧΙ αυτή η σχέση δεν ήταν πόνος, δεν ήταν αδιαφορία και προσποίηση. Απέραντη αγάπη ήταν για μένα, τόσο απέραντη που δεν έχω ξανανιώσει με κανέναν, γι αυτό δεν έβρισκα τα λόγια να την εκφράσω, κι όταν τα έβρισκα φοβόμουν ότι δεν θα σαι εκεί να τα ακούσεις ή θα τα βρεις υπερβολές.Εγώ φταίω! Σε πίεσα πάρα πολύ να μου πεις ότι είσαι με όλο σου το είναι δικός μου όπως ήμουν και γω, ήθελα να νιώθω τη σιγουριά ότι σε ολοκληρώνω όπως με ολοκληρώνεις εσύ, να ξέρω ότι θα σαι κοντά μου όταν σε χρειαστώ και δεν θα διαλυθούμε αν ξαναγινόταν κάτι, ότι θα χουμε κάποτε και μεις τις δικές μας ωραίες φωτογραφίες σαν ζευγάρι και δεν θα αφήσουμε τις αποστάσεις να μας νικήσουν.Το διεκδίκησα κι ας φοβόμουν, γιατί πίστευψα ότι άξιζε να το διεκδικήσω.Αν μ'αγαπούσες έστω και το μισό απ' όσο λές δεν θα δινες την παραμικρή σημασία σε αυτά που λές υπερβολές και κρεβατομουρμούρα, δε θα φοβόσουν να απαντήσεις σε όσα σε ρώτησα, δε θα λεγες τόσο εύκολα αντίο, θα έμενες να προσπαθήσεις να μου γιατρέψεις τις πληγές.Κι έτσι έμεινα με τις πληγές μου και τη μοναδική φρικτή φωτογραφία μας θαμμένη στο συρτάρι.Μου κοστίζει πολύ που το λέω αλλά μόνο αυτό μου έμεινε Άγγελέ μου!

that's what I am.

Φοβάμαι τα πάντα, το αναγνωρίζω, αλλά αυτό που φοβάμαι περισσότερο απ'όλα είναι να φεύγουν άνθρωποι απ'τη ζωή μου.Η άμυνά μου είναι που το παίζω άνετη και θυμωμένη  με τρελαίνει να χάνω ανθρώπους απ'τη ζωή μου. Οι καλύτεροι φίλοι μου είναι οι παιδικοί, κάποιους δε από αυτούς τους έχω κυνηγήσει απίστευτα για να τους κρατήσω και το χουν αναγνωρίσει. Δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα από αυτό, να σου αναγνωρίζουν κάτι. Η ζωή είναι σκατά ναι είναι σκατά έχει πολλά ανεβοκατεβάσματα αλλά χωρίς αυτούς που σημαίνουν κάτι για σένα είναι ακόμα πιο σκατά τις δύσκολες ώρες.Ίσως αυτό με κρατάει ακόμα Ελλάδα, το ότι δεν μπορώ να χάνω άτομα απ΄τη ζωή μου. Σαν να μου ανήκουν όλοι ένα πράγμα, δεν μπορώ να αποχωριστώ τίποτα.Πεισματάρικο παιδί είμαι, δεν ανέχομαι ν' αλλάζω άτομα στη ζωή μου, ούτε να πρέπει να μπαίνω στη διαδικασία να διαλέξω, τα θέλω όλα.

Προχτές της Παναγίας έπεσε η μητέρα μου στο μπαλκόνι.Σήκωνε μια γλάστρα που ούτε εγώ δεν σηκώνω και μπουμ έσκασε με το κεφάλι. Να ένα καρούμπαλο, να κι ένα οίδημα στο μάτι.Τώρα πήγαν στο κέντρο υγείας με την αδερφή μου γιατί φαίνεται χειρότερα και δεν ξέρω τι να κάνω, γράφω γράφω να ηρεμήσω.  Τη βλέπω να χάνεται μέρα με τη μέρα και δεν μπορώ να κάνω τίποτα.Τη βλέπω με τις μελανιές στο πρόσωπο και το μάτι κόκκινο και νομίζω ότι ζω σε παράλληλο σύμπαν να μη μπορώ να κάνω τίποτα.Θα τη χάσω κι αυτή σαν το μπαμπά κι είναι νέα ρε γαμώτο.Ήθελα να πάρω κάποιον τηλέφωνο προχτές να μιλήσω αλλά δεν πήρα τελικά κανένα.Φοβόμουν ότι δεν θα άκουγε καν τι είχα να πω, όπως και τις άλλες φορές.Ήθελα να του πω για τη μαμά μου που έπεσε γιατί αυτός ο ηλίθιος κάποιος είχε ένα τρόπο περίεργο όχι μόνο να με νευριάζει αλλά και να με ηρεμεί πάρα πολύ.Κρίμα που οι φορές που με ηρεμούσε ήταν τόσο λίγες και οι φορές που με νευρίαζε τόσες πολλές.Μόνο θυμώνω μέσα μου με τον εαυτό μου και με όλους για να μην στεναχωριέμαι, θέλω να είμαι δυνατή.Αλλά μερικές φορές δεν αρκεί, χρειάζεσαι κάποιον δίπλα σου να σου πιάσει το χέρι και να σου πει "Όλα θα πάνε καλά" ακόμα κι αν διαισθάνεσαι ότι τίποτα δεν θα πάει καλά. Χρειάζεται να ξέρεις ότι οι άνθρωποι δίπλα σου δεν είναι "άνθρωποι-κομήτες" που απλά περνούν βιαστικά και αναστατώνουν τη ζωή σου για λίγο. Που έρχονται και φεύγουν με εντυπωσιακό τρόπο. Αντιθέτως πρέπει να νιώθεις ότι αυτοί οι άνθρωποι θα ναι μαζί σου ότι κι αν γίνει,θα παλεύετε να τα ξεπεράσετε όλα μαζί. Να σου φύγει ο θυμός, κι ο φόβος κατ'επέκταση.

 I'm just a scared kid and I can't help that feeling!

 Άγγελέ μου 

 Σήμερα είναι του Σωτήρος και πήγα στην εκκλησία τη Μεταμόρφωση. Σε σκέφτηκα γιατί εκεί με φίλησες πρώτη φορά και γενικά εκεί δίναμε ραντεβού.

Όχι καρδούλα μου,δεν τα έκανες όλα λάθος!Έκανες και σωστά.Για χάρη σου έμαθα να φτιάχνω παγωτό καϊμάκι και γιουβαρλάκια. Δε θα τα δοκιμάσεις ποτέ όμως γιατί ξενέρωσες μαζί μου.Δε θες να με ξαναδεις στα μάτια σου. Είμαι παραπονιάρα σαν μωρό παιδί,και δεν το κατάλαβες ποτε!Όπως εσένα φωτίζονταν τα μάτια σου κάθε φορά που σου λεγα ότι σε αγαπάω έτσι και μένα έλαμπε το πρόσωπό μου όταν μου το έλεγες.Αλλά δεν φρόντιζες να μου το λές κι όταν δεν με έβλεπες.Από το Πάσχα και μετά ήσουν πολύ καλός.Πάρα πολύ καλός μάλιστα σε ΟΛΑ! Νομίζεις ότι μου είναι εύκολο να ξεχάσω τη βραδιά με το "μπουκουνάκι"? Ή τη μέρα που έγινα η "Γουρουνίτσα σου"? τη ρομαντική βραδιά στην ταράτσα σου που ήθελα να την επαναλάβουμε ξανά και ξανά?Τι δεν θα δινα για σε ξαναπώ μπουκουνάκι και να ξαναδω αυτή την έκφραση στο πρόσωπό σου, τις ρυτιδούλες έκφρασης και το χαμογελάκι σου αγοράκι μου.Την Πέμπτη που ήμασταν σπίτι μου και καθόμασταν στον δερμάτινο καναπέ κοίταζα τις ελιές στην κοιλιά σου και μπαμ με βούτηξες από τα μάγουλα και μου δωσες το καλυτερο φιλί που υπάρχει. Όμως είχα αρχίσει να περνάω τέλεια μαζί σου και δεν ήξερα τι ήταν για σένα οι 13 μήνες που ήμασταν μαζί.Και θα θελα να ήμουν κι άλλους 1.113 μήνες μαζί σου αλλά πρεπε να το ξεκαθαρίσω.

Αυτή η σχέση δεν ήταν ποτέ ισότιμη.Δεν άντεχα να ξέρεις όλους όσους με περιβάλλουν και γω να μην έχω γνωρίσει κανένα!Ένιωθα μειονεκτικά, δεν πιστεύω ότι απλά δεν έτυχε να τους γνωρίσω αλλά ότι δεν το επιδίωξες και με βούρλισες σε απεριόριστο βαθμό. Είχα αρχίσει να αμφιβάλλω αν ήξέραν οι παρέες σου  ότι έχεις σχέση, ή ότι αναρωτιούνται για μας τι στραβό υπάρχει στη σχέση μας και δεν εμφανιζόμαστε πουθενά μαζί. Με έκανες να πιστέψω ότι το πράγμα δεν προχωράει σωστά και τρελαινόμουν μετά από τόσο καιρό να μη σε ξέρω και να μη με ξέρεις ουσιαστικά. Το περιστατικό στο νοσοκομείο με έκανε πιο δύσπιστη απ'ότι ήμουν.Ήθελα τόσο καιρό να είσαι τα πάντα για μένα και φίλος μου κι άδερφός μου και αγαπημένος μου.Μόνο έτσι αντέχει μια σχέση στο χρόνο, ή μάλλον στα χρόνια.Γιατί σε αντίθεση με σένα πιστεύω πως μια σχέση μπορεί να τα αντέξει όλα και τις διαφορές στο χαρακτήρα,και την απιστία, ακόμα και τη ρουτίνα και να διαρκέσει πάμπολλα χρόνια και να ναι ευτυχισμένη.

Ήθελα να αντέξω....Απ'την αρχή μέχρι την τελευταία μέρα ήθελα να αντέξω και παρέβλεπα τις διπλωματικές ίξεις αφίξεις απαντήσεις σου.Δεν έβλεπα όμως ξεκάθαρα εσύ τι θές από μένα και αυτό μου μείωνε τις αντοχές, με έκανε προκατειλημένη, να μην είμαι ο ευατός μου πια.Ήθελα να αντέξω και να δώ την ίδια θέληση στα μάτια σου. Αλλά όταν κάποιες απαντήσεις δεν σε καλύπτουν φοβάσαι να δώσεις ευκαιρίες γιατί οι άνθρωποι δεν αλλάζουν.Απλά υπόσχονται να αλλάξουν τα πράγματα.

Να ξέρεις όμως ότι ζήσαμε και ωραία πράγματα.Να τα θυμάσαι.Και να θυμάσαι ότι ήθελα να ζήσουμε ακόμα περισσότερα αν μου δινες την ευκαιρία.Οι πιο όμορφες στιγμές μου μαζί σου ήταν στο κάτω σπίτι.Νομίζεις ότι κοιμάμαι άνετα τώρα? Ότι δεν έχω πια ταχυκαρδίες και άγχος επειδή το διαλύσαμε?Πως θα ξανακοιμηθώ πάλι στο κρεβατάκι μας? Εσύ καλά είσαι στην ηρεμία του χωριού σου θα με ξεχάσεις ανετότατα αν δεν το χεις κάνει ήδη. Εγώ ζω με την ανάμνηση της φάτσας σου όταν μπήκε η αδερφή μου και σενα πετρωμένο με το μαχαιροπίρουνο στην κουζίνα.Να θυμάμαι το μουσικοχορευτικό σου πρόγραμμα και τις ιστορίες που λέγαμε.Να  μου τραγουδάς

"Σκυφτοί κι δυο, γύρω η αγάπη ρημαδιό

Κρύο σκοτάδι κι αγωνία

Σκυφτοί ξανά, λίγη ελπίδα πουθενά

Κρύο σκοτάδι κι αγωνία"

Προφητικό τραγούδι, αλλά γρουσούζικο, δεν τραγούδαγες κάτι χαρούμενο μπορεί να τα πηγαίναμε καλύτερα βρε χαζό.

Είναι δύσκολο να  σε βλέπω στον ύπνο μου να μου χαιδεύεις την πλάτη όταν κοιμάμαι.Να κοιταζόμαστε στο τζάμι από το παράθυρο που τόσο σου άρεσε και να σου φιλάω την καρδούλα και τις ελιές. Να φοράω την μπλέ φανέλα του μπάσκετ με τα πορτοκαλί γράμματα και να μου λες πόσο μου πάει. Να καθόμαστε στον δερμάτινο καναπέ στο φως των κεριών και να σε κοιτάω στα μάτια και συ να μου κάνεις τα τσουλούφια πίσω να μη μπαίνουν στα μάτια μου. Λένε ότι αν κάποιος σε φιλάει και έχει τις παλάμες του στα μάγουλά σου δεν έχει μάτια για κανέναν άλλο.Να μου λες "Ειρήνη μου" και να μου κάνεις τα τσουλούφια πίσω.Αυτή ακριβώς η κίνηση όταν τα φτιάξαμε με έκανε να σε αγαπήσω κι εσύ αυτό που αγάπησες σε μένα ήταν να γελάω.Με έκανες να γελάω πάρα πολύ αλλά μετά το έπαιρνες πίσω. Σαν να ήσουνα αλλού συναισθηματικά και δεν μπορούσες να αφεθείς. Αφού σου άρεσε να γελάω γιατί με έκανες να κλαίω?Έγραψα απογοητευτικά πράγματα εκείνο το βράδυ αλλά δεν άντεχα να με απογοητεύσεις άλλο. Και πάνω στη στιγμή που κάτι έκανες από αυτά που σου ζήτησα την Παρασκευή το μεσημέρι έγινε κάτι καλό μεταξύ μας και μετά το πήρες πίσω γιατί διάβασες αυτά που έγραψα και με διέψευσες. Έδωσες τέλος γιατί ξενέρωσες και μου ευχήθηκες καλή τύχη. Ουσιαστικά επιβεβαίωσες αυτό που φοβόμουν ότι δεν προσπαθείς ιδιαίτερα στα δύσκολα. Δεν με έχεις μάθει αγάπη μου πως λειτουργώ αλλά δεν πειράζει να σαι καλά και καλη τύχη.

Θέλω να ξέρεις ότι σ'αγαπώ κι ας είσαι τούβλο. Τούβλο εσύ τούβλο εγώ νόμιζα θα χτίζαμε μαζί κάτι όμορφο ρε γαμώτο.Αλλά κάποιος που σε κάνει να κλαις από δυστυχία κι όχι από ευτυχία δεν αξίζει να ναι μαζί σου. 

Να σαι καλά, και σου εύχομαι αν ποτέ ξαναβρεις καμιά να σε αγαπήσει τόσο τρελά όσο εγώ , μην την αφήσεις να φύγει. Μη σκέφτεσαι μίζερα, δώσε της όλη σου την τρέλα και την αφοσίωση που της αξίζει και την αγάπη που δεν έδωσες σε μένα.

Η Ουρανία έβλεπε πάλι μόνη της το φεγγάρι.Είχε συνηθίσει να είναι μόνη.Δεν την πείραζε που ήταν μόνη αυτή τη φορά. . Την πείραζε που ήταν μόνη πολύ καιρό ενώ δε θα πρεπε. Βαρέθηκε να  ξυπνάει με ταχυκαρδίες από το άγχος και την αγωνία να λύσει τα μυστήρια και να πάρει αποφάσεις.Και να μην μπορεί να αναπνεύσει. Σήμερα δεν θα έπαιρνε κανέναν στο τηλέφωνο, και ανέσαινε πια με ηρεμία. Ήθελε να βάλει σε μια τάξη τη ζωή της. Και ήξερε ότι θα την έβαζε σύντομα γιατί κουράστηκε να δίνει ευκαιρίες σε άτομα που δεν θέλουν ή φοβούνται να ζήσουν κάποια πράγματα.Σε κάποιους που φοβούνται τις σχέσεις και τη δέσμευση. Αν δε θες δεσμεύσεις τι νόημα έχει να είσαι σε σχέση?

 Από την καρδιά της παρέας και την πιο χαμογελαστή κατέληξε η κατσούφα της παρέας και δεν της άξιζε ο νέος της εαυτός. Όταν αγαπάς γίνεσαι καλύτερος όχι χειρότερος. . . Γι αυτο σταμάτησε να προσπαθεί ανέφικτα πράγματα. Τα τηλεφωνα νέκρωσαν από τη μεριά της σαν ένα μέρος της καρδιάς της που είναι νεκρό και δε μπορεί να νιώσει τίποτα.Πως να νιώσει που είναι πανσέληνος πάλι και το τηλέφωνο ξέρει ότι δεν ξαναχτύπησε και δεν θα ξαναχτυπήσει για σήμερα. Πλέον κοιτάει το φεγγάρι ξαπλωμένη απ'το παράθυρό της να ταξιδεύει στον ουράνιο ορίζοντα με ανακούφιση.Αποδέχτηκε το ότι είναι μόνη και νιώθει δυνατή πια. Βαρέθηκε να είναι καλή και να το εκμεταλλεύονται.

Διαιτολόγος δεν είμαι,αλλά κάποτε έκανα δίαιτα με διαιτολόγο κι έχασα 15 κιλά. Τώρα που είμαι πάλι γουρουνάκι πολλές φορές σκέφτομαι αυτά που έκανα με το διαίτολόγο κι αυτά που μου έλεγε.Σε συνδυασμό με κάποια πράγματα που είδα στο youtube από πολύ αναγνωρισμένη διαιτολόγο κατέληξα πάλι στα εξής που θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

1) Το άτομο όταν κάνει διάιτα δεν πρέπει να καταφεύγει σε υπερβολές γιατί ο μεταβολισμός μπλοκάρει και τελικά δεν χάνει ή χάνει και τα ξαναπαίρνει αμέσως μόλις φάει νορμαλ.

2) Οι δίαιτες πρέπει να είναι ατομικές ανάλογα με τις ανάγκες του καθενός, το σωματότυπο, τα κιλά που πρέπει να χάσει και το αν είναι άντρας ή γυναίκα γιατί οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη ταση αποθήκευσης λίπους και πιο δύσκολο μεταβολισμό, επειδή από τη φύση τους πρέπει να έχουν λίπος για να κάνουν παιδιά.

3)Όταν λες θα κάνω δίαιτα πρέπει να είσαι καλά ψυχολογικά κι όντως να το παίρνεις απόφαση γιατί αν λες έλα μωρέ δεν πειράζει θα φάω λίγο σουβλάκι ή πίτσα και θα σπάσω τη δίαιτα τότε δεν κάνεις πραγματική δουλειά!

 Επικεντρώνομαι στο δικό μου σωματότυπο λοιπον. Λεπτό σώμα σε γενικές γραμμές και τεράστια κοιλιά σωσίβιο. Σε αυτή την περίπτωση αν παραμένεις με τα κιλάκια μπορεί να εμφανίσεις διαβήτη, καρδιακά προβλήματα και άλλα πολλά.

4)Κάποιος που έχει νορμάλ υπόλοιπο σώμα και συσσωρεύει λίπος κοιλιακό πρέπει να ξυπνήσει το μεταβολισμό του που κοιμάται. Δεν έχουν μόνο σημασία να κόψει τις θερμίδες.Μπορεί να μην κόψει πολλές θερμίδες αλλά οπωσδήποτε πρέπει να κόψει τα λιπαρά απ'όπου κι αν είναι και αυτά που προκαλούν μεγάλες αυξομειώσεις ζαχάρου στο αίμα και μας κάνουν να πεινάμε.

5)Τις δυο πρώτες βδομάδες μπορούσα να τρώω τα πάντα .Ψωμί 1 φορα το μεσημέρι μικρή φέτα.

 ζάχαρη επιτρεπόταν μια μικρή  κουταλιά τη μέρα (καλύτερα και καμία αν γίνεται) και καθόλου ζυμαρικά για να πάρει μπροστά ο μεταβολισμός. Επίσης ολα τα γαλακτοκομικά τα έτρωγα με χαμηλά λιπαρά και λάδι μια κουταλιά της σούπας για κάθε μερίδα στο φαι και τη σαλατα. Οι γνωστές παπάρες στη ντομάτα απαγορεύονται δια ροπάλου αν έχετε κοιλίτσα.Και τα τηγανιτάαααα. Για το λίπος που έχουν.Αρκούν να σας διατηρήσουν στα κιλά αν δεν τρώτε συχνα αλλά αν θέλετε να χάσετε κομμένα.

6)Αφού πάρει μπρός ο μεταβολισμός σας τις 2 εβδομάδες βάζετε ρύζι και ζυμαρικά στο μενού σε μικρή ποσότητα κι όχι μόνα τους. 2 φορές την εβδομάδα κρέας άπαχο, 2 φορές ψάρι 1-2 όσπρια και τις υπόλοιπες λαδερά ή ένα ζυμαρικό.

7) Τα γεύματα πρέπει αυστηρά να γίνονται κάθε 3-4 ώρες. Αλλιώς και τίποτα να μην τρώτε μετά ξελυσσάτε στην πείνα και να τα χοιρινά σουβλάκια. Δεν είναι σωστό.

8)Στην ημέρα πρέπει να τρώτε 4-5 φορές φρούτα και λαχανικά.Απαραιτήτως σαλατίτσα μεσημέρι-βράδυ αν δε φάτε για βράδυ γιαούρτι ή γάλα με δημητριακά.

9)Άλλο λάθος που κάνουν ειναι στις μερίδες. Τρώμε υπερβολικά. Πρέπει να είναι όσο είναι η παλάμη και το ένα τρίτο των δαχτύλων.Επίσης στο γάλα με τα δημητριακά τρώμε ένα μπολ με τα δημητριακά να μην υπερισχύουν του γάλακτος.

10)ΟΟΧΙ αναψυκτικά και κυρίως όχι Αλκοόλ. Ειδικά το πρώτο διάστημα. Μετά ένα ποτηράκι μια στο τόσο δεν κάνει κακό. Κι όταν λέμε όχι αλκοολ εννοούμε και τη μπύρα και το κρασι.ΜΠΥΡΟΚΟΙΛΙΑ δεν λέμε?

11)Μασάμε αργά και δεν μπουκονόμαστε για να επεξεργαζόμαστε και την ποσότητα που τρώμε. Βέβαια εγώ πάντα τρώω γρήγορα πως το καταφέρνω δεν ξέρω.Γι αυτό έχω ψωμάκια.

12) Όταν παθαίνετε ξαφνικές λιγούρες πολύ νυχτερινές φάτε ενα καρότο ή αγγούρι.Θα σας κόψει την πείνα γιατί βαριέστε να το μασάτε.

13) Αν θέλετε οποσδήποτε κάτι γλυκό φάτε μια κουταλίτσα μέλι. Καλύτερο από τη ζάχαρη

14)γυμναστείτε. Με όποιο τρόπο σας αρέσει.

15)Πιείτε εναμιση λίτρο νερό τη μέρα γιατί αλλιώς ο μεταβολισμός κολλάει τραγικά και δεν κάνετε τίποτα.Και σας ενυδατώνει και κρατάει λαμπερό το δέρμα.

Πρίν μήνες είχα περιγράψει την αγαπημένη μου μέρα στο μπλόκ μου με κάποιον που υπήρξε σημαντικός για μένα.Συγγνώμη αν σε έκανα να σκεφτείς ότι δεν είσαι σημαντικός για μένα τότε. Παραείσαι θα έλεγα γι αυτό βουρλίζομαι τόσο πολύ. Όμως ποτέ από τότε δεν περιέγραψα την αγαπημένη μου μέρα μαζί σου!Ήθελα να το κάνω τη μέρα που κλείναμε χρόνο αλλά είχες διάβασμα για να γράψω κάτι τόσο συγκινητικό. 

Μερικές φορές που το σκέφτομαι λέω ότι δεν υπάρχει αυτή η μέρα γιατί με βουρλίζεις Κεφαλονίτικο αγόρι για το παραμικρό σχεδόν πάντα και τις περισσότερες φορές τόσο πολύ που δε θέλω να σε βλέπω, θέλω να κλείσω το κινητό και να εξαφανιστώ. Να διαλύσω εσένα, εμένα και τη "σχέση" μας χωρίς να καταλάβεις ποτέ πως έγινε.Έτσι κι αλλιώς μου πολλές φορές μου δίνεις την εντύπωση ότι δεν θα σε πειράξει ιδιαίτερα αν το κάνω οπότε γιατί να μην το κάνω μια ώρα αρχύτερα? Όσο νωρίτερα τόσο καλύτερα. Γιατί? Γιατί είμαι καταραμένη να έχω μνήμη ελέφαντα.Να θυμάμαι τα πάντα με λεπτομέρειες και να τα ανακαλώ και να βασανίζομαι.Ευχάριστα ή δυσάρεστα.

Λοιπόν στο θέμα μας. Ήταν Φεβρουάριος και είχα θυμώσει μαζί σου και δεν το είχες καταλάβει.Ήρθες στο σπίτι όλο χαρούλες κι εγώ ήμουν όλο μούτρα από την προηγούμενη φορά. Θα σου κανα τις γκρίνιες μου και θα σε έστελνα "πακέτο" σπίτι σου τόσα νεύρα είχα.Το πρωί έτσι κι αλλιώς έπρεπε να πάω στο γιατρό την μητέρα μου οπότε δε γινόταν να μείνεις σπίτι, με βόλεψε η δικαιολογία κουτί. Έτσι λοιπόν σου είπα τα παράπονά μου και μετά ηρεμήσαμε κι οι δύο και καθόμασταν με τα κεριά και με αγκάλιαζες. Μόνο με αγκάλιαζες και λέγαμε ιστοριούλες.Ήταν η μέρα με τον αετό και τα "μπουκούνια"  που σου έβγαλα το παρατσούκλι. Πήγε αργά και ήθελα να σε διώξω να πας σπίτι σου αλλά δεν μπορούσα γιατί ΕΣΥ μου ζήτησες να μείνεις.Περίεργη συγκυρία όμως μου ζήτησες να μείνεις κι εγώ δεν ήθελα. Δεν ήθελες με τίποτα να φύγεις και ήταν από τις λίγες φορές που σκέφτηκα ότι δεν σε ένοιαζε μόνο ο εαυτούλης σου κι ότι  έμεινες για μένα όχι επειδή βαριόσουν να ντυθείς να φύγεις. Δε σε πείραζε που πρέπει να σηκωθούμε χαράματα για να πάω στο γιατρό τη μαμά κι έμεινες. Έτσι κοιμηθήκαμε και το πρωί δεν χρειάστηκε να σε ξυπνήσω γιατί η αδερφή μου πήγε τη μαμά μου στο γιατρό.Σε άφησα 10 λεπτάκια μόνο να βάλουμε πετρέλαιο στην πολυκατοικία κι όταν γύρισα στο κρεβάτι μου είπες "Μυρίζεις πετρέλαιο" αλλά μου αρέσει και με αγκάλιασες.Χουζουρέυαμε και παίζαμε στο κρεβάτι και μετά κοιμήθηκες.Ή μάλλον σε κοίμησα.Σου χάιδευα την πλατούλα και σου φίλαγα τις ελιές και συ κοιμήθηκες.Σε άφησα να κοιμάσαι και σε χαϊδευα ούτε και γω ξέρω πόση ώρα.Δεν ήθελα τίποτα άλλο μόνο να σε χαϊδεύω και να κοιμάσαι γιατι από κείνη την μέρα έγινες το "ΜΠΟΥΚΟΥΝΑΚΙ ΜΟΥ". Δεν ξέρω αν ένιωσες μωράκι μου κάτι από την αγάπη μου εκείνη τη μέρα, είναι πολύ γλυκανάλατα για σένα αυτά που γράφω το ξέρω αλλά από κείνη τη μέρα κοιμάσαι διαφορετικά.Ενώ κοιμόσουν πλάτη και άκρη άκρη στο κρεβάτι για να μην σε ενοχλεί τίποτα, τώρα πάς στη μέση του κρεβατιού και πολύ κοντά μου για να σε πάρω αγκαλίτσα και να σε φιλήσω στις ελιές.Και θυμώνεις αμά σου γυρίσω και την πλάτη. 

Για μένα εκείνη η μέρα ήταν η καλύτερή μου. Δεν με νοιάζει αν τη θυμάσαι ή όχι. Σημασία έχει που τη θυμάμαι εγώ ΜΠΟΥΚΟΥΝΑΚΙ ΜΟΥ!

 Με γεια τα νέα σου γυαλιά.

Τετράγωνα και τεράστια δε σου πάνε καθόλου να υιοθετείς ενα τόσο σοβαρό στυλάκι.Σε γεροντεύουνε..... Κι έτσι πέταξες τα παλιά γυαλιά που σου πήγαιναν πολύ..Τόσα χρόνια φορούσες πάνω σου τις αναμνήσεις από την αναζητηση κι αγορά τους. Απ'τον ίδιο οπτικό πήρες και τα καινούρια? Ή επειδή άλλαξες αγάπη, άλλαξες πόλη και οπτικό? Τα παλιά γυαλιά σου ήταν το τελευταίο αποδεδειγμενα κομμάτι που με θύμιζε σε σένα. Ω τι λέω ζεις ακόμα εκεί εσύ.Ίσως περνάς από το γνωστό μέρος ακόμα. Εκείνο το τηεφώνημα που το αγνόησα μπορεί να το αποδεικνύει. ΧΑΖΕ έχω αναγνώριση κλήσης και στο σπίτι.....  Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται να ξέρεις, δεν ξέρω αν την έχετε κι εσείς αυτή την παροιμία. Μάθε ότι και γώ έβαλα τετράγωνα γυαλιά κοκάλινα (μεγάλη απόφαση) και  σκουλαρίκι στη μύτη (τα οποία μου πάνε όχι σαν εσένα) και σκέφτομαι και για τατουάζ χέννας.

Τα γυαλιά το θέμα μας.Λοιπόν δε θα τα καταφέρεις απόψε. Δε θα ασχοληθώ άλλο με τα απαίσια τετράγωνα γεροντίστικα γυαλιά σου.Απόψε δε με συγκινεί τίποτα.Ούτε καν τα δάκρυα που μου σκούπιζες με το κασκόλ στο σινεμά, ούτε τα seni özledim ούτε τα νυχτερινά μηνύματα ούτε τίποτα. Έκανα κάτι πολύ καλό για μένα σήμερα πριν πεσω στη φωτογραφία με την νέα σου ασχημόφατσα.Σαν τον Μπέντζαμιν Μπάτον έγινες.Απλά μπήκα να σου ευχηθώ μιας και η ρομαντικότητά σου ίδια μένει βλέπω. Εντάξει και η κοπέλα ίδια 4 χρόνια, χαίρομαι για σένα που  είσαι (είσαστε) καλά. Με γεια σου με χαρά σου λοιπον.

Machs gut.......

τρελό Κεφαλονιτάκι μου!

4 hours till I have you in my arms!

Ευτυχισμένα χρόνια να ζήσετε μαζί αγαπημένοι μου φίλοι Γ-Π.

Τα 11 χρόνια φύγανε και δεν το καταλάβαμε. Μακάρι λοιπόν να στε πάντα καλά κι αγαπημένοι όπως χτες.Και να σας καμαρώνουν οι φίλοι σας που σας αγαπάμε. Έγινε λοιπόν κι ο γάμος των παιδιών παραμονή της γιορτής μου.Ίσως να περιμένατε  σήμερα να γράφω κάτι για μένα αλλά είναι χαζό να κάνω κάτι τέτοιο.Το πόστ αφιερωμένο στην αγάπη και σε όσους ξέρουν να αγαπάνε πραγματικά! 

Π να ξέρεις ότι κατάφερες και με κράτησες και  έμεινα και για σένα εν μέρει. Ήθελα να δω οπωσδήποτε αυτό το γάμο και να καμαρώσω το πιο όμορφο ζευγάρι και τον πιο όμορφο γάμο EVER! Καλά πρέπει να σας ζητήσω αποζημίωση για το Make up. Τοσο πολύ δεν έχω κλάψει σε γάμο ρε συ!Κλάμα όταν έγινε η πρόταση,παραλίγο κλάμα όταν βγάζαμε φωτογραφίες, κλάμα στην εκκλησία κλάμα και στο τραπέζι. Κι επειδή δεν θέλω να γκρινιάζω στη φίλη μου, αμαν ρε Γ. με τα τραγούδια σας πως να συγκρατηθώ?Ειδικά εκεί που χορεύατε οι δυο σας ΟΚ και ας ήξερα μήνες τώρα τι κομμάτι θα βάζατε, παρ'όλα αυτά άνοιξε η βρυσούλα με τα δάκρυα.Δάκρυα χαράς για τους φίλους μου που χορεύαν στην πίστα αγκαλιασμένοι κι ευτυχισμένοι σαν να μην υπάρχει κανείς που τους βλέπει!ΜΟΝΟ ο ένας για τον άλλο ήταν εκεί! Α ρε Γ. ένας ήσουν και σε πήρε η φίλη μας.Μακάρι όλοι οι άντρες να ταν σαν και σένα. ΜΠΡΑΒΟ παιδιά μου μπράβο.Χωρίς υπερβολές ήταν ο ωραιότερος γάμος που έχω πάει ποτέ. Ο τέλειος γάμος! ΕΣΕΙΣ τον κάνατε αυτό τον γάμο ωραίο γιατί είστε ωραίοι ΜΑΖΙ και εύχομαι κι ένα ζουζουνίδιο σύντομα να συμπληρώσει την τελειότητά σας.

ΥΓ1: Καλά Πολ. ο παπά-Νεκτάριος το χε με τα στέφανα.Το μαλλί έσκισε και δεν στο χάλασε καθόλου.Κι η κουμπάρα τελικά συμφώνησε με τη μπούκλα

ΥΓ2: Μ'αρέσει που θα σασταν σοβαροί στην εκκλησία.ο Γ φάσεις- φάσεις είχε κατουρηθεί στα γέλια.ΚΛΑΣΙΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ!

ΥΓ3:Στα πάρκα που ήσασταν για φωτό εμείς περάσαμε με το αυτοκίνητο και κορνάραμε....Πάλι γέλια!

ΥΓ4:Σοφή κίνηση τελικά να μην κάτσω και πολύ κοντά στο τραπέζι της Πάτρας.

ΥΓ5:Καλά Πολ ούτε χάρακα να είχες. Κέντρο η ανθοδέσμη βρήκε.....Παρατρίχα να την πιάσει και η κουμπάρα.

ΥΓ6:Οι φωτο πολύ προσεγμένες ήτανε.(Έκλαιγα πάλι)ΜΠΡΑΒΟ στρουμφάκια μου!

ΥΓ7:Καλά να περάσετε στο μήνα του μέλιτος. ΑΝΤΗΛΙΑΚΟΟΟΟΟ να πάρετε.

Κλαψ, κλαψ κλαψ, see you after honey moon! Salam wa aleikoum!

Λοιπόν η Ζούμπα έχει γίνει της μόδας.

Συνδυάζει διάφορα είδη χορών και αποτελεί εξαιρετικό είδος γυμναστικής. Ειδικά όσοι είναι φάν της μουσικής και του χορού σαν εμένα. Κι όσοι βαριούνται τη γυμναστική σαν εμένα. Για να την κάνουν πρέπει να υπάρχει κίνητρο και να περνάνε καλά αλλιώς ... από Δευτέρα! Χουχου. Έπρεπε να χω πάει άκουα αερόμπικ να το δοκιμάσω αλλά με παρέσυρε μια φωνούλα ΓΚΡΡΡΡΡΡ και τώρα εσύ φταίς που πάχυνααααα! Τέλος πάντων εγώ φταίω που είμαι αμετανόητη φαγάνα και τρώω τον άμπακο κάθε φορά που με εξαντλείς. η ζούμπα πάντως είναι τέλεια για μένα.

Βέβαια ακόμα και γω που μαι φαν της γρήγορης μουσικής και χορού στη ζούμπα δεν μπορώ να συγχρονιστώ εύκολα γιατί πρώτα πρέπει να μαθεις βασικές κινήσεις πριν πας στις χορογραφίες. Έτσι λοιπόν έψαξα και βρήκα βιντεάκι με βασικά βήματα. Αν θέλετε να το κάνετε λοιπόν στο σπίτι και ανέξοδα ξεκινήστε από αυτό! Εγώ χρειάστηκα καμιά δεκαριά φορές να το ακολουθήσω σε 3-4 διαφορετικές μέρες, αλλά τώρα ένα βιντεάκι που πριν δεν το χόρευα το χορεύω αρκετά καλά.

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι επένδυση. Η μεγαλύτερη επένδυση που μπορείς να κάνεις.Αρκεί να θες να επενδύσεις χρόνο κι όχι χρήμα για να γίνεις πιο πλούσιος κι ολοκληρωμένος.

Έχεις το καρπούζι, έχεις και το μαχαίρι. . .

Παλεύω 8 μήνες να διαχειρίζομαι τις αποστάσεις που με πληγώνουν. Εσύ μπορείς να διαχειριστείς τους συναισθηματισμούς μου? Όταν τα φτιάξαμε τα φτιάξαμε γιατί ήσουν ένα μεγάλο μου απωθημένο. Σε κυνήγησα πολύ και προσπάθησα πάρα πολύ να είμαστε μαζί για να σε αφήσω τόσο εύκολα. Ταξίδεψέ με με το μυαλό. Τοσο καιρό δεν έχεις καταλάβει τι γυναίκα είμαι.Δε με νοιάζουν τα υλικά πράγματα, τα δώρα και  τα λουλούδια. Θέλω να νιώθω ότι με υπολογίζεις, με σκέφτεσαι και παίρνεις το ρίσκο της επένδυσης μαζί μου όπως επενδύω κι εγώ σε σενα.Κάνε με να πιστέψω ότι αξίζει η επένδυση γιατί είμαι εξαιρετικά δύσπιστη.  Μου αρέσουν οι εκπλήξεις, και οι ρομαντικές στιγμές. Να δούμε τα άστρα από την ταράτσα σου ενα 10 λεπτο. Έχω παράπονο που τόσο καιρό δεν το βρήκες. Κάποια στιγμή θα το βρεις μωρέ, δε βαριέσαι. ΠΟΤΕ? Σε 50 χρόνια? Η ζωή είναι πεζή ναι αλλά αν θες μπορείς να την ομορφύνεις λιγο.Στο χέρι σου είναι. ΤΩΡΑ.Μην αναβάλεις γι αύριο αυτό που μπορείς να κάνεις σήμερα. Γιατι σε 50 χρόνια που θα το πάρεις απόφαση να το κάνεις θα χω γεράσει.Με κοιτάς και δε σβήνω, με φιλάς και δεν λιώνω αρκετες φορές. Δεν είμαι τρελή, ανασφαλής κι ανυπόμονη είμαι και κάνω σκέψεις πολλές. Δε μπορώ να τις διώξω μόνη μου και το ξέρεις. Με ακυρώνεις σαν άνθρωπο και σα γυναίκα όσο δεν με έχει ακυρώσει κανείς. Ότι θέλω το θέλω έντονα και αμέσως γιατί αύριο μπορεί να μην είμαι εδώ, να μη νιώθω τα ίδια, να είναι αργά. Κανε με να λιώνω γιατί αυτό θέλει κάθε άνθρωπος άντρας ή γυναίκα. Ανταπόκριση συναισθημάτων.

Πάλι μου δίνεις τελεσίγραφο!Δίνεις τελεσίγραφο να πάρω εγώ την απόφαση.Να μην έχεις καμία ευθύνη. Αν χωρίσουμε να λες σε  όλους ότι είμαι η ΜΕΡΚΕΛ της σχέσης. Αν πάλι όχι θα πει οτι σε αποδέχομαι όπως είσαι και μπορείς  με τη συμπεριφορά σου να με βγάζεις άκυρη ως γυναίκα.

ΓΙΑΤΙ Τα πράγματα είναι πάντα απλα για σενα? ΕΙΝΑΙ? Δεν είναι αν θέλω ή δε θέλω να είμαι μαζί σου! Είναι αν αντέχω να διαχειριστώ την απότομη κι απόλυτη συμπεριφορά σου.Πάλι ήσουν απότομος. Κάνεις ένα λάθος που δεν είναι και το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο αλλά ξέρεις ότι όλα τα παίρνω βαριά μερικές φορές.Δε θα σου έλεγα τίποτα να μην βγαίναμε. Με προβληματίζει όμως να μη με ειδοποιείς, να μην με υπολογίζεις. Υποτίθεται (θέλω να πιστεύω ότι με αγαπάς λίγο).Τι θα έκανες αν με μισούσες ε? Έρχεσαι με κάτι μούτρα εκει κάτω και ούτε με κοιτάς στα μάτια. ΚΡΥΟΣ! Δώσε μου ένα φιλί να με συγκλονίσεις.Και λες θες να σαι μαζί μου.Έχεις κολλήσει στην άποψή σου και δεν κάνεις τίποτα για να καταλάβω ότι το μετάνιωσες και τα διαγράφεις όντως όλα. Νιώθω πως δεν με καταλαβαίνεις και δεν μπορείς ποτέ να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση μου.Και η παραμικρούλα τόση  δα λεπτομέρεια μετράει για μένα, ίσως θα πρεπε να της δίνεις λίγο παραπάνω σημασία αφού το ξέρεις και στο χω πει από την αρχή αυτό. Κι αφού δεν το κάνεις τώρα που είσαι ερωτευμένος μαζί μου, μάλλον δεν θα το κάνεις ποτε! Μου άπλωσες το χέρι και μου βαλες τελεσίγραφο. Τι να μου κάνει το χέρι σου?Την αγκαλιά σου θέλω αυτό που μ'αρέσει περισσότερο σε σένα. Τσαντίστηκες και συ κι ας λές ότι δε σε πειράζουν αυτά που γράφω.

Για να κρατήσεις έναν άνθρωπο κοντά σου πρέπει να το παλέψεις. Στο αναγνωρίζω ότι το παλεύεις πάρα πολυ, έχεις κάνει υπέρβαση εαυτού το τελευταίο διάστημα κι αυτό λέει πολλά. Γι αυτό κι είμαστε τόσο καιρό μαζί. Το αυθόρμητο δεν το χουμε, γιατί είμαστε και οι δύο πολυάσχολοι, το προγραμματισμένο πάλι δε μας βγαίνει. Τελικά τι μας βγαίνει? Θα μας βγει ποτέ τίποτα? Απάντησε αν μπορείς!Τι θές από μένα? Θες manual? Οδηγίες χρήσης? Δε θέλω να στις δώσω γιατί πιστεύω ότι θα σε καταπιέσω. Κατά καιρούς σου έχω δώσει με κάποιο τρόπο στοιχεία αλλά δεν τα πιάνεις. Και μπλοκάρω που δεν τα πιάνεις. Να αρχίσουμε να μιλάμε αυτό θέλω. Και συ μπλοκάρεις και το χω καταλάβει. Θέλω να μου λές τι νιώθεις κι ας νιώθεις απάισια που βγήκα με τους φίλους μου.Και γω σε στεναχωρώ και τα καταπίνεις βλάκα... Αλλά το παίζεις τόσο κουλ σα να μη σε πειράζει καθόλου που σε παραμελώ και με μπερδεύεις λιγάκι.Είναι σαν να με προκαλέις να σε παραμελήσω.

Το θέμα δεν είναι απλό είναι πολύπλοκο. Δεν υπάρχει επικοινωνία και συγχρονισμός. Και αυτά τα δύο είναι εξαιρετικής σημασίας σε μια σχέση. Τσαντίζομαι με τον εαυτό μου που το μυαλό μου μπερδεύεται και χωρίζεται στα 3. Αν ήταν όλα τέλεια κι απλά δε θα νοσταλγούσα πιο πολύ από ποτέ την εποχη που κάποιος με καταλαβαινε  τόσο απόλυτα χωρίς να  χρειαζεται να υπεραναλύω τα πάντα.Ούτε θα σκεφτόμουν πως ίσως χάνω που αδιαφορώ για ένα γλυκό εκφραστικό μελαχροινό αγόρι (όλα αυτά που δεν μου δείχνεις εσύ) που χαίρεται όταν με βλέπει.

Τσαντίστηκες σήμερα με όσα διάβασες και το ξέρω. Επεσες από τα σύννεφα? Κάποια πράγματα δε λέγονται και δεν γράφονται. Δεν είμαι τέτοια γυναίκα δεν κρατάω μούτρα και δεν κάνω επίτηδες πράγματα για να σε πληγώσω.Ούτε θα σε έστηνα στο ραντεβού που σου κλεισα! Ακόμα δεν έχεις καταλάβει ποια είμαι και πως φέρομαι και με πληγώνει. Αλλά εγώ το κάνω γιατί σε αγαπάω πραγματικά και δε θέλω να κρύβω το παραμικρό από σενα.Μου άπλωσες το χέρι και γω σου ξεδίπλωσα την καρδιά μου. Σε όλες μα όλες  τις πτυχές τις. Αντέχεις να τα αντιμετωπίσεις όλα αυτα που νιώθω ή είναι πάρα πολλά να τα διαχειριστείς?Εγώ αντέχω αρκεί να μου αποδείξεις ότι θα είσαι εκεί να τα καταλάβεις.Αντέχεις, ΘΕΣ να το παλέψουμε μαζί?

Είμαι με 3 ώρες ύπνο από χτες. Πονάει το κεφαλάκι μου, το έκαψα να σκέφτομαι και να γράφω και να παλεύω με τον εαυτό μου.Με αυτά τα μούτρα σήμερα δεν είμαι για έξω. Ξέρεις τι θα με κάνει να νιώσω καλύτερα?Να ακούσουμε λίγη ήρεμη μουσικούλα.Να ξαπλώσω στα πόδια σου και να μου χαιδεύεις τα μαλλιά στα σκοτεινά.Και να μιλάμε για ότι θες και σε προβληματίζει.  Άντε κι επειδή είσαι πολύ μπουμπούνας τελικά μπορεί να σου  γράψω manual να το κολλήσεις στο ψυγείο!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ συμμαθητούλη μου, κολλητηράκι μου, τσιμπουράκι, καβουράκι μου!

Χρόνια πολλά χρόνια καλά χρόνια ευτυχισμένα Γ..... μου.

Χτες έκελεισες τα 27 και 22 χρόνια είμαστε φιλαράκια.  Γιατί την οικογένεια δεν την διαλέγεις, τους φίλους ναι! Και συ μετά από 22 χρόνια τα χεις περάσει τα τέστ σου και με το παραπάνω. Με το πολύ παραπάνω. Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου και ξέρω 1000% πως θα υπάρχεις για πάντα για να την αλλάζεις ευχάριστα.Γιατί για μένα είσαι η δεύτερη οικογένειά μου, ο αδερφός που δεν είχα κι ο Καλύτερός μου φίλος.

ΕΕΕ ΨΙΤ κύριος  έχεις παραπάρει αέρα και  με απειλείς κιόλας για το γνωστό το θέμα. ΕΕΕΕ μάθε ότι και γω θα σου γίνω η προσωπική σου βδέλλα.Το χω πει καιρό τώρα.......

Αντε τοσα χρόνια σου αφιέρωσα, να μη σου αφιερώσω και γω ενα τραγουδάκι?

Όχι τον " φύλακα Άγγελο" που με πήρες από τη Νάξο τη συναυλία του Κότσιρα και μου το αφιέρωσες.(κλαψ είναι  μελαγχολικό).

Αυτό το τραγούδι και οι στίχοι του είναι για μένα ο ύμνος της αγάπης. Τόσες μέρες και δεν προλαβαίνω. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Θέλω να το αφιερώσω σε κάποια άτομα που αγαπώ πολύ. Ζευγάρια που αγαπιούνται πολύ. Και με συγκινούν σε εξαιρετικό βαθμό.Αυτές οι αγάπες απλά δεν υπάρχουν.ΑΑΑΧ! Με συγκινήσατε πάλι........ ΟΥΦΦΦΦΦΦ

ΠΩΛΙΝΑ - ΓΙΩΡΓΟ

Αντρέα- Ντίνα

Χρήστο-Χριστίνα

Ντίνα - Cristian

Cristian _ Helen

Ιωάννα - Παναγιώτη

Babila-Nora

Yasar - Bänu

Αν μ αγαπάς μείνε κοντά μου
όσα κι αν έρθουν να είσαι πάντα εδώ (στα εύκολα και τα δύσκολα)
αν μ αγαπάς γίνε ο στίχος
σ ένα τραγούδι που γράψαμε κι οι δυο. (γιατί η αγάπη μπορεί να είναι χωρίς ανταλλάγματα αλλά θέλει δύο άτομα οπωσδήποτει)

Έλα πάρε με καρδιά μου ως εκεί που πας
να σου στρώνω χίλια αστέρια για να περπατάς  (ότι  αφήνεις θα έρεθι η ώρα που θα σε αφήσει )
χάρισέ μου ένα κόσμο μοναχά για μας (γιατι αν αγαπάς δεν εχεις μάτια κι αυτιά για κανέναν και τίποτα)
κι εγώ ότι θέλεις δίνω για να μ αγαπάς. (πρέπει να εμπνέεις τον άλλον να νιώθει το ίδιο.)

Αν μ αγαπάς δως μου ένα δρόμο
να τον βαδίζω με εσένα αγκαλιά
αν μ αγαπάς γίνε ζωή μου
όσο θα ρίχνει το σώμα μου σκιά.

Έλα πάρε με καρδιά μου ως εκεί που πας
να σου στρώνω χίλια αστέρια για να περπατάς
χάρισέ μου ένα κόσμο μοναχά για μας
κι εγώ ότι θέλεις δίνω για να μ αγαπάς.

ο λόγος για το χρήμα.

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ σε κάποιον που δεν φαντάζεται πόσο πολύ τον χρειάζομαι.

3 Ιανουαρίου κι αυτή η μέρα νιώθω πως με καταδιώκει. Είναι κυριολεκτικά καταραμένη και δε φταίνε οι ορμόνες τελικά, άσε τους άλλους να λένε.. . . Ήθελα να σπάσω τη γαμοκατάρα απόψε μαζί σου Άγγελέ μου αλλά έσπασα τα μούτρα μου! Να εκφραστώ όπως θέλω εκτός μπλόκ! Το ξέρω είμαι σα τη μουγκή μερικές φορές, θυμώνω με τον εαυτό μου, αλλά δεν βγαίνουν εύκολα κάποια πράγματα! Ήθελα, το θέλω, το παλεύω όσο δεν το πάλεψα ποτέ αλλά οι περιστάσεις δεν βοηθάν πάντα και νιώθω σαν λιοντάρι στο κλουβί. Συναισθηματικά!

Η καταραμένη μέρα έχει να κάνει με την δυναμική επανεμφάνιση φαντασμάτων! ΑΧ  βάσανα κι ανάμεικτα συναισθήματα!  Einsam und allein... 3 Ιανουαρίου και φέτος θα κοιμηθώ όχι μόνο einsam und allein αλλά και  στεναχωρημένη που μαλώσαμε κι έγινα "ΜΕΡΚΕΛ"! Και γω είχα αγαπούλα μου όπως και συ άλλα σχέδια για απόψε αλλά δεν θα τα μάθεις τελικά~ προς το παρόν! ΑΧ! Γιατί σε μένα  γαμώ την κοινωνία μου? Δε θα ξεφύγω ποτέ απο τα φαντάσματά μου? Μπορεί να με ξενερώνεις αφάνταστα μερικές φορές αλλά δε δίνω σημασία γιατί ΣΕ ΕΧΩ ΑΝΑΓΚΗ! ΣΕ  ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ γιατί βαθιά μέσα μου νιώθω πως μόνο μαζί σου θα μπορεσω να διώξω τα φαντάσματα!

Δεν τα γλίτωσα τα σφηνάκια.Όταν εφυγες σκέφτηκα ότι θα ταν καλύτερα να τα πινα στην ΠΟΠΗ να λέγαμε γκομενικά παρά να τσακωνόμασταν ζουζουνάκι μου.  Και να ξυπνήσω τον κυρ Γιώργο απο τα καψουροτράγουδα! Να ναι καλά τα τσιφτετέλια, να καούν τα κάρβουνα, να πεθάνει ο ΧΑΡΟΣ!

ΧΩΣΤΑ ΒΑΝΔΗ!

Σαν το βράδυ και σαν το πρωί
σαν το σύννεφο και τη βροχή
σαν τον θάνατο και τη ζωή
Σαν το θόρυβο και τη σιωπή
σαν το σούρουπο και την αυγή
σαν τα χείλη και σαν το φιλί

με άλλα λόγια σου λέω δηλαδή πως...

Για να υπάρχω εγώ πρέπει να υπάρχεις κι εσύ

Σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
μόνο εσένα αγαπάω και νοιάζομαι
Σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
για να υπάρχω να ζω για να εκφράζομαι
Σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
μακριά σου οι στιγμές χρόνια μοιάζουνε
Σε χρειάζομαι σε χρειάζομαι
όλοι οι δρόμοι σε σένα με βγάζουνε

Αυτή τη φωτογραφία την τράβηξε γνωστός γνωστού! Μπορεί να βρίζω κατά καιρούς τους αναρχικούς αλλά μερικά συνθηματάκια έχουν μια βάση που δεν μπορείς να την αμφισβητήσεις πλήρως.

Merry crisis λοιπον? Happy new fear? Το ψάχνω ακόμα. Αφού όλοι στο δρόμο παραμιλάνε, οι αυτοκτονιες έχουν αυξηθεί, το ίδιο κι οι επισκέψεις σε νευρολόγους. Ζούμε υπο το καθεστώς κρίσης ή φόβου? Ή μήπως και τα δύο? Βασικά δε θυμάμαι τον εαυτό μου μια χρονιά να μην άκουγε τους πολιτικούς να μιλάνε για λιτότητα. Στις τσέπες μας βέβαια κι όχι στις δικές τους. Αλλά παιδιά κουλάρετε... Τα σκάνδαλα γίνονται σε όλες τις χώρες, απλά εδώ παράγινε το κακό γιατί απλούστατα εδώ είμαστε όλοι λίγο πολύ λαμόγια και κοιτάμε να τα περνάμε γαμάτα κι ας κόψει ο διπλανός μας το λαιμό του. Καλά λές ρε συ Π. ότι ο Έλληνας δεν αλλάζει, ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας είμαστε. Πάντως να πω την αλήθεια, η κρίση -οικονομικής και νευρολογικής φύσης- χτύπησε και τα Χριστούγεννα.Το έθιμο του Χριστουγεννιάτικου δέντρου προέρχεται από Γερμανία μεριά. Το έφερε ο Όθωνας από Βαυβαρία κι έτσι επικράτησε σιγά σιγά. Δε στόλισαν πολλοί φέτος στα μπαλκόνια τους, δεν ξέρω αν στόλισαν και δέντρο.Γιατί εγώ φαντάσου που είμαι φάν των Χριστουγέννων βαριόμουν να κάνω δέντρο φέτος. Από απαξίωση προς τους Γερμανούς.

Κακά τα ψέμματα σήμερα οι Γερμανοί είναι οι πιο ισχυροί της ΕΕ και εμείς οι πιο αδύναμοι και θα μας πατήσουν κάτω σα σκουλήκια τα επόμενα χρόνια αλλά όπως στη φύση υπάρχει ο νόμος του ισχυρού έτσι και στη ζωή. Ο πιο ισχυρός επικρατεί γιατί τους κατηγορούμε? Το ότι είναι πιο ισχυροί δε σημαίνει ότι είναι πιο έξυπνοι από τους Έλληνες απλά χρησιμοποιούν σε όλα την τετράγωνη λογική που έχουν για να αποφεύγουν τις μαλακισμένες καταστάσεις. Ενώ οι Έλληνες της Ελλάδας αμέσως πέφτουν σε λούμπα με το παραμικρό γιατί είναι εξυπνάκηδες και κουτοπόνηροι. Έλα μωρέ ποιός θα με καταλάβει? Και λεω οι Ελληνες της Ελλάδας γιατί συμπατριώτες που ζουν στο εξωτερικό κι έχουν ξεφύγει αυτής της νοοτροπίας διαπρέπουν με την εργατικότητα και την εξυπνάδα τους και πάνε μπροστά, κάτι που δε θα καταφέρνανε ποτέ εδώ γιατί στην Ελλάδα διαπρέπουν οι βυσματίες, οι αμόρφωτοι και οι φελλοί!

Φωτεινό παράδειγμα για γέλια και για κλάμματα. Σε εταιρία έκδοσης και είσπραξης κοινοχρήστων δεν ξέρουν να μετρήσουν λεφτά στο λογιστήριο. Η αρχιλογίστρια τρομάρα της και άλλες 2 κατινάρες που μόνο μέχρι το μανικιούρ φτάνει ο εγκέφαλός τους για να μετρήσουν 2000 Ε κάνουν μια ώρα και πάλι δεν τους βγαίνουν. Βάζουν τα 50 ρικα σε στοίβες και μετά ξεχνάνε πόσες στοίβες έκαναν.Ζητάνε από τον εισπράκτορα να τους γράφει αναλύτικα εισέπραξα 10 50αρικα και 6 20αρικα για να μη μετράνε. ΕΛΕΟΣ! Ο πολλαπλασιασμός είναι εξωγήινο φαινόμενο για τις ξανθές  κυρίες. Κάτι τέτοια με φρικάρουν.Που πας μωρή κα...λα , μπάζο????Και υπάρχουν εκατοντάδες πτυχιούχοι την ίδια ώρα που ψάχνουν για δουλειά. Αυτό τι σας λέει? Εννοείται ότι δε κάνει εντύπωση, γιατί???? Γιατί απλά εδώ είναι Ελλάδα. Αλλά αν δεν πάψουμε να λέμε συνέχεια  "εδώ είναι Ελλάδα" τότε ας μην παραπονιόμαστε για τα στραβά μας.

"Φταίει το ζαβό το ριζικό μας?

Φταίει ο Θεός που μας μισεί?

Φταίει το κεφάλι το κακό μας!

Και πρώτα απ'όλα το κρασί!

Ποιός φταίει? Ποιός φταίει? κανένα στόμα δε το βρε και δεν το πε ακόμα...."

Κ.Βάρναλης

Εμείς φταίμε και δεν αρκεί να το αναγνωρίζουμε, πρέπει να αλλάξουμε πράγματα προς ουσιαστική κατεύθυνση.Έχουμε νοοτροπία 5χρονων. Θέλουμε εξουσία αλλά δεν θέλουμε να αναλαμβάνουμε ευθύνες. Είμαστε σαν παιδάκια που κάναμε σκανταλιά και λέμε συγγνώμη και μηδενίζουν όλα. Οι γκρίνιες είναι άτοπες αφού είμαστε μέρος της κατάστασης ...

Merry crisis λοιπόν and a happy new fear!

Αυτή τη βδομάδα είπα να φτιάξω τα μελομακάρονα της μαγείρισσας της μαμάς του κολλητού μου. Α ρε κατακαημένε Γιαννάκη τι τραβάς και συ και η μανούλα με μενα. Α ρε βαφτιστήρι πάλι καλά θα φάς. Θα μπουκωθείς και θα τα τρως 2- 2 τα μελοκαμακάρονα που λες και συ! Ακολουθεί η συνταγή

• 600 ml λάδι (μισό ελαιόλαδο, μισό αραβοσιτέλαιο αν θέλετε να είναι πιο ελαφρια
• 2 ποτήριa ζάχαρη
• 2-3 πορτοκάλια (χυμο περίπου 1 ποτήρι+ξύσμα
• 1 γεματη κ.σ κανελλογαρύφαλλο σε σκόνη
• 1/2 κ.σ σόδα
• 1 ποτηράκι κρασιού κονιάκ
• αλεύρι όσο χρειαστεί
• 200 γρ καρύδια κοπανισμένα για πασπάλισμα

ΣΙΡΟΠΙ

• 1 ποτήρι μέλι
• 1 ποτήρι  ζάχαρη
• 2 μιση ποτήρια νερό
• χυμός 2 μανταρίνια (προαιρετικό)
• 1 κ.γ κανέλα (προαιρετικό

1. Χτυπάμε το λάδι με τη ζάχαρη κανένα 5 λεπτο να λιώσει.
2. Ρίχνουμε το χυμο πορτοκάλι και το ξύσμα.
3. Διαλύουμε καλά τη σόδα μέσα στο κονιάκ που αφρίζει και το ρίχνουμε στο μείγμα και χτυπάμε πάλι λιγο να γίνουν ενα όλα αυτά.
4. Μετά βάζουμε όσο αλεύρι χρειάζεται για να πλάθονται τα μελομακάρονα και να μην κολλάει η ζυμη στο χέρι.
5. Δεν τα πλάθουμε με τις ώρες γιατί θα γίνουν πέτρα.Θέλουμε η υφή της ζύμης να έχει είναι λαδερή και μαλακή αλλά να μην κολλάει ή έχει υπερβολική λαδίλα.
6. Τα ψήνουμε σε 180-200 για κανα 30 λεπτο. πρέπει να βγουν σαν μπισκότα σκληρά και να μη διαλύονται και το χρώμα να είναι σκούρο προς καφέ.
7. Για το σιρόπι βάζουμε σε ένα κατσαρολακι τα υλικά και τα αφήνουμε να βράσουν.
8. Το μανταρίνι αν το βάλουμε στο τέλος που σβήσει η φωτιά.
9. Το σιρόπιασμα γίνεται με κρύα μελομακάρονα τα βάζουμε στο καυτό σιρόπι και τσιτσιρίζουν που δείχνει ότι το τραβάνε μεσα τους.
10. Εγώ για ευκολία στο ταψί που κρύωσε χύνω λίγο καυτό σιρόπι και τα αφηνω. Μετά απο λίγο επαναλαμβάνω το ίδιο.
11. Τέλος τα γυρίζω και τούμπα να τραβήξουν ότι απέμεινε.
12. Πασπαλίζω με το τριμένο καρύδι και σερβίρω σε πιατέλα.

Ειμαι κατευτυχισμένη σήμερα... Χάρη στο Θ....Ποιός είναι ο Θ...? Είναι ένας παλιός συμμαθητής μου απο το δημοτικό. Να σημειωθεί ότι στο δημοτικό είχε κλέψει καρδιές. Αφού εκεί που παίζαμε το γνωστο "σαλαμάκι" κατα λάθος του κατέβασα το παντελόνι η ξεδιαντροπη και γω απο μικρό κορίτσι. Φαντάσου ο Θέμης ντροπή.Και με μάλωσε η δασκάλα..... ΧΑΧΑΧΑ τραυματική εμπειρία. Σκατά τι τάξη ήμασταν? Τετάρτη νομίζω.....ΑΑΑΧ

Σήμερα λοιπον τον πετυχαίνω στο τσάτ κι ενίοτε μιλάμε γιατι κρατάει παρεα με ένα άλλο φίλο μου απο το Δημοτικό που μένει εδώ δίπλα αλλά και γιατί κατάγεται απο το αγαπημένο μου νησί, τη Ζάκυνθο. Έτσι πάντα τον ρωτάω αν πηγαίνει, και πάντα ζηλεύω και πάντα θέλω να πάω στο νησάκι μου.

Λοιπόν να μην τα πολυλογώ αφορμή να μιλήσουμε ήταν αυτή η φωτογραφία απο το δημοτικό, που ήταν στο ανθολόγιο και ήτανε μια γλύκα σκέτη.Έτσι έμαθα για το ότι ξέρει μια άλλη φίλη, που της έχω αφιερώσει και κείμενο.Μικρός ο κόσμος τελικά, τη γνώρισε στο τανγκο. Του αρέσει πολύ ο χορός και πάει σχεδόν κάθε μέρα. Α μόλις είπε χορος κατι ενεργοποιήθηκε στον εγκέφαλό μου. Πεθαίνω για τους χορούς, και σε άλλο πόστ θα εξηγήσω το γατί.

Μιλήσαμε κανένα μισαωρο, έμαθα γα το νησάκι, έμαθα που έχει χορούς λάτιν τσάμπα, βρήκα δάσκαλο να μου δείξει τα βασικά βήματα του ταγκό.... ΣΟΥΠΕΡ! Μα ακομα πιο σούπερ είναι το REUNION που κανονίσαμε να κάνουμε επιτέλους οι 5 παλιοί συμμαθητές. Η αγία Τριάδα εγώ με τους κολλητούς μου και ο Θ με το γειτονάκι μου τον Α. Ανυπομονώ γιατί χάσαμε το reunion ολοκληρης της τάξης.Βασικά δεν το χάσαμε απλά με τος κολητούς κάναμε ενα δικό μας πριβέ reunion για να μη δούμε πρόσωπα που θα μας η χαλάγανε.Γενικά όταν είμαι με τους κολλητούς όλη μας η ζωή είναι ενα reunion με ανακλήσεις στο παρελθόν, με αναμνήσεις, λες κι έχουμε μείνει στα παιδικά μας χρόνια . Ο Α έχασε το event για τον ίδιο λόγο, και πήγε μόνο ο Θ. Τι ρομαντικό.....Μπορεί να μεγάλωσες αλλά και  συ παιδάκι έμεινες, ένα γλυκούλικο μικρό παιδάκι έμεινες και φαίνεται το ότι κάνεις παρέα με τον Α. Τελικά μάλλον ισχύει το '"δείξε μου τους φίλους σου..."  Είναι ώρα λοιπόν να ενωθούμε ξανα δε νομίζεις? Η τριάδα με τη δυάδα? Θα γίνουμε 5 και θα ναι τελεια. Θα κάνουμε ομάδα μπάσκετ..... Χα χα χα

Ανυπομονώ και ξεκινάω την οργάνωση του κοσμοϊστορικού γεγονότος.I'm so excited.........

O Dashi και η Ρουθ.Μέρες θέλω να γράψω γι αυτούς και δεν προλαβαίνω.

Τραγικό ζευγάρι.Είναι παντρεμένοι κι έχουν και νινάκι.Να το βράσω το νινάκι και το γαμο αν έχω έναν άντρα σαν τον Ντάσι και ημουν ελαφίνα σαν τη ΡΟΥΘ. Δε χώραγα απ'την πόρτα με τα κέρατα.

Και την κεράτωνε κι απο πριν παντρευτούν. Δεν ξέρω αν την αγαπούσε, ή έστω αν ήταν ερωτευμένος κι έκανε και μερικές ξεπέτες να περνα η ώρα, αυτό που ξέρω είναι ότι κάθε φορά που πήγαινε να τη χωρίσει αυτή έκλαιγε κ αυτός απλά δεν μπορούσε να την ξαποστείλει απο κει που ρθε. Ώσπου πέρασαν τα χρόνια κι αυτός που απ'ότι έλεγε βαριόταν θανάσιμα τη ΡΟΥΘ βρέθηκε παντρεμένος μαζί της. Και να τονα τώρα που μοστράρει σαν το χαζομπαμπά τις φωτγραφίες του μωρού τους στο facebook.Δείχνει ευτυχισμένος.... Για το παιδί μάλλον, για τη σύζυγο δεν είμαι σίγουρη. Ε ρε πως αλλάζουν οι άνθρωποι. Αλλάζουν οι άνθρωποι? Ή μήπως υποκρίνονται πολύ πειστικά? ΞΕΝΕΡΩΝΩ με κάτι τετοια.

Είναι τραγικοί και οι 2.

Ποιός είπε ότι οι άντρες είναι το ισχυρό φύλο? Μα είναι δυνατόν να παντρευτείς και να κανεις παιδί επειδή δεν έχεις τα απαραίτητα αρχ...α να χωρίσεις όταν πρέπει?Θα πονέσει, ναι θα κλάψει κιολας, αλλα οι γυναίκα δεν είναι χαζή απλά μπορεί να την παριστάνει αν θέλει να σε κρατήσει. Κάποια στιγμή θα καταλάβει ότι δεν την αγάπησες ποτε.Κι αυτός ο πόνος είναι ο μεγαλύτερος που υπάρχει. Δεν το λέω εγώ, το λένε οι πάντες.Χμ και συνήθως οι άντρες είναι αυτοί που κολώνουν να χωρισουν. Κι όταν φύγει η γυναίκα πρώτη την κατηγορούν για άκαρδη. Φοβητσιάρηδες..... Μόνο όταν θελουν να πηδήξουν θυμούνται ότι έχουν αρχ....  Τίμα τα αρ.... αν έχεις και πες ξεκάθαρα τι εχεις να πεις.

Και οι γυναίκες ειναι τελείως μαλακισμένες.Δεν υπερασπίζομαι το φύλο μου ούτε τη ΡΟΥΘ και την καθε ΡΡΟΥΘ.Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτκάλια. Είναι το λιγότερο απελπιστικό να παρακαλάς κάποιον να σε αγαπήσει όσο κι αν τον αγαπάς. Αυτό θα έρθει ή όχι.Αν δεν έρθει απλά αγαπάς το λάθος άνθρωπο, που δε θα σου δώσει ποτέ αυτά που θες. Άλλοι λένε ότι η πραγματική αγάπη πρέπει να είναι χωρίς όρους. Ίσως είμαι χαζή ή αθεράπευτα ρομαντική που πιστεύω ακράδαντα ότι η αγάπη όσο αληθινή και δυνατή κι αν είναι χωρίς ανταπόκριση δεν αξίζει απολύτως τίποτα.Και δεν υπάρχει τίποτα το επιλήψιμο στο να αγαπάς κάποιον και να προτιμάς να μείνεις μόνος-η σου, απο το να ζητιανεύεις την αγάπη. Κέρδισέ την αγάπη του άλλου με αξιοπρέπεια, γι αυτό που είσαι, κι όχι γιατί την εκβιάζεις με κλαψουρίσματα. Καμιά φορά όταν αγαπαμε γινόμαστε τυφλοί. Εθελοτυφλούμε και δεν παραδεχόμαστε ότι κάτι πάει στραβά, μας το λεει η διαίσθησή μας, το αισθανόμαστε βαθιά μέσα μας και δεν το παραδεχόμαστε.

Είμαι πάρα πολύ εγωίστρια. κλύτερα να πέθαινα παρά να ζούσα αξιολύπητα σαν τη ΡΟΥΘ, να έκανα αυτόν που υποτίθεται αγαπάω δυστυχισμένο όλη του τη ζωή.Κι εμένα πάνω απ'όλα μαζί του..... Και μετά να γύριζε και να μου λεγε οτι θυσιάστηκε. Καλύτερη η μοναξιά σε τέτοιες περιπτώσεις. Και ξανά προς τη δόξα τραβά. Γιατι αν δε σε αγάπησε ο Βαγγέλης, θα σε αγαπήσει ο Μάκης, ο Θανάσης, ο Κώστας.....Όπως λένε οι Αγγλοι  ''there is plenty of fish in the sea", και οι Γερμανοι οι αγάπες niemand ist unersetzlich.

ΝΑ ΜΗΝ ΤΑ ΑΓΑΠΩ. ΚΑΙ ΕΚΠΗΣΣΕΣΑΙ ΠΟΥ ΤΑ ΒΡΙΣΚΩ ΩΡΑΙΑ. ΜΕ ΡΩΤΑΣ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΑΓΑΠΩ?

ΚΑΙ ΓΩ ΣΟΥ ΑΠΑΝΤΑΩ ΛΟΙΠΟΝ, ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΣΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΙΛΑΣ ΕΓΩ ΑΡΧΙΖΩ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΩ ΔΙΑΦΟΡΑ ΟΜΟΡΦΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥΣ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΞΕΧΕΙΛΙΖΟΥΝ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΩ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΑ ΖΩ.ΙΣΩΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΟΥ ΚΟΛΛΑΕΙ ΥΠΝΟΣ ΑΠΟΨΕ.ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕΡΑ ΗΤΑΝ ΟΝΕΙΡΟ.ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙ ΑΥΤΟ.ΚΑΙ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΤΙ ΑΓΑΠΑΩ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ, ΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΑΩ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ Μ'ΑΓΚΑΛΙΑΖΕΙΣ. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΒΡΙΣΚΑ ΛΟΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΡΙΕΡΓΡΑΦΑ.Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ. ΓΙ ΑΥΤΟ Σ'ΑΓΑΠΩ ΑΓΓΕΛΕ ΜΟΥ......

Η ανανεωμένη renabill όλο όρεξη για αφιερώσεις έχει. Χτες ή θα σου άνοιγα την καρδιά μου σε μια μακροσκελή, συναισθηματική, κουραστική και μπερδεμένη δημοσίευση ή θα συνέχιζα το αφιέρωμα του Χατζηγιάννη.Αλλα δεν τα κατάφερα.

Και σήμερα βγήκαν οι βάσεις και χτύπαγε η καρδιά μου σαν να έδινα εγώ. Ευτυχώς πέρασες σε μια ωραιότατη σχολή και στην Αθήνα.Ένα ΟΥΦ ανακούφισης κι ένα δάκρυ χαράς βγήκαν από μέσα μου! Οπότε δε θα στο χαλάσω με αυτά που σκέφτομαι τόσες μέρες γιατί αυτή η μέρα σου ανήκει ολοκληρωτικά.

Δεν ξέρω αν ήταν η σχολή  ακριβώς αυτή που ήθελες αλλά απο το μήνυμα που μου στειλες κατάλαβα ότι το χάρηκες σαν " Λυκειόπαιδο". Τυχαιο το παρατσούκλι? Δεν νομίζω. . . Κάποτε κάποιος με αποκάλεσε το γούρι του, γιατί πρώτη φορά στη ζωή του πέρασε όλα του τα μαθήματα στο εξάμηνο. Δεν αυταπατώμαι ότι σου έφερα τόση τύχη. Ξέρω καλά ότι όλα μόνος σου τα κατάφερες και συγχαρητήρια για την τόλμη και την αποφασιστικότητά σου "Λυκειάκι" να ξαναδώσεις πανελλήνιες.Σε θαυμάζω όχι γιατί πέρασες δεύτερος, για μένα είσαι πάντα πρώτος, αλλά γιατί δεν το βάζεις κάτω.Να ένα άλλο πράγμα που μου αρέσει σε σένα. Το άξιζες λοιπόν και σου εύχομαι τα καλύτερα. Για τη σχολή που πέρασες, για τη μετέπειτα σταδιοδρομία σου και για τη ζωή σου γενικότερα. Αφιερωμένο το παρακάτω στιχάκι λοιπόν...

Τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν εχω γευτεί,

αφού κρύβεται το αύριο σ'ότι έχω ονειρευτεί

τα καλύτερα θα ρθουν μάτια μου δεν ανησυχώ

φτάνει το δικό σου πρόσωπο να βλέπω όταν ξυπνώ.

Λένε ότι η χαρά είναι διπλή χαρά και η λύπη μισή λύπη όταν έχεις κάποιον να την μοιραστείς. Ούτε καν μπορείς να αναλογιστείς  το πόσο υπέροχα νιώθω μετά από τόσο καιρό που είμαστε και οι δύο ΕΔΩ!

Θα είναι καλό το βράδυ απόψε. Θα κάνω όμορφες σκέψεις. Κι αύριο ακόμα καλύτερο- κλείνουν ακριβώς 2 μήνες από τη μέρα που με φίλησες πρώτη φορά.........

Αυτό είναι που μου αρέσει στο ΜΗ. ότι αποτελεί την πιο ευχάριστη παρέα μου όταν είμαι μόνη.Και να φανταστείς ότι ιδέα δεν έχω από μουσική. Τυχαία ανακάλυψα το σάιτ.Δεν παίζω όργανα, δεν συνθέτω, δεν τραγουδάω (μόνο στο μπάνιο)... Απλά ακούω μουσική και την αγαπάω. Μεσα από την μουσική έρχεσαι πιο κοντά και με την ανωνυμία του ίντερνετ εκφράζεις άνετα χωρίς φόβο αυτά που αισθάνεσαι και έμμεσα γνωρίζεις κόσμο. Μετά από μια πολύ δύσκολη βδομάδα ανακάλυψα όλως τυχαίως και ξαφνικά ότι έχω έναν φανατικό αναγνώστη.Δεν είναι άλλος από τον Βασίλη, byss.

Βασίλη σε εύχαριστώ κυριώς που με διαβάζεις κι έχεις περάσει αρκετό χρόνο να διαβάσεις και τα παλιότερα πόστ μου! Κάποια άλλη ψυχη αμφιβάλλω αν θα το έκανε ποτέ, ετσι για να με γνωρίσει καλύτερα και το χω παράπονο.Μα πιο πολύ σε ευχαριστώ γιατί γενικά πέρασα μια δύσκολη βδομάδα και συ ας μην σε ήξερα  με έκανες φίλη σου και προσφέρθηκες να είσαι εκεί αν χρειαστώ κάποιον να μιλήσω.

Σε ευχαριστώ λοιπόν δημόσια μπροστά σε όλη την παρέα του ΜΗ γιατί ήσουν παρόν  όταν ολοι οι άλλοι ήταν απόντες κι αυτό λέει πολλά για σένα ως άνθρωπο. Να ξέρεις πως ότι χρειαστείς θα είμαι εκεί.....

ΥΓ:πολύ μελό το εκανα? Μπα έτσι ακριβώς αισθάνομαι. Ξέχασα να σε ευχαριστήσω που αύξησες την αναγνωσιμότητα του μπλόκ μου.Οι στατιστικές μου εκτοξεύτηκαν με τις επισκέψεις σου και είχα αρχίσει να απορώ ότι κόλλησε ιό το  μαραφέτι.Χα χα χα... Η αναγνωσιμότητα είναι το τελευταίο πράγμα που με νοιάζει πίστεψέ με

Τα Χριστούγεννα και οι διακοπές είχαν περάσει και η Κατερίνα είχε ένα σωρό ερωτηματικά στο μυαλό της αναπάντητα.Της άρεσε να βλέπει το Νίκο και να μιλάνε και ήξερε ότι ακόμα δεν ήταν ερωτευμένη μαζί του γιατί της έσπαγε τα νεύρα και της έδινε την εντύπωη του σνομπ και  του κολλημένου με την εμφάνιση.Ίσως γιατί παρατηρούσε κάθε αλλαγή στα μαλλιά της και τη σχολίαζε..... Αλλά η Κατερίνα σαν όλες τις "Κατερίνες" του κόσμου είχε και τις ανασφάλειές της."Σιγά μη γύριζε να την κοιτάξει σκεφτόταν" κι ας μην ηταν κι ο πιο ωραίος στο φροντιστήριο..... Δεν ηξερε τίποτα στο κατω κάτω ούτε καν αν να έχει καμιά άλλη σχεση, ή τι άτομο είναι.Κάτι όμως την προκαλούσε να τον γνωρίσει καλύτερα μπας και τα φαινόμενα απατούν στην περίπτωσή του.

Αυτό όμως δεν φαινόταν κι ιδιαίτερα εύκολο όταν γύριζαν με τόσο κόσμο και δεν μιλούσαν καθόλου.. Γι αυτό κι εκείνη τυχαία ανακάλυψε τον τρόπο να τον βλέπει λίγο περισσότερο και αποκλειστικά για τον εαυτό της, μήπως βγάλει καμιά άκρη για το τι σκέφτεται κι αυτός για εκείνη. ΣΚΟΥΡΑ τα πράγματα. Μια έτσι μια γιουβετσι..... Σαν τα μουγκά και οι 2. Υποτίθεται για 2 άτομα αν κολλάνε και υπάρχει χημεία μεταξύ τους όλο και κάπως μιλάνε.Εκεί που έλεγε κάτι ωραίο κι αυτός, τη μια βδομάδα χαιρότανε η Κατερίνα. Δεν προλάβαινε να χαρεί την άλλη  βδομάδα και κάτι γινότανε που της το χάλαγε. Και φεύγαν οι βδομάδες... Αλλά τελικά δεν το απέφυγε.Τον ερωτεύτηκε.

Θα ταν δεν θα ταν τέλη Ιανουαρίου, όταν πήγε πάλι τυχαία υποτίθεται να λύσει ασκήσεις στο φροντιστήριο.Είχαν μιλήσει από το προηγούμενο βράδυ και ο Νίκος είπε ότι θα πήγαινε κι εκείνος. Η καημένη η Κατερίνα αγωνία.... Είχε φτάσει από νωρίς και είχε λύσει 3 κεφάλαια ασκήσεις μέχρι να έρθει. ΑΓΩΝΙΑ μεγάλη, γιατί δεν βρισκόταν στην καθιερωμένη αίθουσα στη γραμματεία. Αργούσε κι αυτός (άλλο ένα πράγμα που τη νευρίαζε στο Νίκο) και φοβόταν ότι μπορεί να πάει και να μη συναντηθούνε ή να μην πάει και καθόλου. Η ώρα ήταν και τέταρτο. Άλλα 5 λεπτά και θα εξαφανιζόταν απο κει. Τελευταία προσπάθεια σκεφτόταν. Κρίμα κι ήταν ευκαιρία γιατί θα βρίσκονταν μόνοι τους σε μια ολόαδεια αίθουσα σε έναν ολόαδειο όροφο.Και τότε άνοιξε η πόρτα και μπήκε, από όλη την άδεια αίθουσα άφησε τα πράγματά του ακριβώς διπλα σε κείνη.Και κάθισε τόσο κοντά της φορώντας ένα τόσο τέλειο άρωμα που κόντεψε να λιποθυμήσει.Το μπουφάν του μύριζε τέλεια από χιλιόμετρα. Απο κείνη τη στιγμή, από κείνη τη στιγμή τον ερωτεύτηκε.Μύριζε τόσο ωραία και καθόταν τόσο κοντά της που δεν την ένοιαζε μη μπει κανείς, μην τους δουν απο το γυάλινο τζάμι, δεν την ένοιαζε τίποτα τίποτα τίποτα, παρα μόνο να τον φιλήσει στο λαιμό, αλλά τελευταία στιγμή συγκρατήθηκε. Αυτό που ήξερε ήταν ότι δεν θα τα παράταγε παρά μόνο αν υπήρχε άλλη, και πως όσο κι αν ήθελε να τον φιλήσει προτιμούσε να το κάνει εκείνος πρώτος. Ήθελε να την θέλει γιατί ήταν εκείνη κι όχι επειδή τον φίλησε ή τον προκάλεσε.

Τί ήταν εκείνο που έκανε τι διαφορά στο Νίκο?Μα όσο χαζό κι αν ακούγεται τα πιο απλά πράγματα. Απλά πράγματα που θα της άρεσε να έχει στη ζωή της έτσι κι αλλιώς. Κατ'αρχάς ήταν ενας γλύκας στη φατσούλα, οταν γελούσε ήταν τρέλα. Το ότι την κακομάθαινε όσο πέρναγε ο καιρός και δεν της χάλαγε χατήρι.Εκανε πράγματα που έκανε κι εκείνη όταν βαριόταν, ζωγράφιζε στο βιβλίο και έκανε με τους αντίχειρες κύκλους.  Άραγε είναι δυνατόν να μην ταιριάζουν? Το βασικότερο όμως είναι οι συμπτώσεις και η  απόσταση.

Και κάπως έτσι ο Νίκος και η Κατερίνα σιγά σιγά άρχισαν να μηδενίζουν τις αποστάσεις. Κι είπαν ότι θέλουν να είναι μαζι. Κανείς δεν ξέρει για πόσο, μπορεί η απόσταση να ξαναμεγαλώσει κάποτε όπως συμβαίνει με  όλα τα ζευγάρια.

Η απόσταση με την οποία μπορείς εύκολα  να σκοτώσεις και να σκοτωθείς είναι κάτι που δεν αντέχει με τίποτα η Κατερίνα......Και δεν εννοώ αποκλειστικά την χιλιομετρική απόσταση.Ούτε τη θολούρα, τον πόνο και την προσποιηση που φέρνει η απόσταση αντέχει, είναι λιγότερο επίπονο να πεις σε κάποιον ότι δεν  αιθάνεσαι ή έπαψες να αισθάνεσαι κάτι παρά να προσποιείσαι τα συναισθήματα και να σκέφτεσαι άλλους και άλλα. Γιατί τότε έχεις αυτόματα χαλάσει ότι ωραίο μπορεί να έχεις ζήσει με τον άλλον.

Για μια μόνο στιγμή φοβήθηκε η Κατερίνα ότι ο Νίκος, ή ότι η ίδια  θα φύγει μακριά. Ούτε να το ξανασκεφτεί δεν θέλει, το μόνο που θέλει είναι για μια φορά στη ζωή της  να γκρεμήσει τις γ........ τις αποστάσεις όσο μπορεί κι όσο αντέξει. Θελει να κακομαθαίνει το Νίκο με τον τρόπο της  όπως την κακομαθαίνει αυτός, ίσως και περισσότερο.Μπορεί να μην του το λέει για να μην τον σκοτώσει και σκοτωθεί σε περίπτωση που φύγει αλλα εκείνος το έχει ήδη δει στα μάτια της ότι τον αγαπαει.Και όσο θα ξυπναει δίπλα της και θα της χαμογελάει θα τον αγαπάει.Και ίσως αυτό είναι τελικά που αρέσει περισσότερο στην Κατερίνα, το ότι νιώθει τι αισθάνεται χωρίς να του το πει.

τραγουδιών, καταστασεων και συναισθημάτων.

Χαρά, θλίψη, έρωτας, θυμός, νοσταλγία,αδιαφορία, βαρεμάρα, νεύρα, αγωνια, γέλιο και δάκρυ....

Ξυπνάω.... και κοιμάμαι με τη σκέψη σου...

Με τη φωνή σου να ψιθυρίζει το όνομά μου στο αυτί μου. Μόνο αυτό με κρατάει κι αντέχω αυτή τη δύσκολη βδομάδα. Ε εντάξει να ναι καλά και οι φίλοι μου κατά κάποιο τρόπο που με κάνουν να ξεχνιέμαι.Μια δύσκολη βδομάδα για πολλούς λόγους. Μα τι έχουν πάθει όλοι καλοκαιριάτικα και λείπεις και συ?

Denn wer liebt, der ist voller Sehnsucht, und findet nie den Schlaf

οποιος αγαπά είναι γεμάτος νοσταλγία και δεν βρίσκει ποτέ ύπνο

sondern zählt die ganze Nacht hindurch, αλλά μετράει όλη τη νύχτα

die Tage, die da kommen, und gehen. τις μέρες που έρχονται και περνούν.

ΓΕΛΙΑ ΓΕΛΙΑ ΓΕΛΙΑ. Αντωνάκη ξεκαρδιστήκαμε στα γέλια αλλά πάρε το χαμόγελό σου μέχρι τα αυτιά και  το κουβαδάκι σου και σε αλλη παραλία αγοράκι μου... Δεν παλεύεται η βδομάδα.Δεν έχουμε όρεξη για χαμόγελα, και γενικά μην παίρνεις και πολλά θάρρητα! Πανε οι 3 μερες μείναν 2. Με τη μουσική στο τερμα θα τη βγάλω πάλι να μην ακούω και πολλά πολλά.Φταίνε κι οι ορμόνες που αδιαθέτησα, το πόδι που με έχει πεθάνει και η ζέστη ταυτόχρονα? Αλλά δεν μπορώ να σε αντέξω με τίποτα αδερφάκι μου.

Ούτε ιδιαίτερη όρεξη για μάθημα, ούτε για διάβασμα όμως υπαρχει.Βαριέμαι να πάω και Σαλαμίνα. Τώρα που έρχεσαι εσυ φεύγω εγώ.Σπαστικό!!!!! Δε περίμενα ότι θα μου λειπες τόσο πολύ.

Αν ήσουν εδώ θα ξυπνούσαμε μαζί
και θα πίναμε καφέ απ' το ίδιο φλιτζάνι
αν ήσουν εδώ δεν θα λέγαμε πολλά
μα θα ζούσαμε αγκαλιά και αυτό μου φτάνει..

Άγγελέ μου δε σου λέω ότι σε αγαπάω γιατί φοβάμαι. Αρνούμαι να το πω γιατί νομίζω ότι ζω σε όνειρο κι αύριο θα χω ξυπνησει και θα μου το χουν πάρει.

Όπως τυλίγονταν τα χέρια στο σώμα
κι όπως έσπαγε σ' αστέρια η βραδιά
σου είχα αγγίξει δειλά την καρδιά
σ' αγαπάω

Κι όπως έπεφταν τ' αστέρια στο χώμα
Κι όπως πέφταν στη γη τα κορμιά
σου βρήκα μόνο μια λέξη να πω
σ' αγαπάω
Εσύ που έστρεφες αργά το μαχαίρι
Εσύ που μου 'παιρνες γλυκά τη ζωή
Εσύ (δις)

Γύρω ο κόσμος περπατά σε ζευγάρια
κι εγώ μονάχη σ' ένα σπίτι κλειστό
να χω ένα ψίθυρο στο στόμα ζεστό
σ' αγαπάω

Ο άγγελός μου, ο άνθρωπός μου, ο θάνατός μου
Εσύ (δις)

Ελπίζω να μη γίνεις ο θάνατός μου. Θα φύγεις? Θα φύγω? Θα βαρεθείς? Δε ρωτάω αν θα βαρεθώ εγώ,ας μη λέω μεγάλες κουβέντες,συνήθως δεν βαριέμαι ποτε...? Δε με νοιάζει,τι θα γίνει, αυτό που θέλω είναι να ζήσω τα πάντα μαζί σου γιατί για πρώτη φορά στη ζωή μου μετανιώνω που έχασα τόσο πολύτιμο χρόνο.

Lying close to you feeling your heart beating
And I'm wondering what you're dreaming
Wonderin' if it's me you're seeing
Then I kiss your eyes
And thank God we're together
I just want to stay with you in this moment forever
Forever and ever

Don't wannna close my eyes
I don't wanna fall asleep
Cause I'd miss you babe
And I don't wanna miss a thing
Cause even when I dream of you
The sweetest dream will never do
I'd still miss you babe
And I don't wanna miss a thing

Ακόμα κι αν η τύχη τα φέρει έτσι και πρέπει να ειμαστε μακριά (γιατί εγώ σε αντίθεση με σένα πιστεύω στην τύχη και θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που σε έφερε στη ζωή μου) θέλω να έχω ζήσει όσα περισσοτερα γίνεται μαζί σου. Γιατί η ζωή δεν μετριέται απ'τις στιγμες που έχουμε αναπνοή αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα. Και εγώ νιώθω έτσι κάθε φορά που εισαι κοντά μου.

ΥΓ: Κρίμα που δεν σου αρέσει ο Χατζηγιάννης, έχει τα πιο ερωτικά τραγούδια κι ακολουθεί αφιέρωμα.

(ΣΥΝΕΧΕΙΑ απο το ποστ "συζητηση με την Πανσέληνο Αύγουστος 2007)

I need you σιγοψυθίρισε ή μάλλον  σιγοτραγούδησε η ΟΥΡΑΝΙΑ.

Τα συναισθήματά της τελευταία ήταν ανάμεικτα. Όντως είχε αρχίσει να το ερωτεύεται αυτό το αγόρι κι ας μην ήθελε να το παραδεχτεί. Αλλά ήταν και μπλεγμένη στα συναισθήματα  της. Είναι νωρίς σκέφτεται ας περιμένουμε να δούμε τι παίζει, αλλά περνάν οι μέρες και ξενερώνει και θυμώνει που δεν της τηλεφωνεί να ακούσει τη φωνη του. Αν τελικά τη σκεφτόταν έστω και λίγο δεν θα έπαιρνε ένα τηλέφωνο?Απο την άλλη δεν λέει ποτέ όχι στις προσκλήσεις της Αλλά πόσο ακόμα θα κρατήσει σκέφτεται η Ουρανία μας, κι είναι μπερδεμένη πολύ!Μπορεί απλά να του αρέσει η παρέα της κι όχι η ίδια. Μήπως κιόλας τη βαριέται και είναι απλά ευγενικός γι αυτό έρχεται όταν του το λέει????

Στην συναυλία ήρθε κι εκείνος πάντως που πήγε με την παρέα της.Η συναύλια ήταν σούπερ ! Καλά λένε ότι η μουσική φέρνει τους ανθρωπους κοντά. Περάσαν καλά, τραγούδησαν, χόρεψαν, μίλησαν μεταξύ τους και με τους φίλους και μάθαν πράγματα ο ένας για τον αλλο αλλά ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει τι μπορεί να σκέφτεται γι αυτήν...

Το μόνο που σκεφτόταν η Ουρανία σε ολη τη συναυλία ηταν τα καστανά του μάτια, αλλά δεν άντεχε να τα κοιτάει συνεχώς γιατί νομιζε ότι θα λιποθυμήσει. Τελευταίο τραγούδι παίζει το  I need you, το αγαπημένο της. Ο αέρας έπαιρνε τα μαλλιά της και το σάλι της.Πόσο ήθελε να το τυλίξει γύρω του και εκείνος να την φιλήσει πριν τελειώσει η βραδιά....

Αλλά όλα αυτά σκέψεις, μόνάχα σκέψεις γιατί εκείνη υπερβολικά άτολμη έχει ήδη κάνει την υπέρβασή της, δε θα πλησιάζε παραπάνω.Έτσι ένιωθε....... Σειρά του να κάνει κι αυτος κανένα βήμα έλεγε από μέσα της. Cause I  need you,I need your arms around me ήθελε να τραγουδήσει, να αφιερώσει στον Άγγελό της και να μην τελειώσει ποτέ η βραδιά.Να κάτσουν όλη τη νύχτα αγκαλιά και να κοιτούν τα αστερια από την ταράτσα του. Κι έτσι δεν έγινε η αφιέρωση, δεν τον τύλιξε στο κασκόλ της και κεινος δεν τη φίλησε. Η Ουρανία ξαναγύρισε στο μπαλκόνι της στις νυχτερινές της συνομιλίες με το φεγγάρι.

I need you, σιγοψυθήρησε, ή μάλλον σιγοτραγούδησε η Ουρανία φλερτάροντας ξανά με το φεγγάρι....

PS:Το τραγούδι της έμπνευσης μου SCHILLER !!!!

Schiller & Jael - I Need You

think I've waited too long
I thought our love is strong
but now you say
it's time to face the truth

we had a plan of the road
I don't know where we went wrong
but now you say
it's time to move on

suddenly my dreams turning to a nightmare
and suddenly all I believed in is all up in the air
come back to me
come back to me
come back to me
couse I need you
I need your arms around me

I dry the tears on my skin
I treated you as my kin
but now you say
it's time to face the truth

and that I thought I gave you
I never wanted to stop this dream
why did you let go?

suddenly my dreams turning to a nightmare
and suddenly all I believed in is all up in the air
come back to me
come back to me
come back to me
couse I need you
I need your arms around me

whatever it takes tell me and come back to me
I'm gonna believe you
whatever you say
just come back to me

I don't mind if you lie
I'm not gonna ask where you've been
just come back to me

whatever it takes tell me and come back to me
I'm gonna believe you
whatever you say
just come back to me

I don't mind if you lie
I'm not gonna ask where you've been
just come back to me

I'll do whatever you desire
but I need your arms around me

I need your arms
I need your arms around me
ooh I need your arms
I need your arms around me

your arms around me...
I need your arms around me

Ότι και να βάλεις αυτό βλέπεις τη σήμερον ημέρα! Εν όψει πτώχευσης και ο κόσμος έχει παρανοήσει...

Βρισίδια πολιτικών λες και εισαι σε καμιά παλιογειτονιά του Πειραιά για ένα σπίτι που δεν νοικιάζεται αλλά πωλείται και η διενεξη είναι για ποιό λόγο κανείς δεν ξέρει. και όχι δεν το νοίκιασα, όχι το έβαλες σε αγγελία για να μου ρίξεις λάσπη........................Εντυπωσιασμοί. Και γελοιότητες... Κι αυτός ο Μάκης ακομα πιο γελοίος στα μάτια μου να επιτρεπει όλα αυτά! ΟΥΦ τόσο πολύ ξεπεσμός?

Πραγματικά πολύ γέλιο έριξα με τις σημερινές εκπομπές! Ιδού αυτοί που ψηφίζατε τόσα χρόνια.ΖΩΑ

auto to post einai ena REMIX tragoudion kai sunaisthimatwn.

xathika pali... apo to blog mou kai mesa stis skepseis mou.

Thelo na gurisw sta palia,

edw kai twra

thelw tin palia mou geitonia

gia mia wra

thelw na gurisw na se brw

ena bradu einai arketooooooo.

Kai gurisa, stin palia mou geitonia, ekana oli ti diadromi, sto supermarket, tin poli, ta magazia, perasa ejw apo ti sofitoula pou emena, ap to diko sou spiti tremontas oti tha se sunatisw kai den to ithela meta apo ton gaidourino sou tropo. Mono sto potami kai ti gefura den piga,giati proti fora eixame paei mazi kai ithela parea mipws ki allajw gnwmi gia to an thelw na se dw estw kai tuxaia.... Mikri poli to Regensburg, toso mikri pou oi tuxaies sunantiseis einai polles kai suxnes.

Mi guriseis

tipota mi zitiseis

gia ena bradu mi me xaramiseis

ki omws gurises....

Χτυπά το τηλέφωνο, δεν το σηκώνω
Κουδούνια χτυπάνε και δεν ανοίγω ....

Kai tilefwnises kai to sikwsa kata periergo tropo. i zwi paizei toso perierga paixnidia. Ithela panta na xrisimopoiisw ton allo mou arithmo sti Germania, pou den ton jereis esu..den to diegrapses telika oute ki auto kai i sunantisi kanonistike.

Κι αφού βάνω σε μια τάξη τ' ασυμμάζευτα
θα σου πω αν είσ' εντάξει τώρα μάζευ' τα,
κι αν κρατάς το χαρακτήρα τον αλύγιστο
παρ' το δρόμο που σου πρέπει τον αγύριστο.

Ekei eprepe na se steilw alla eipa de tha neuriasw. Kai se akousa, oi lejeis pernagane apo ta autia mou san na zousa kapou allou.Den itan kai toso euxaristo pou me piges esu pali sti gefura kai to potami, pou mou thumises pragmata pou ithela na jexasw. Gia na min anarwtiesai den eimai toso anaisthiti. Nai thumamai kai gw pou filithikame proti fora, kai tis vradies DVD, exw to skoulariki sou akoma opos esu les oti exeis ti blouza pou sou xarisa.

Δεν μπορώ την επέτειο, τον κόσμο γύρω, τα ποτά
αυτό το τέλειο τίποτα με τους δυο μας αγκαλιά
Δεν μπορώ το χορό μας, κλεφτές ματιές στον ουρανό
την ανάσα σου στο σώμα μου, τα χέρια γύρω απ' το λαιμό
Δεν μπορώ να θυμάμαι, μια σκιά να νοσταλγώ
πώς θες στ' αστέρια να 'μαι όταν εσύ δεν είσαι εδώ
Δεν μπορώ το χορό μας, κλεφτές ματιές στον ουρανό
την ανάσα σου στο σώμα μου, τα χέρια γύρω απ' το λαιμo

Δεν μπορώ να γιορτάσω, ούτε και να λυπηθώ
Δεν μπορώ πάω πάσο, τέτοια μέρα δεν μπορώ........

Kai sitn prosklisi pou mou kanes gia to bradu na dw ta alla paidia irtha epitides. Kai oute kan geia den tous eipa....de tha tous peiraje kai idiaitera fantazomai.Tosi wra me koitazate kai den irhte kaneis na pei geia, ti kaneis.oute kan esu pou me kaleses. fobithikes ti fili mou pou se agriokoitaze.To blemma tis tragoudouse

Σήκω και φύγε
φύγε σου λέω
για ό,τι γίvει
εγώ δε φταίω
Σήκω και φύγε
πoυ σoυ μιλάω
μη μoυ χαλάς
ό,τι αγαπάω...

Ki etsi paei ki auto kai ekleise oristika ton oristikon to kefalaio pou egrafe to onoma sou. Oxi oti den eixe kleisei apla xtes graftike i uposimeiwsi.GIATI:

Γιατί έχω αλήτισσα ψυχή και δε πονάω
Ξέρω να αντέχω και να κλείνω μια πληγή
Κι αν δεν αξίζει κάτι πάντα προσπερνάω
Είμαι απ’ τα πάθη μου πολύ πιο δυνατή

Έχω αλήτισσα ψυχή και δε φοβάμαι
μπορώ και κάνω κάθε μέρα νέα αρχή
για ότι τέλειωσε ποτέ μου δε λυπάμαι
ξέρω να ζω γιατί έχω αλήτισσα ψυχή,
αλήτισσα ψυχή.

PS: Sorry gia ta Greeklish alla eimai sto ejwteriko kai den exei ellinika.Ta tragoudia ta pira apo elliniko site.

Όλα ξεκίνησαν από την βαφτιστήρα μου και τα κολλήματα που τρώνε τα παιδάκια σε μικρή ηλικια που μαθαίνουν τα πάντα και ρουφάνε σα σφουγγάρι. Ημικρή είχε κόλλημα με τα σκυλάκια. Έκανε συνέχεα γαβ γαβ κι όποτε έβλεπε σκύλο καρφωνοταν στο ζωάκι. Άμα γάβγιζε κιόλας το έδειχνε, το κοίταγε πήγαινε μια κοντά και μια μακριά.

Την πηγαίναμε λοιπόν στην εκκλησία και όλο το πρωί πριν βγούμε της έλεγα " Νιάου νιαου βρε γατούλα" μπας και ξεκολλήσει από το σκύλο και μάθει τίποτα άλλο. Βλέποντας το σκύλο η μικρή τον έδειχνε στη μαμά μου και το μπαμπά της. Κι όταν τη ρώτησαν πως κάνει ο σκύλος αυτή είπε ΝΑΟΥ ΝΑΟΥ! Χαχαχα, φανταστείτε την περηφάνεια της νονάς και το έκπληκτο βλέμμα του πατέρα της και της μητέρας μου. Προχτές λοιπόν πήγαμε για φαι και ήρθε μια γατούλα και την ταίζαμε για να τη βλέπει η μικρη! Ω Θεέ μου τι γέλιο. Η μικρή άρχιζε να νιαουρίζει, κι όσο δεν έπαιρνε απάντηση από τη γάτα που μασούλαγε διαρκώς (περισσότερο απο μας έφαγε η γάτα) τόσο πιο άγρια νιαουριζε!  Και η περηφάνεια της νονάς μεγάλη........

Άντε καλά νιαουρίσματα.....

Ένα από τα καλύτερα βιβλία που διαβασα τελευταία. Αν και δεν μου αρέσουν τόσο οι Έλληνες συγγραφείς γιατί είναι πολύ πεζοί και βρίζουν πάρα πολυ στα μυθιστορήματα, αυτό αποτελεί εξαίρεση.

Ήρωας του βιβλίου ο Ανδρέας, που στα δεκαέξι του μικρός επαναστασης φεύγει απο το χωριό του για την Αθήνα να μάθει μια τέχνη να βγάλει το ψωμι του. Ποτέ όμως δεν ξεχνάει τους αδελφικούς του φίλους Γιώργο, Βαγγέλη και Σταμάτη. Η ζωή του πολυτάραχη και με πολλές περιπέτειες, μα ο ίδιος πιστεύει ότι Άνδρας και Γυναίκα είναι οι 2 πλευρές ενός νομίσματος που λέγεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ και κείνος ψάχνει "την άλλη πλευρά του νομίσματός" του και ένα λιμάνι για να αράξει να γυρίσει στο χωριό του και στους φίλους του που έχουν παντρευτεί και είναι ευτυχισμένοι με μια γυναίκα στο πλάι τους. Ποτέ  όμως δεν ήθελε να παντρευτεί απλά μια γυναίκα απο προξενιό, αλλά το άλλο μισό του....

2 Γυναίκες διαφορετικές, καθεμία με τα δικά της χαρίσματα.

Η Νίκη, μαζί της έζησε χρόνια, επαναστάτρια σαν κι αυτόν, αλλά είναι πλούσια και 10 χρόνια μεγαλυτερη του, μήπως η σχέση τους δεν είναι αληθινή αλλά την έχει σκοτωσει το χρήμα και τα ταμπού της κοινωνίας που ζούμε? Μήπως ο Ανδρέας χάνει τον εαυτό του, ξεπουλιέται σε μια σχέση που δεν του αξίζει?

Η Αρετή, μια κοπέλα νέα κι όμορφη, πραγματικά μορφωμένη, ανδιαφέρουσα, που κανει τη καρδια του να χτυπάει σαν τρελή! Ποια να διαλέξει? Περνάει όλη η νύχτα σε ένα δωματιο ξενοδοχείου στην Κέρκυρα γράφοντας την ιστορία της ζωής του. Και τελικά η συγγραφέας δεν μπορεί να αποφασίσει το τελος. Το δίλημμα είναι όντως μεγάλο.

Στο δίλημμα της ζωής του Ανδρέα διαλέγεις εσύ το τέλος που θές. Εγώ τα διάβασα και τα δύο. Είναι και τα 2 πολύ ωραία γραμμένα και δοσμένα. Αν και απο τη αρχή είπα ότι θα επέλεγα υπέρ της νέας κοπέλας κάτι επιχειρηματολογούσε μέσα μου ότι τελικά και η δέυτερη επιλογή ειναι εξισου καλή. ΧΜ άραγε πόσα διλήμματα αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα?

Μακάρι στα διλήμματα να μπορούσαμε να κάνουμε πίσω και να αλλάξουμε επιλογές, αλλα πάντα ξέρουμε μέσα μας κατα βάθος ποιά είναι η "Άλλη πλευρά του νομίσματος" σε όλες μας τις επιλογές!

ΕΞΑΡΤΗΣΗ!  Είναι άραγε ο έρωτας, η αγάπη μιά εξάρτηση?

Ποιός δεν θέλει να αγαπήσει και να αγαπηθεί και η αγάπη αυτή να διαρκέσει ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ?

Δε θέλουμε όλοι κατα βάθος ο/η αγαπημένος/η μας να ειναι αφοσιωμένος σε μας και να μας θέλει σαν τρελός/ή?

Μήπως όταν είμαστε ερωτευμένοι δεν μας λείπει ο άλλος κάθε ώρα και λεπτό κι όταν είμαστε μακριά απο το αγαπημένο μας πρόσωπο νιώθουμε τη ζωή χωρίς νόημα, πιο δύσκολη και όλα μας φαίνονται μαύρα?

Ο έρωτας και η αγάπη είναι μια εξάρτηση, όπως τα ναρκωτικά, το τσιγάρο, το αλκοόλ και η σοκολάτα.... Αλλά είναι μια ωραία εξάρτηση μερικές φορές. Αν το δούμε κι από την αλλη πλευρά η αγάπη μας κάνει και να πονάμε και μας κάνει έμμεσα κακό αν είμαστε υπερβολικοί, όπως όλες οι εξαρτήσεις. Το ότι δεν είναι καλό να ζούμε εξαρτημενοι είναι γεγονός. Γι αυτό η αγάπη πρέπει να είναι "ανεξαρτητη" εξάρτηση, να μην την πιέζεις γιατί τότε σου κανει τη ζωή δύσκολη!

Αφιερωμένο το τραγουδακι του Χατζηγιάννη Addiction!

Gib mir
Deinen Atem gib
Dein Lachen gib mir hier
Ich leb' damit
Auch wenn nun ohne dich
Ich habe doch kein Ziel
Ein Sternchen ohne Himmel - ich
Falle in die Tief'Πέφτω στο κενό......

Give me
your breath
give me your smile
something so I could live
without you
I don't have destination
a star without a sky
I'm falling into emptiness

Δως μου
Την ανάσα σου
Δως μου το γέλιο σου
Κάτι να ζω
Χώρις εσένα εγώ
Δεν έχω προορισμό
Αστέρι δίχως ουρανό

Sorry gia ta greeklish! Prwti kai teleutaia fora elpizw! Alla sti Germania pou eimai grafw apo jeno laptop.

Loipon o titlos einai ligo paraplanitikos!

Ejapseis, eite thumou eite pathous exoun pesei auto to diastima! Einai geniko to fainomeno i mono egw to zw? Entones enallages, etsi gia na min jexniomaste kati sa skotzeziko dusch ... Proxtes kruo xtes zesti,simera enas Theos jerei. 3 vdomades akribws apo tin anaxwrisi gia Ellada, 3 vdomades apo to megalo apoxairetismo kai den jerw an tha mporesw na antejw ola ta sunaisthimata se mia mera. Apo ti mia o arkoudakos mou thelei na me paei sto aerodromio tou Monaxou, apo tin alli oi 3 mou oikogeneies, i diki mou tou kollitou mou kai tou koubarou mou me to mwro pou tha vaftisw tha erthoun to bradu sto EL.Venizelos na me paralaboun. I apoluti lupi kai xara se mia mera. Isws einai kalutera pou to xaroumeno erxetai meta, an kai den tha mporesw na jexasw to proswpo tou arkoudou mou gia teleutaia fora! To jerw apo twra alla oi ejapseis ejapseis,kanei ta panta na me neuriazei...Alla pinw judaki kai mou pernaei. Otan agapas kapoion prepei na ton agapas opws einai me ta ellattwmata tou.

ο τσαμπουκάς και ο θυμός χρειάζεται όταν πρόκειται να ξεπεράσεις ένα χωρισμό! Με το να θυμώνεις απλά ξεχνάς να είσαι στεναχωρημένος, έστω και προσωρινά! Γιατι όπως και να το κάνουμε ένας χωρισμός δεν είναι ποτε εύκολος.Ναι κυρίες και κύριοι θυμώνω που το αρκουδάκι μου είναι τελικά γαϊδαρος κυρ-Μεντιος.... Γαϊδαρος γιατί ενώ έχει ακόμα συναισθήματα για μένα με διώχνει για να μην δεθούμε υπερβολικά και δυσκολευτούμε να χωρίσουμε σε 2 μηνες. Γάϊδαρος γιατί ενώ τον απασχολούν πράγματα δεν θέλει να τα μοιραστει μαζί μου ακόμα και το θέμα του χωρισμού μόνος του το αποφάσισε και γω έπρεπε να το δεχτώ. Γαϊδαρος γιατί  ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ! Φαίνεται να είναι χάλια κι εκείνος και να έχει ακόμα αισθήματα, αλλά ο φόβος του να τα ζησει είναι μεγαλύτερος από αυτά.ΑΧ γάϊδαρε που διδασκες.Εκεινος ήταν που μου ελεγε να αφεθώ και να τον αφήσω να μου δείξει τι αισθάνομαι. Στο facebook δεν έχει βάλει ακόμα ότι είναι single.Στα μηνύματα και το ΜΣΝ τυπικούρες... Στο facebook χτες πρεπει να ζήλεψε γιατί με έχω δηλώσει "σίνγκλ" και γιατί΄είπα σε ένα φίλο χτες ευχαριστώ για το φαϊ και την παρέα και είσαι γλυκούλης. Κι αμέσως έβαλε ένα ρητό του τύπου "θέλω πολλά πράγματα..." κι άλλαξε φωτογραφία στο προφίλ.

Το ΓΟΥΡΟΥΝΙ, το βόδι , ο βλάκας με την περικεφαλαία - (με τη χατζάρα για την ακρίβεια) έβαλε φωτογραφία να τρώει το φαί που του μαγείρεψα την τελευταία φορά που τον είδα πριν με χωρίσει. Δεν είμαστε μαζί γιατί ανακατευει το φαϊ μου στην ιστορία το ταπεινό σκουλήκι?

Το ίδιο παραμύθι τό χω ξαναζήσει.ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΨΑΡΙ...ποτε δεν ξαναψαρώνω, ποτέ δεν τα ξαναφτιάχνω με ΨΑΡΑΚΙ...

ΕΙΝΑΙ ΚΟΤΕΣ, φοβούνται και κάνουν πίσω με το παραμικρό, μελαγχολούν χωρίς λόγο, είναι ΣΤΡΕΙΔΙΑ δεν τους ανοίγεις με τίποτα.Πωε να διατηρήσεις σχέση έτσι?Οταν δεν συζητάτε τα προβλήματα?

ΟΧΙ το χω ξαναζήσει το παραμύθι. ΟΧΙ  Δεν περιμένω να γυρίσει (δεν λέω ότι δεν θέλω, είναι τόσο δύσκολο να είσαι με κάποιον κοντά, να ξέρεις ότι αισθανεσθε τα ίδια πράγματα, να περνάς κάθε μέρα από το σπίτι του γιατί απλα είναι ο δρομος σου και να μην μπορεις να τον δεις έστω 5 λεπτά), έχει πάρει την απόφασή του, και γω τον άφησα να κάνει ότι νομίζει καλύτερο. Όπως και να χει με κρυώνει με τη συμπεριφορά του και εδώ έχει χιονίσει αρκετά, δεν γουσταρω περισσότερο πάγο στη ζωή μου! Στο κάτω κάτω αυτός χάνει.Όταν όντως φύγω θα μετανιώνει που άφησε τον καιρό να φύγει μαζί με μένα. Πάρτε το γαιδαρο, αντε γιατι με κούρασε.Τον δίνω όσο όσο

To Erasmus είναι πραγματικά υπέροχο. Δεν σκέφτεσαι απολύτως τίποτα, ούτε πατρίδα, ούτε οικογένεια, μόνο την επόμενη έξοδο, το  επόμενο πάρτυ! Εδώ όλο πάρτυ κάνουμε και μη νομίζετε κι εγώ ακόμα που μαι πάρτυ ανιμαλ δεν έχω πάει σε όλα γιατι καμιά φορά το κεφάλι σου κουδουνιζει από το πιοτί και θές να ηρεμήσεις, να πας ενα σινεμά, μια βόλτα στα μαγαζιά, να καλέσεις φιλους για φαι ή να φάτε έξω ινδικό-κινεζικο-βαυαρικό φαγητό!Να κάνετε εκδρομούλες με τους φίλους κι την Κυριακή να πάτε βόλτα και για καφέ!

Η περίοδος Erasmus περίοδος ξενοιασιάς περνάει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και σε προσπερνάει χωρίς να το καταλάβεις... Σαν χτες θυμάμαι που δεν μπορούσα να κουβαλήσω τη βαλίτσα μου και τις πρώτες μέρες και τώρα είναι Χριστούγεννα...Πώς θα χαρακτηριζα την περίοδο Erasmus?  Απλά υπέροχη, μοναδική...Όλοι πάνε Erasmus για να ξεσαλώσουν και να κάνουν πολλές γνωριμιες.Κι ότι κάτσει.... (Δηλαδή συνήθως κάθε βράδυ κι άλλα πράγματα για τους περισσότερους) Το πιο απίστευτο με μένα είναι ότι γνώρισα την αγάπη μου εδώ και με την πρώτη ματιά τον ερωτεύτηκα κι αυτός το ίδιο.Το περιεργότερο από όλα είναι ότι τον ήθελα τρελά αλλά ήθελα να είμαι μαζί του από την πρώτη μέρα,ένστικτό ή διαίσθηση? 1 Νοέμβρη με φίλησε το αρκουδάκι μου για πρώτη φορά. Στο Erasmus Opening party του Gesslerheim.  http://www.gesslerheim.de/pix/

Ποιός θα μου ελεγε ότι θα μενω κοντά στο μέρος που γίνονται τα καλυτερα πάρτυ και θα γνωρίσω εσένα στο Haloween party? Όποιος και να ταν θα τον έβγαζα τρελό....... Και μου κανες εντύπωση από την πρώτη στιγμή...Ήταν το κισμέτ μου αραγε? Να σε γνωρίσω ? Αν και δεν πιστεύω σε αυτά τόσο πολύ νομίζω ότι όλα συνομωτούσαν για να μαστε μαζί... Βλεποντας τις φωτο έχουμε ξαναβρεθεί στο Gesslerheim αλλα ακόμα δεν ήξερα κανένα και καθόμουν μακριά... Μα πως δε σε γνώρισα τότε? Καλύτερα, ακόμα ήμουν διστακτική... Ακόμα απορώ με τον εαυτό μου τόσο γρήγορα που τα  φτιάξαμε, αλλά μου βγάζεις τόση εμπιστοσύνη. Ξέρω ότι θα πονέσω όταν φύγω, ξέρω ότι για πολύ καιρό θα κλαίω και θα σε σκέφτομαι που είσαι μακριά αρκουδάκι μου αλλά αν με ξαναρωτούσε κανείς τι θα έκανες αν ξαναπήγαινες Erasmus θα έλεγα ότι ακριβώς και την προηγούμενη φοράαααα!!!!!Γιατί ζω στον πλανήτη ΗΑΡΡΥ!!!!

Hello, my name is micro tronic
and I will sing for you

super micro tronic plasma
super electronic phasma
(x2)

my name is micro tronic

super micro tronic plasma
super electronic phasma
(x2)

Απο τον πλανητη happy
σου στελνω κοσμικη αγαπη

Στον πλανητη happy
κανεις δεν κλεινει ματι
καθε μερα κι αλλο παρτι
(x2)

super micro tronic plasma
super electronic phasma

Απο τον πλανητη happy
σου στελνω κοσμικη αγαπη

super micro tronic plasma
super electronic phasma

Απο τον πλανητη happy
σου στελνω κοσμικη αγαπη

Στον πλανητη happy
κανεις δεν κλεινει ματι
καθε μερα κι αλλο παρτι
(x2)

Δε μιλάω για την ταινία αλλά για τη χτεσινή μου μέρα ανεξαρτησίας!

Αυτή τη βδομάδα Πέμπτη-μέχρι την επόμενη Πέμπτη προέκυψαν προβλήματα υγείας και επισκέψεις στους γιατρούς. Ήθελα παρέα συνέχεια..... Κι ο αρκουδάκος μου ήταν μονίμως απασχολημένος, δεν τον κατηγορώ γιατί είχε οντως κάτι πολύ σημαντικό αλλά πιστεύω ότι αν αγαπας τον άλλον βρίσκεις λίγο, τόσο λίγο χρόνο να του δώσεις λίγο κουράγιο! Αλλά λίγα πράγματα.Μάλλον χρειαζόμουν 24 ωρη καλή παρέα για να μην σκέφτομαι την μεθαυριανή εξέταση .... Μέχρι το Σάββατο μιζέριαζα, αλλά απο την Κυριακή αποφάσισα να μην ασχοληθώ με τον αρκουδάκο μου και να κοιτάξω τον εαυτό μου τώρα που έχω πρόβλημα! Χτες λοιπόν πάρτυ που έκανε το ΧΗΜΙΚΟ,΄μια φορά το χρόνο κι όλο το Πανεπιστήμιο εκει.... Χόρεψαμε μεχρι πρωϊας με κάτι κουκλιά, ήπιαμε με τον κολλητό μου τον Ελβετό και κυρίως κυρίες και κύριοι ο αρκουδάκος μου μου έστειλε μήνυμα που είμαι κατά τη 1. Κι ενώ ήξερε που θα μαι, γιατί τον κάλεσα 2 φορές μου ανακοίνωσε ότι θα την βγάλει στο ΒΑΡ της εστίας για μια δυο μπύρες! Με πολύ μα πολύ ψυχραιμία του είπα είμαστε ακόμα στο παρτυ της χημείας και μπορεί να ερθουμε αργά γιατί έχει σούπερ μουσική!!!!

Η ψυχή μου ξέρει πως το κανα.Και τελικά κατα τις 2 μιση πήγαμε στο ΒΑΡ της εστίας που φυσικά ήταν κλειστό γιατί όλοι ήταν στο πάρτυ των Χημικών.Μα καλά τι νόμιζε? Οτι θα τα άφηνα όλα για κείνον?Καμια φορά ακόμα και σε σχέση πρέπει να σκεφτόμαστε τι έχουμε ανάγκη εμείς και γω αυτό που ήθελα ήταν μονο να περάσω καλά σε ένα δυνατό πάρτυ και να ξεχάσω. Και ήξερα ότι το πάρτυ δε θα ήταν εκεί που θα ήταν αυτός. Εγωιστικό ναι αλλα έτσι είναι οι σχέσεις.Πρέπει και οι 2 να κάνουν πίσω και το Σάββατο ήταν πολύ χάλια από όλες τις απόψεις.Το καλύτερο είναι που βρήκα τη δύναμη να το κάνω και που δεν με θεωρεί πλέον δεδομένη και που πέρασα καλά ακόμα και χωρίς αυτόν. ΑΧ γιατί να μην με αγαπάει κάποιος με τα μυαλά του Ελβετού? Είναι το καλύτερο παιδί..................Έχει απολύτως ίδιες απόψεις με μένα.Και είναι και πάντα εκεί όταν τον θές.Όχι ότι θα μπορούσα να είμαι μαζί του, έχω μάτια μόνο για το αρκουδάκι μου.

Όσο γι αύριο και μεθαύριο δεν ξέρω πως θα φερθώ ακόμα.Υπάρχει μια γιορτή Χριστουγεννιάτικη στην εστία μου και πάρτυ στην εστία μιας πολύ καλής μου φίλης. Όλοι θα ναι εκει πάλι και συνήθως τις Τεταρτες είναι απασχολήμένος, οπότε γιατί να μείνω μέσα?Αν πάλι βγω μόνη και με πάρει και λείπω τον απογοητεύω πολύ??????ΟΥΦΦΦ!

ιch weiss du liebst Evanescence jedoch weiss ich nicht ob du dieses Lied magst. Also  widme ich dir einfach dieses Lied, denn du hast mich ins Leben zurückgebracht (im wortlichen und übertragenen Sinne....)Ich bin wirklich glücklich!

Ξέρω ότι σου αρέσουν οι Evanescence, αλλά δεν ξέρω αν σου αρέσει το συγκεκριμένο τραγούδι. Λοιπόν σου αφιερώνω αυτό, γιατί κυριολεκτικά και μεταφορικά με επανεφερες στη ζωή. Είμαι όντως πολύ τυχερή

how can you see into my eyes like open doors
leading you down into my core
where I’ve become so numb without a soul my spirits sleeping somewhere cold
until you find it there and lead it back home

(Wake me up)
Wake me up inside
(I can’t wake up)
Wake me up inside
(Save me)
call my name and save me from the dark
(Wake me up)
bid my blood to run
(I can’t wake up)
before I come undone
(Save me)
save me from the nothing I’ve become

now that I know what I’m without
you can't just leave me
breathe it into me and make me real
bring me to life

(Wake me up)
Wake me up inside
(I can’t wake up)
Wake me up inside
(Save me)
call my name and save me from the dark
(Wake me up)
bid my blood to run
(I can’t wake up)
before I come undone
(Save me)
save me from the nothing I’ve become

Bring me to life
(I've been living a lie, there's nothing inside)
Free me tonight

frozen inside without your touch without your love darling only you are the life among the dead

all this time I can't believe I couldn't see
kept in the dark but you were there in front of me
I’ve been sleeping a thousand years it seems
got to open my eyes to everything
without a thought without a voice without a soul
don't let me die here
there must be something more
bring me to life

(Wake me up)
Wake me up inside
(I can’t wake up)
Wake me up inside
(Save me)
call my name and save me from the dark
(Wake me up)
bid my blood to run
(I can’t wake up)
before I come undone
(Save me)
save me from the nothing I’ve become

(Bring me to life)
I’ve been living a lie, there’s nothing inside
(Bring me to life)

Το φαγητό στη Γερμανία είναι επιεικώς απαράδεκτο. Η λέσχη, εκτός του ότι εχει όλο τα ίδια, τα περισσότερα είναι παναρισμένα, ανθυγιεινά, με ενα κιλό σος και βλακείες πάνω.... Γι αυτό και γω μαγειρεύω μόνη μου, μαγείρευα που μαγείρευα τώρα έχω γίνει εξπέρ. Μου ζήτησε ένας φίλος μουσακά για το γενέθλιο πάρτυ κι όλοι παραμιλούσαν.... Και είχα κάνει λάθος και στη μπεσαμέλ, αλλά παρ'όλα αυτά έγινε κουκλί. Από ένα ολόκληρο ταψί δεν έμεινε τίποτα. Ευτυχώς μου επέτρεψαν και πρόλαβα κι έβγαλα το τελευταίο κομμάτι φωτο!

Τώρα όλοι θέλουν να έρθουν σπίτι να τους μαγειρεψω και να τους κανω και τζατζίκι!

Ε ναι! Δεν είναι ότι δε θέλω να μπω μαζί σου στο αυτοκίνητο, δεν είναι ότι δεν οδηγείς καλά, είναι ότι σου κρατάω μούτρα

που κέρδισες ΠΑΛΙ στο μπόουλινκ τελευταία στιγμή!!!! ΓΚΡΡΡΡ! Έχω φουντώσει με την κωλοφαρδία σου....

Μου την έχει δώσει, αλλά εσύ τουλάχιατον ξέρεις καλά ότι οι κακιούλες μου δεν κρατάνε πάρα πολλή ώρα.

Θα προτιμούσα βέβαια να πάω γρήγορα σπίτι από το να περιμένω το τρόλει αλλά ήταν αργά, δεν ήθελα να σε ξεβολέψω και το χειρότερο είναι ότι είναι οι τελευταίες φορές που σε βλέπω και δυσκολεύομαι με τους αποχαιρετισμούς.

Φοβάμαι να πω " θα μου λείψεις" (κι ας είσαι εντελώς βλαμμένο) ή να το ακούσω. Αν και θα πρεπε να συμβαίνει το αντίθετο, κι όμως το ξέρω ότι θα μου λείψεις χαζούλι, αν και εσύ μάλλον θα ησυχάσεις από μένα! Γι αυτό κάνω ότι κρατάω μούτρα για να μη με πάρουν τα ζουμιά και πλημμυρίσει το λεκανοπέδιο.

Βέβαια γενικά δεν κλαίω, κάνουν ρυτίδες τα κλάμματα!Τρελή είμαι να σταφιδιάσω στο άν θος της ηλικίας μου?

Γι αυτό προτιμώ λοιπόν να κρατάω μούτρα για την ήττα μου στο μπόουλινκ παρά να σου δώσω μια σφιχτή αγκαλιά πριν φύγω γιατί μπορεί μαζί με μένα να φύγει και κανένα δάκρυ στον ώμο σου (όλως τυχαίως θα 'εχει μπει σκουπιδάκι στο μάτι).

ΥΓ: Αλήθεια την πέφτεις στην ξαδέρφη μου η μου φαίνεται?

ΦΤΟΥ σου. (είπαμε πρέπει να σου κρατάω μούτρα)

Στην προκειμένη περίπτωση ποιά είναι η κουφή έπρεπε να λέμε.....

ΣΚΟΠΕΛΟΣ Ιούλιος 2008 κι έχουμε πάει με την παρέα να ακούσουμε το Γιώργο Ξηντάρη και τα ρεμπέτικα οπου λέει κάθε βράδυ στο κάστρο της Σκοπέλεου στην "Ανατολή". Είχαμε κάτσει με τα πολλά σε ένα τραπεζάκι λίγο πιο πίσω όταν το οπτικό πεδίο της Μ... εντόπισε ένα από τα όργανα της παρέας που τραγουδούσε. Να σημειώσω ότι η Μ... έχει μια αδυναμία σε όσους παίζουν όργανο - ασχολίαστο-. Της πρότεινα να αλλάξουμε θέση για να τον βλέπει καλύτερα αλλά εκείνει ήθελε μόλις αδειάσει το μπροστά τραπέζι να μετακομίσουμε κάτι που δεν ήθελε κανείς να σημειώσω, γιατί αφενός προκαλούσαμε αναστάτωση στο μέρος αφετέρου οι υπόλοιπες ντρεπόμασταν γιατί όλοι θα γυρίζαν να μας κοιτάξουνε!!!

Τέλος πάντων φύγανε μεταξύ μας τούφες γι αυτό το πράγμα γιατί ζήτησε να αλλάξουμε θέση για να ακούει καλύτερα (ενώ ήθελε να βλέπει καλύτερα). Εκει λοιπόν που καθόμασταν χωρίες να μιλάμε και πολυ΄για κανα δίλεπτο, άλλαξε το τραγούδι. Ε και γω δεν καταλάβαινα όντως τι έλεγε το τραγούδι, είχαμε πιεί κιόλας και λέω στην άλλη Μ της παρέας

-Ντιρι ντίρι δε λέει?

άλλο Μ:Ναι ντίρι ντίρι

-Μ: (αυτή με την αδυναμία στα όργανα)

Τι λέτε βρε κουφάλογα?

Ντιρι Ντίρι στις φλέβες? Τι νόημα βγάζει, δηλητήριο στις φλέβες είναι......

Όλοι μαζί:-χαχαχαχαχα

Τελικά βγήκα εγώ το κουφό της παρέας, η Μ δεν είχε τίποτα, μόνο λιγη καψούρα για το παιδί....Και για χάρη της καψούρας αλλάξαμε θέση και την ξαναπήγα άλλη μια φορά να ακούσει 4-5 τραγουδάκια.... Βέβαια σκεφτήκαμε να κάνουμε παραγγελιά το "ΝΤΙΡΙ -ΝΤΙΡΙ στις φλέφες" αλλά φύγαμε!!!

Δεν ξέρω αν θυμάσαι αυτή τη μέρα αλλά εγώ πάντα τη θυμάμαι, γιατί ήταν η αγαπημένη μου μέρα μαζί σου!Μπορεί να μη λέει τίποτα για σένα αλλά ήταν η μοναδική ίσως φορά που ένιωσα την καρδιά μου να πλημμυρίζει από αγάπη, γιατί ένιωθα τη δική σου αγάπη να είναι αληθινή! Ποιό τραγούδι θα περιέγραφε τα συναισθήματα αυτής της μέρας τότε?

 Μπορώ πια και μόνη να ζω, δίχως έρωτες και μια ζεστή αγκαλιά

μπορώ μα σε θέλω πολύ πιο πολύ από κάθε φορά!

Έλα μόνο για μια βραδιά
Έλα μόνο για μια φορά
Σ' έχω ανάγκη
Σ' έχω ανάγκη....
Και σε θέλω
Σαν τρελός εγώ σε γυρεύω
Ψάχνω να σε βρω έλα λίγο
Έλα πιο κοντά άγγιξε με να ανεβώ ψηλά
Και σε θέλω τώρα πιο πολύ
Περιμένω να φανείς εσύ
Μ' ενα σώμα και με μια αγκαλιά
Να καούμε στην φωτιά ξανά

Ήθελα να σου πω και να σου δείξω το πόσο σε αγαπάω,ήταν νομίζω η καλύτερη στιγμή απ'όλες για να το κάνω  αλλά δεν ξέρω τι με κράτησε και δεν το έκανα. Και μετά τίποτα...  Πάντα πίστευα ότι ήταν γραφτό μας να τελειώσει έτσι. Γιατί απλούστατα ήταν θέμα συγχρονισμού. Εσύ βιάστηκες να πεις ότι με αγαπάς (θυμάσαι το χες πει πρώτος), εγώ άργησα, τα συναισθήματα σου είχαν αλλάξει και απλά δεν συναντηθήκαμε ποτε!  Καλύτερα, είναι άσχημο ν΄αγαπάς χωρίς ανταπόκριση.

Όσο για τις άλλες φορές για μένα ήταν σαν να μην υπήρχαν. Προσποιούμαι ότι δεν υπήρχαν, όπως εσύ προσποιούσουν ανεπιτυχώς ότι δεν τρέχει κάτι κακό! Το ότι διάλεξες κάτι άλλο (λίγο αργά αλλά διάλεξες) είναι δικαίωμά σου. Μα ποτέ δε θα καταλάβω και δε θα συγχωρήσω το να με αγγίζεις και να με φιλάς όταν πρώτη σου σκέψη ηταν εκείνη....... Πως μπορούσες να αφήσεις κάτι υπαρκτό για κατι που δεν υπήρχε η παραμικρή ελπίδα να συμβεί? Η πουτρινιά σε είχε κάνει σκυλάκι της χωρίς να το καταλάβεις. Καλά λένε ότι οι άντρες κολλάνε με το φτύσιμο. Εσύ απλά ήσουν το γραμματόσημο κι όσο πιο πολύ σε έφτυνε τόσο πιο πολύ κόλλαγες.

Δεν πειράζει είπαμε...Δεν μπορούσες να δεις αυτό που βλέπαν όλοι γι αυτή την κοπέλα, αυτό που είχα δει και γω (και δεν το λέω από κακία ή από αντιζηλία) ότι αυτή ήθελε άλλα πράγματα.Κι έτσι σκιές καλύψαν την 12η Μαρτίου 2005................................

ΥΓ:Παρακαλώ πολύ αν θέλετε να τα πάμε καλά δε θα δεχτω από γνωστούς και φίλους απαντήσεις με μέιλ ή ΣΜΣ. Δεν με ενδιαφέρει το θέμα.Το έθιξα απλά για να το πω.

ΥΓ2:Όποιος έχει να πει κάτι παρόλα αυτά και δεν κρατιέται ας γραφτεί μέλος να σχολιάσει το ποστ! Ας τα θίξουμε όλα μπροστά σε όλους.Δε φοβήθηκα ποτέ για να φοβηθώ τώρα!

Μετά το τουρλού, έρχονται τα κουλουβάχατα.... ΠΟΤΕ? Μα όταν τα πράγματα περιπλέκονται χωρίς λόγο. Όταν χωρίς λόγο μαθαίνεις μετά απο 3 χρόνια κάτι που δε σε αφορά, κάτι που μέσα στην καρδιά σου ήξερες από καιρό κι έκανες τον Κινέζο για να μην πω κάτι άλλο απο Μ! Αχ αυτή η άτιμη η διαίσθηση τι σου κάνει........Και έγραψα το ποστ για το τουρλού πριν καν ακούσω αυτό που δεν περίμενα να ακούσω!!!!Γιατί χτες ήταν η μερα των αποκαλύψεων.Όλους χτες τους έπιασε ο πόνος να ανοίξουν την καρδιά τους.Όλη η παρέα κουλουβάχατα γίναμε.Α ρε Γεωργία τι νέα και τα δικά σου !!! Λοιπόν αυτό το ποστ ελπίζω να το διαβάζεις για να καταλάβεις ότι δεν πρέπει να νιώθεις τύψεις που δεν μου έδωσες ότι περίμενα από τη σχέση μας. Αυτά που περίμενα από σένα ΤΟΤΕ τα περίμενα γιατί νόμιζα ότι νιώθεις το ίδιο, και θα σου έδινα όλη μου την καρδιά με την προϋποθεση να με αγαπάς, την κρίσιμη στιγμή κι όποτε το χρειάζομαι να με κοιτάς στα ματια, να μπορείς να μου ψιθυρίσεις στο αυτί ένα αληθινό "Σάγαπώ"!

Μην νιώθεις τύψεις λοιπόν 3 χρόνια μετά (είναι πάρα πολυ αργά).Χαίρομαι που δε σου δωσα όλη μου την ψυχή γιατί και συ δε μπορούσες και δεν ήθελες να μου τη δώσεις....

ΥΓ1: Αν θες να μάθεις πως μου φαίνονται όλα αυτά πήγαινε πίσω.Αν έχεις φυλάξει το γράμμα που σου είχα στείλει τότε θα δείς πόσο δίκιο είχα σε όλα τα θέματα.Κατά 90% πιστεύω αυτά που σου έγραψα τότε.Μάθε από αυτά και ξέχνα τα.............

ΥΓ2:Ειλικρινά είτε μάθαινα αυτο χτές είτε όχι δεν μου κάνει καμία διαφορά.

ΥΓ3:Αφού αρχίσαμε τις αποκαλύψεις  έχω και γω να πω κάτι στο επόμενο ποστ για να μου φύγει μια για παντα.

Όλα τουρλού είναι στη ζωή μου αυτές τις μέρες, ησυχία δεν μπορώ να βρω πουθενα! Γι αυτό και γω σήμερα θα μαγειρέψω το αγαπημένο μου τουρλού!!!!! Τουρλού ή αλλιώς μπριάμ, μα το τουρλού είναι πιο εντυπωσιακό, και δείχνει και την ευκολία της συνταγής! Ωραίο φαγητό, σπιτικό, με λαχανικά, καθαρά μεσογειακή και διαιτητική συνταγή, όταν δε βουτήξεις ψωμάκι!

Πως το φτιάχνω? Απλό! Ρίχνω μελιτζάνες, κολοκύθια, πατάτες κρεμμύδι πιπεριές όλα κάπως χοντροκομμένα στην κατσαρόλα και βράζουνε. Μετά τα κάνω κοκκινιστά κι έτοιμο το φαί! Γιατί αν το καλοσκεφτείς και στη ζωή όλοι στο ίδιο καζάνι δε βράζουμε?

Όλοι να λένε.............ΝΑ ΜΙΑ ΣΟΦΟΣ!

παντού να σκορπίζεις της γνώσης το φώς,

να μαγειρεύεις φαγιά θεϊκά

να ζήσεις μανούλα και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.

Μαμάκα μου σε αγαπάω πολύ πολύ, να τα εκατοστήσεις...Ωχ τι λέω? Να τα χιλιάσεις μανουλίτσα μου!Όλη σου η ζωή να είναι ανθισμένο μπουκέτο από λουλούδια!

ΥΓ:Το άσπρα μαλλιά κόπηκε στη λογοκρισία.Τα βάφουμε...Χεχεχε

Λοιπόν όλο έλεγα ότι δεν είναι η βδομάδα μου! 5 μαθήματα σε όλη την εξεταστική και τα 5 μέσα σε αυτή τη βδομάδα.Χτες ειδικά έπαθε κρας ο εγκέφαλος (λέμε τώρα γιατί δεν ξέρω αν απέμεινε κάτι), τσακώθηκα με όλο τον κόσμο (το λαό του σιτιού που δε με άφηνε να διαβάσω και ξενύχτυσα να βγάλω την ύλη.)Μα πόση γκαντεμιά να σου τύχει σε 1 βδομάδα? Κουτούλησα στην πόρτα, έκλεισα το χέρι μου στο συρτάρι και έχασα μισό βαθμό από μπιιιιπ! Αλλά όση γκαντεμιά σε όλη τη βδομάδα, τόση τύχη μαζεμένη σε μια μέρα ήρθε να την αντισταθμίσει!

Μου στείλαν γράμμα από το πανεπιστήμιο του Ρέγκενσμπουρκ.Πάω Γερμανία!!!!!! Πέρασα μάλλον το μάθημα, πήγα για μπάνιο στη θάλασσα (το 4ο παρακαλώ) και η εξεταστική για μένα τελειώνει. Θα κάνω ατέλειωτες διακοπέεεεεεες! Με τι λεφτά θα μου πείτε που πρέπει να στείλω στη Γερμανία 400Ε για το δωμάτιο της εστίας? Να ναι καλά οι χορηγοί μου που με εμπνέουν και γράφω κι ας τους ξέχεσα λίγο χτες!

Αυτή είναι η ζωή μου και δεν θέλω να αλλάξω ΤΙΠΟΤΑ.

Ακολουθεί τραγουδάκι με νόημα,δυναμικότητα και στίχο αφιερωμένο σε όλους σας!

Για ακούστε το : ΑΞΙΖΕΙ

This is my life

I spend my days in vain just waiting
For happiness to come my way
I overlooked what I’ve been given
I opened my eyes, finally I realized

This is my life
I don’t wanna change a thing
This is my life
All the pain, all the joy it brings

All through the years
The blood, sweat and tears
Hopes and my fears
All that was meant to be
This is my life
What will be, will be

I realize that all my heartaches
Mmm… were a blessing in disguise
Oh, if I never made a single mistake
Oh, I wouldn’t be here, part of the plan, I believe

This is my life
I don’t wanna change a thing
This is my life
All the pain, all the joy it brings

All through the years
The blood, sweat and tears
Hopes and my fears
All that was meant to be
This is my life
What will be, will be

I found the key to let myself free
It feels so good, ’cause I have the power to change my ways

This is my life
I don’t wanna change a thing
This is my life
All the pain, all the joy it brings

All through the years
The blood, sweat and tears
Hopes and my fears
All that was meant to be
This is my life
What will be, will be

This is my life

Όλοι ξέρουμε ότι το facebook είναι το απόλυτο φακέλωμα αλλά και ένα απέραντο άσκοπο χάσιμο χρόνου σε βλακώδεις εφαρμογές που υποτίθεται ότι προσκαλείς τους "υποτιθέμενους" φίλους σου να προσθέσουν και να πάρουν μέρος. Η αλήθεια είναι ότι έχω χάσει πολλές φορές το χρόνο μου ενώ θα μπορούσα να κάνω κάτι καλύτερο. Ενώ έχω σβήσει πολλές εφαρμογές που πραγματικά δε χρησίμευαν σε τίποτα παρά μόνο στο χάσιμο χρόνου και την αποβλάκωση στον υπολογιστή!

Αλλά το facebook έχει και κάποιες θετικές πλευρές! Μέσα απο τα γκρούπς, ανακάλυψα ότι μπορείς να εκφράσεις τη γνώμη σου σε κάποια θέματα, ανώ μπορείς να γνωρίσεις και νέα άτομα ή να βρεις άτομα με τα οποία είχες χαθεί από καιρό!Εγώ βρήκα φίλους από το σχολείο, τη σχολή, το φροντιστήριο και είμαι πολύ χαρούμενη!Επίσης επειδή φεύγω για Εράσμους στη Γερμανία, μιλάω με άλλους που κάνουν ή θα κάνουν Εράσμους και παίρνω τη γνώμη τους και τους δίνω τη δική μου πάνω σε διάφορα θέματα!Όταν είσαι σε άλλη χώρα κι έχεις ανάγκη αυτό το δίκτυο των φοιτητών είναι όλα τα λεφτά! Έχω ήδη γνωρίσει 2 άτομα που θα είναι στην ίδια πόλη με μένα και νιώθω λιγο καλύτερα, γιατί δε θα είμαι μόνη μου! Εξάλλου όλοι μάλλον μια επιβαβαίωση ζητάμε από τα social networking είτε αυτό λέγεται facebook είτε ΜΗ, είτε Ηι 5. Το θέμα δεν είναι που συμμετέχεις, αλλά και πως χειρίζεσαι όλο αυτό το παιχνίδι!

Εγώ τώρα τι να σχολιάσω.Μόνο αν σας άρεσε θέλω να μάθω....Είναι από τις πιο έξυπνες διαφημίσεις ποθ έχω δει ποτέ! 

Περσινή αλλά φοβερή διαφήμιση!!!

Καλή η βόλτα και το ουζάκι σήμερα, καλή η Πλάκα και η πλάκα αλλά οι προβληματισμοί δε σταματάνε ποτέ.

Ερώτημα της Ζ(προς εμένα):'Εχω ακούσει οτι πολλοί που είναι 23 ετών περνάνε κρίση.

Έλα βρε δεν το ξέραμε εσένα περιμέναε να μας το πεις. Αν κρινω από μένα απάντησα ναι, αλλά το ουζάκι δεν βοηθά να το σκεφτώ καλύτερα. Άραγε περνάμε πράγματι κρίση στα 23 ή νομίζουμε ότι θα πάθουμε 23 κρίσεις αν ασχοληθούν με την ηλικία μας?ΟΥΦΦ δεν ξέρω ακόμα, και γιατί να το καλοσκεφτώ? Σε 2 βδομάδες κλείνω τα 24, οπότε ή πρέπει να ξεπεράσω την κρίση ή να φουντάρω κατά τα λεγόμενα. Το ότι νιώθω γριά και αποτυχημένη είναι κρίση τελικά η όχι?

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΦΕΤ

ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ : Τσίκλες με υπέρβαση χρωστικής (Ε131)

Ο Ε.Φ.Ε.Τ. και συγκεκριμένα η Περιφερειακή Διεύθυνση Αττικής, στα πλαίσια διερεύνησης καταγγελίας και μετά από εργαστηριακές δοκιμές που έγιναν από το Γενικό Χημείο του Κράτους, διαπίστωσε ότι το προϊόν "Τσίκλα χωρίς ζάχαρη με γλυκαντικές ύλες και γεύση δυόσμο", της εταιρείας Trident Senses, αρ. παρτίδας Β211207/4 Α, ανάλωση κατά προτίμηση πριν το τέλος 06/2009, που παρασκευάζεται στην Ε.Ε. για την Cadbury Hellas Α.Ε., βρέθηκε ΜΗ ΚΑΝΟΝΙΚΟ και ΜΗ ΑΣΦΑΛΕΣ διότι περιείχε χρωστική ουσία (Ε 131) άνω του επιτρεπόμενου ορίου.

Ο Ε.Φ.Ε.Τ. ζήτησε από την εταιρεία την ανάκληση του εν λόγω προϊόντος και ήδη σχετικοί έλεγχοι βρίσκονται σε εξέλιξη.

Παρακαλούνται όσοι καταναλωτές έχουν προμηθευτεί το εν λόγω προϊόν να μην το χρησιμοποιήσουν.

1)για να κάνεις καλή παρεούλα με κάποιον που σε άφησε  πριν καιρό χωρίς καν να καταλάβεις ακριβώς το λόγο?

2)για να βγαίνετε μαζί σινεμάδάκια κλαμπάκια, παρτάκια μέχρι τις 6?

3) για να συζητάτε πολύ προσωπικά θέματα που μέχρι τότε δεν μπορούσατε να συζητήσετε?Ειδικά μαζί του/της...

4)να λέτε για γκόμενους-γκόμενες λες και δεν τρέχει 1?

5)να προσφέρεσαι να του κανονίσεις κονέ με φίλη σου?Η και αυτός το ίδιο?

Δεν ξέρω πόσο υπεράνω πρέπει να εόσαι αλλά νομίζω πως ξέρω την απάντηση στα ερωτήματα  του προηγούμενου ποστ!Και είναι τόσο ωραίο να ξέρεις!Σαν θάλασσα γαλήνια..... απολαμβάνεις αυτό που έχεις χωρίς άγχος! 

ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ Στην ΕΤ!

Κατάλληλο για όλους (Επιθυμητή η γονική συναίνεση)



Σκηνοθέτης: Αντώνης Μακαρωνάς
Αρχισυνταξία: Σοφία Δρόσου
Έρευνα: Δάφνη Σκαλιώνη, Ιάσονας Κάντας, Λίνα Δαμουλά
Διεύθυνση παραγωγής: Άσπα Κουνδουροπούλου

Παρουσιαστής: Στέλιος Κούλογλου
Ιστοσελίδα: http://thematikivradia.ert.gr Η ΘΕΜΑΤΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ, στηριγμένη στη γνωστή συνταγή του γαλλογερμανικού καναλιού ΑRTE, που ακολούθησαν και άλλες ευρωπαϊκές τηλεοράσεις, προσφέρει κάθε εβδομάδα ενημέρωση και ποιοτική ψυχαγωγία γύρω από ένα διαφορετικό θέμα, με προβολή ντοκιμαντέρ, συνεντεύξεων και μαρτυριών, αλλά και μίας κινηματογραφικής ταινίας.

Οι συντελεστές της εκπομπής κάθε μήνα, παρουσιάζουν -διαδοχικά και σε όλες του τις διαστάσεις - θέματα που απασχολούν την τρέχουσα επικαιρότητα. Στη θεματολογία της εκπομπής, περιλαμβάνονται επίσης θέματα ιστορικά, αλλά και για τα σύγχρονα κοινωνικά προβλήματα, την υγεία και την οικολογία, καθώς και βιογραφίες σημαντικών προσωπικοτήτων.

Δείτε σήμερα: "(συνέχεια)"

“The Planet”
των Johan Soderberg και Michael Stenberg.
Παραγωγή 2006
Διάρκεια 84’
Το ντοκιμαντέρ αυτό αποτελεί μια προσπάθεια εύρεσης απαντήσεων στα ερωτήματα σχετικά με τις ανησυχητικές παγκόσμιες αλλαγές που πολλοί υποστηρίζουν ότι συμβαίνουν.
Είναι γεγονός ότι ο πλανήτης Γη ως σύστημα έχει εξαντληθεί; Είναι όντως υπεύθυνοι για αυτό οι άνθρωποι; Μπορούν πράγματι οι πράξεις μας να επηρεάσουν την κατάσταση του πλανήτη; Είναι αλήθεια ότι οι θερμοκρασίες έχουν αυξηθεί και θα συνεχίσουν να αυξάνουν; Πρέπει να περιμένουμε και άλλες αλλαγές; Θα γίνουν πιο συχνές και πιο επικίνδυνες οι φυσικές καταστροφές; Θα δημιουργηθεί ένα νέο είδος προσφύγων λόγω περιβαλλοντικών καταστροφών; Και αν όλα αυτά ισχύουν, πως θα είναι ο κόσμος μας στο μέλλον; Μπορούμε να επηρεάσουμε τις αλλαγές ή θα πρέπει απλώς να προσαρμοστούμε στα νέα δεδομένα;

“Πεθαίνοντας στην Πτολεμαϊδα, Πεθαίνοντας σαν Χώρα”
του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα, (Ε)
Η Ελλάδα είναι η πιο σπάταλη σε ενέργεια χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρότι προικισμένη με άφθονο ήλιο, αέρα και πλούσιο γεωθερμικό δυναμικό, έχει βρεθεί σε θέση ουραγού στην χρησιμοποίηση των εναλλακτικών μορφών ενέργειας: χώρες όπως η Γερμανία και η Αυστρία χρησιμοποιούν την ηλιακή ενέργεια πολύ περισσότερο απ’ ότι η Ελλάδα, ενώ στο Λονδίνο λειτουργεί ήδη ένα ηλιακό χωριό!!
Αποκορύφωμα, το μεγάλο σκάνδαλο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 που είχαν διαφημιστεί ως η πράσινη Ολυμπιάδα: στο Ολυμπιακό χωριό δεν τοποθετήθηκαν καν ηλιακοί θερμοσίφωνες!! Όπως αποκαλύπτει ένας από τους ανθρώπους που μιλούν στην εκπομπή, οι εταιρείες κλιματιστικών ήξεραν από πριν ότι θα αναλάβουν τα έργα, ενώ οι αρμόδιοι δήλωναν αφοπλιστικά: "αφού εργάτες θα μείνουν μετά, τι μας νοιάζει εμάς;"...
Στην περιοχή της Πτολεμαΐδας δύο από τα εργοστάσια της ΔΕΗ φιγουράρουν ανάμεσα στις τριάντα πιο ρυπογόνες βιομηχανίες της Ευρώπης, ενώ είναι εμφανείς οι επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων της περιοχής: παιδιά γεννιούνται με προβλήματα υγείας, νέοι άνθρωποι πεθαίνουν από καρκίνο. Ο φακός του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα κατέγραψε συγκλονιστικές εικόνες από "το ενεργειακό Νταχάου" που λειτουργεί στην χώρα μας χωρίς να το γνωρίζουμε...
Την ίδια στιγμή, ο μέσος όρος ζωής των κατοίκων της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης μειώνεται, εξαιτίας της ρύπανσης της ατμόσφαιρας από τα μικροσωματίδια. Για τις επιπτώσεις του περιβάλλοντος στην υγεία, μια έρευνα του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης είναι αποκαλυπτική: ενώ στην πλούσια ανατολική Θεσσαλονίκη οι καρκίνοι και οι θάνατοι από καρδιακά-εγκεφαλικά επεισόδια παραμένουν στα επίπεδα της δεκαετίας του 60, η βιομηχανοποιημένη δυτική πλευρά της πόλης θερίζεται από τις θανατηφόρες ασθένειες...
Η Ελλάδα ξεκίνησε πρώτη την χρησιμοποίηση εναλλακτικών μορφών ενέργειας: το 1983 εγκαταστάθηκε στην Κύθνο το πρώτο αιολικό πάρκο στον κόσμο, παράλληλα με ένα προηγμένο σύστημα χρησιμοποίησης της ηλιακής ενέργειας. Όμως στα χρόνια που μεσολάβησαν, η έλλειψη πολιτικής βούλησης, η γραφειοκρατία και η διαφθορά μετέτρεψαν την χώρα σε ουραγό των εξελίξεων. Είναι φανερό πλέον ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να καλύψει τους στόχους του πρωτοκόλλου του Κιότο, για τον περιορισμό των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα και την επέκταση των εναλλακτικών μορφών ενέργειας. Ελληνικές επιχειρήσεις θα υποχρεωθούν να πληρώσουν πρόστιμα, τα οποία θα μετακυλισθούν στους καταναλωτές.

ΓΙΑΤΙ ΤΙΣ ΚΑΛΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΙΣ ΒΑΖΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΚΡΑΤΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΚΑΙ ΤΟΣΟ ΑΡΓΑ? ΜΗΠΩΣ ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΛΙΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ Η ΜΗΠΩΣ ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΕΚΠΟΜΠΕΣ ΤΕΤΟΙΥ ΕΙΔΟΥΣ ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΝΕ? διαφωνώ σε όλα τα ερωτήματα. ΑΝ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΔΕΙΧΝΑΝΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΩΡΕΣ ΤΕΤΟΙΑ ΘΕΜΑΤΑ καθε μηνα τότε όλοι θα τα παρακολουθούσανε θέλοντας και μη και θα κάνανε κάτι έστω και το πιο μικρό πράγμα για το περιβάλλον. Μην περιμένουμε απο τις μεγαλοβιομηχανίες και τα κράτη. Η αρχή γίνεται από τα μικρά πράγματα.... Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του

Ready for love.... 

Ναι μπορώ να πώ ότι νιώθω μετά από τόσο καιρό μοναξιάς έτοιμη να αγαπήσω...Αλλά κυρίως να αγαπηθώ. Δυστυχώς το υποψήφιο θύμα που θα με ανέχεται δεν έχει βρεθεί ακόμα...ΧΙΧΙ  Μα γιατί αγαπητό μου μπλοκάκι? Τόσο ανυπόφορή είμαι? Η μήπως δεν αξίζω κι εγώ λίγο αγάπη?  

Η γη ποτέ δεν ήταν επίπεδη ούτε στρογγυλή, τυπικά λάθη των αστρονόμων και των φιλοσόφων που δεν μπορούσαν να αγαπήσουν. H  υπερβολική εξήγηση των πάντων με τη λογική και τα μαθηματικά τους τύφλωνε και δεν τους άφηνε να δούν ότι Καρδούλα είναι το σχήμα της και χτυπάει δυνατά όπως οι καρδιές μας. Πάντα πίστευα ότι εκεί έξω σε αυτό τον τεράστιο κι όμως τόσο μικρό κόσμο υπάρχει κάτι που προορίζεται για μένα... Ερωτήσεις πολλές και βασανιστικές.  Υπάρχει το ταίρι μου? Τι κι αν το βρώ σύντομα ή αργά? Τι κι αν το ταίρι μου δεν είναι ένα αλλά πολλά? Κι αν δεν υπάρχει θα μείνω για πάντα ΜΟΝΗ? Ο κόσμος μας  με σχήμα καρδούλα είναι μεγάλος μα τόσο μικρός και το μόνο που χω να κάνω είναι να περίμένω  την αγάπη μου..... Η αναζήτηση πάντα με κούραζε, πιο πολύ κι από τη μοναξιά. Γι αυτό αν είσαι κάπου εκεί έξω, μην αργείς...... Έλα πριν σβήσει ο κόσμος μου κι αλλάξει σχήμα, πρίν χάσουν όλα το χρώμα τους και τον παλμό τους. Έλα πριν πάψει η καρδιά μου να χτυπά!

Θα σε περιμένω και θα σε υποδεχτώ όπως σου αξίζει. Because... I feel ready for LOVE!!!

 Este- Ready for Love

I just wanna dance

come close to me

just like that,  yeah

What are you waiting for?

what are you waiting for?

just dance with me (3)

Can you fell it? (2) I just wanna dance

I feel ready for L O V E

come close to me

I'm free to go......

This music hypnotised me

come close to me

i just wanna dance

what are you waiting for?

what are you waiting for?

just dance with me (3)

........................

I just wanna dance

come close to me

I feel ready for L O V E

come close to me

I'm free to go...... (5)

Διαβάστε παρακάτω για να μάθετε:

• Τα πρώτα 10 λεπτά: 10 κουταλιές ζάχαρης εισχωρούν στο σύστημά σας. (100% της προτεινόμενης ημερήσιας χρήσης.) Ο λόγος που δεν κάνετε αμέσως εμετό από την υπερβολική δόση ζάχαρης είναι το φωσφορικό οξύ που κόβει την γεύση και σας επιτρέπει να κρατήσετε το αναψυκτικό στο στομάχι σας.
• 20 λεπτά: Το ζάχαρό σας προκαλεί μια έκρηξη ινσουλίνης. Το συκώτι σας ανταποκρίνεται σε αυτό, μετατρέποντας όση ζάχαρη μπορεί σε λίπος (και υπάρχει πολύ ζάχαρη αυτή τη στιγμή).
• 40 λεπτά: Η απορρόφηση καφεΐνης έχει ολοκληρωθεί. Οι κόρες σας διαστέλλονται, η πίεση του αίματος αυξάνεται και το συκώτι συνεχίζει να ρίχνει ζάχαρη στο αίμα. Oι δέκτες αδενοσίνης στον εγκέφαλό σας φράζουν αποτρέποντας την υπνηλία.
• 45 λεπτά: Το σώμα σας ανεβάζει την παραγωγή ντοπαμίνης, ερεθίζοντας τα κέντρα ευχαρίστησης στον εγκέφαλό σας. Είναι ο ίδιος τρόπος που λειτουργεί και η ηρωίνη.
• >60 λεπτά: Το φωσφορικό οξύ δεσμεύει το ασβέστιο, το μαγνήσιο και τον ψευδάργυρο στο χαμηλότερο έντερό σας, παρέχοντας μιας περαιτέρω ώθηση στο μεταβολισμό. Αυτό γίνεται από τις υψηλές δόσεις της ζάχαρης και των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών που αυξάνουν επίσης την ουρική έκκριση του ασβεστίου.
• >60 λεπτά: Οι διουρητικές ιδιότητες της καφεΐνης κάνουν παιχνίδι. (Σας κάνει να πρέπει να κατουρήσετε.) Τώρα βεβαιώνεται ότι θα εκκενώσετε το συνδεμένο ασβέστιο, το μαγνήσιο και τον ψευδάργυρο που πήγαινε στα κόκαλά σας καθώς επίσης και το νάτριο, τον ηλεκτρολύτη και το νερό.
• >60 λεπτά: Δεδομένου ότι το rave μέσα σας πεθαίνει, θα αρχίσετε να έχετε μια συντριβή ζάχαρης. Μπορεί να γίνετε οξύθυμοι ή/και αργόστροφοι. Έχετε επίσης τώρα, κυριολεκτικά, κατουρήσει όλο το νερό που περιείχε η Coke, μαζί με τις πολύτιμες θρεπτικές ουσίες που το σώμα σας θα μπορούσε να έχει χρησιμοποιήσει για να ενυδατώσει το σύστημά σας ή να χτίσει τα ισχυρά κόκαλα και τα δόντια.

 ΕΣΕΙΣ.... είστε η καλύτερη......................................!!!!

Πως νιώθει κάνεις όταν εισπράττει μια τέτοια φράση? Και μάλιστα από ένα άτομο που εκτιμά και σέβεται πάρα πολύ? Νιώθει ταχυκαρδία, λιώνει, κοκκινίζει, πρασινίζει, αλλάζει 100 χρώματα, του κόβονται τα γόνατα και η γλώσα και  η αυτοπεποίθηση εκτοξεύεται στα ύψη.....

Αλήθεια εσείς πως θα νιώθατε στη θέση μου?

Αχ πάντα συμπαθούσα τα Γερμανικά. Αλλά και την καθηγήτρια Γερμανικών στη σχολή...Είχα την αίσθηση ότι κι εκείνη με συμπαθεί. Επειδή είναι πολύ εξυπηρετική με τους φοιτητές πήγα την Πέμπτη πήγα να ζητήσω τη γώμη της και τη συμβουλή της για το Erasmus που θέλω να κάνω στη Γερμανία. Ήθελα τη γνώμη της ως καθηγήτρια για το αν θα μπορώ να ανταπεέλθω στις απαιτήσεις των μαθημάτων.Η αλήθεια είναι ότι έχω μια ανασφάλεια για τις ικανότητές μου και χαμηλή αυτοπεποίθηση αλλά ακόμα περισσότερο τώρα που μπορεί να βρεθώ σε μια ξένη χώρα. Πήγα λοιπόν να ζητήσω τη γνώμη της για καλοκαιρινά μαθήματα με ορολογία σε πανεπιστήμια της Γερμανίας και τη βοήθειά της να μου προτείνει πανεπιστήμια για το Erasmus. Έτυχε και μιλήσαμε και για κάτι δουλειές και φάνηκε πολύ πρόθυμη να με βοηθήσει, όπως και άλλους φοιτητές.

Σήμερα λοιπόν στο μάθημα ήμουν μόνη μου ! ! ! ! ! Με ρώτησε αν χρειάζομαι βοήθεια για το γνωστό θέμα και κάναμε μάθημα οι 2 μας. Ήταν τέλεια...Αλλα το αποκορύφωμα ήταν όταν η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από τις δουλειές και είπα ότι εκτός από τα προσόντα σημαντικό ρόλο παίζει  η εμφάνιση και συμπλήρωσε  ότι πάρα πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η προσωπικότητα του ατόμου σε μια συνέντευξη.

"Sie zum Beispiel,...... Sie sind die Beste" =Εσείς πχ...... Εσείς είστε η ΚΑΛΥΤΕΡΗ! Είπε μέσα από την καρδιά της και χαμογελούσε ολόκληρη.... Νομίζω ότι έχετε μια δυνατή προσωπικότητα και κερδίζετε τους γύρω σας. Απλά πρέπει να πιστέψετε λίγο περισσότερο στον εαυτό σας.                     

ΤΙ ΧΑΡΑ είναι αυτή, δεν περιγράφεται.Είναι πολύ σπάνιο για έναν καθηγητή πανεπιστημίου να εκφράζεται έτσι απέναντι σε φοιτητές.Οι περισσότεροι σου κόβουν τα φτερα και σε απογοητεύουν. Μα και οι καθηγητές πανεπιστημίου πάνω απ'όλα είναι άνθρωποι κι αυτοί.

ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ λοιπόν μέσα από τα βάθη της ψυχής μου για αυτήν μόνο τη φράση που μου είπατε. Με κάνατε να νιώσω άνθρωπος σε αντίθεση με κάποιυς συναδέλφους σας που μας φέρονται σα σκουπίδια! Ίσως επειδή κι αυτοί κατά βάθος σα χαρακτήρες ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ είναι κι όχι άνθρωποι.

Sie,ja Sie  sind zweifelllos die BESTE!

 =

ΕΣΕΙΣ,  ΝΑΙ ΕΣΕΙΣ χωρίς αμφιβολία ΕΙΣΤΕ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ! ! ! !

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ σε όλη τη musicheavenoparea !!!Οι γιορτές περάσανε και είχανε λίγο από όλα. Ταξίδια, Παρέες, Συναντήσεις κι Αποχωρισμούς, Νοσταλγία,Χαρά,Φόβο, Ενθουσιασμό, Γέλιο........Το ταξίδι μου στην Πράγα υπέροχο αν και κει υπήρχαν λίγο απ'όλα.Σήμερα θέλω να αποστασιοποιηθώ.... Δε θα σας πω ούτε τα θετικά ούτε τα αρνητικά,θα ξεκινήσω στο επόμενο ποστ από τη γκρίνια για να σας αποζημιώσω με διάφορα ποστς ευχάριστα που περιγράφουν την Πράγα για όσους δεν την έχουν γνωρίσει.Το κείμενο που ακολουθεί είναι ακαταλαβίστικο σαν τα συναισθήματά μου....

Είπε ότι ίσως έρθει στο αεροδρόμιο μαζί με έναν παλιό μας ΦΙΛΟ ...,

μα εγώ το είχα αποκλείσει αυτό το ενδεχόμενο.

Τι ψάχνεις μέσα στο αεροδρόμιο?

Γιατί γυρνάς σαν την άδική κατάρα?

Αφού είσαι μόνη, τα έκανες για άλλη μια φορά μαντάρα.

Τότε γιατί ψάχνεις?

Έναν άνθρωπο να σε αναζητήσει με το βλέμμα ανήσυχο,

ένα φιλί και μια ζεστή αγκαλιά να σε σφίξει,

και να σου πει καλως όρισες.

Πάρτο απόφαση κανείς δεν έρχεται να σου μιλήσει

Πάρε την ασήκωτη βαλίτσα από τα συναισθήματα και φύγε μόνη σου.

Κι εκει που ετοιμάζεσαι να την κοπανήσεις βλέπεις πως λάθος έχεις υπολογίσει,

ένα γνωστό βλέμμα ανήσυχο σε ψάχνει μέσα στους ταξιδιώτες

και συ απόρησες.....αλλά δεν το δειξες...

κι όταν σε αγκάλιασε, σε φίλησε εσύ απόρησες,

μα πιο πολύ απόρησες με το τριαντάφυλλο που άφησε κρυφά πάνω στην ελαφριά πλέον σαν πούπουλο βαλίτσα σου.

Κι αναρωτιόσουν τις προάλλες "Τι είναι αυτό που σε έκανε να τον αγαπήσεις?"

Τώρα το βρήκες νομίζω....

Το ξέρω πως θα προτιμούσες κάποιον άλλον να σε προϋπαντήσει

και κάποιον άλλον να σε συνοδεύει στα ταξίδια.

Μην είσαι αχάριστη... ελπίζω φέτος να βρεις την αγάπη που σου αξίζει

αρκεί να αφήσεις την καρδιά να λειτουργήσει σαν πυξίδα

Χτες μετά από πολύ ποδαρόδρομο και δαιδαλώδη συναισθήματα και σκέψεις στην Πανεπιστημιούπολη Πατρών και στο κέντρο της πόλης γράφω αυτό το ποστ.... 

ΔΙΑΔΡΟΜΗ  1η : Μέσα στο κρύο

4 χρόνια μετά.

Τι άλλαξε? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ. 

Η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ολοκληρώθηκε....ΑΧ! είναι πιο όμορφη και πιο εκλυστική από ποτέ.

Την πλαισιώνουν άριστα τα δεντράκια  και τα χιονισμένα βουνά στο φόντο, είχα ξεχάσει πόσο ωραία είναι η φύση εκεί....

Παιδί της πόλης είμαι, δεν είχα συνηθίσει να σε ξυπνάνε τα πουλιά το πρωί.

ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ ήταν ωραία....Τι άλλαξε?

Το Πάρκο της «Ειρήνης»  που κάποτε έσφυζε από ζωή, ερήμωσε...μάλλον γιατί έχασε την «Ειρήνη» του.

Το βιβλιοπωλείο ήσυχο, άδειο από παιδιά αλλά και οι δρόμοι σχετικά έρημοι.

ΓΙΑΤΙ άραγε? Πως γίνεται κάτι δικό σου να είναι ξενο?

Προσπάθησα να φαίνομαι δική τους...εξάλλου είμαι ακόμη φοιτήτρια, μόνο το πανεπιστήμιο άλλαξε...

Έτρεμα στην ιδέα ότι θα μου ζητήσουν το πάσο και θα με πετάξουν έξω με τις κλωτσιές σαν καμιά παρείσακτη.

Τι άλλαξε? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ.

Διέσχισα ολομόναχη μέσα στο κρύο για τελευταία φορά το πλακώστροτο δρομάκι δίπλα από την εκκλησία....έκανα όπως τότε το σταυρό μου, ευγνώμων που ζούσα αυτές τις στιγμές, που μου δίνονταν η ευκαιρία να αποχαιρετήσω τα πάντα στην Πάτρα και να αφήσω πίσω μου το παρελθόν.

Τόλμησα και πήγα στην φοιτιτική εστία, στο σπίτι μου

Τι άλλαξε? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ.

Η λέσχη ίδια και το τραπέζι του Πινκ-Πόνκ μαζεύει ακόμα πολύ κόσμο ...το ίδιο και τα παγκάκια προς τα τηλέφωνα και την τηλεόραση...

Φτιάξαμε και κινηματογραφική λέσχη (για την ακρίβεια την εξελίξαμε)

Ενσωματώθηκα  αμέσως στο χώρο, κανείς δε ζήτησε πάσο, κανείς δε με έδιωξε....

Έκανα να ανέβω τη σκάλα μα δεν άντεξα....πως να ανέβω? Δεν είχα πια κλειδί, ήμουν μια ξένη στο σπίτι της....

Μόνο από κάτω έριξα ένα βλέφαρο στο –πρωην- παράθυρό μου,πορτοκαλί κουρτίνα το κάλυπτε ......

Να με γελούν τα μάτια μου?????? δεν πάει μισός μήνας που έφυγε η φίλη μου από κει και κάποιος άλλος ζούσε τώρα τη ζωή μου........

Βάσω μου πως να ανέβω?Δεν είχα το κλειδί πια!

Όσο κι αν ζήλευα δε θα τάραζα μια δεύτερη ζωή, τη ζωή του κοριτσιού με την κουρτίνα την πορτοκαλί...... 

Είχα τελειώσει με το Πανεπιστήμιο, το ήξερε και το ήξερα...Σειρά είχε η πόλη....

Διέσχισα πάλι το πλακόστρωτο μονοπάτι. Κάνοντας σταυρό και μια στάση στην πρυτανεία αναρωτήθηκα αν δούλευε ακόμα εκεί ο καλός αυτός άνθρωπος .....

Το λεωφορείο ήρθε γρήγορα και με πήρε για τη συνέχεια του ταξιδιού μου... 

ΔΙΑΔΡΟΜΗ  2η : Μέσα στο κρύο  

Κατέβηκα στη στάση απέναντι από το σπίτι σου.

2μιση χρόνια μετά τι άλλαξε? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ

Αλήθεια τι θα έκανες αν μάθαινες ότι μένει άλλος εκει? Είχε απλώσει ρούχα και βάλει γλάστρες στο μπαλκόνι σου. Την τελευταία φορά στο είχα σκουπίσει γιατί βαριόμουνα. Πέρασα απο κει που με φίλησες και σου είπα ότι σε αγαπάω....Τότε το ένιωθα ΧΑΖΕ! Και μετά ΤΙΠΟΤΑ.... ΘΥΜΑΣΑΙ?

Πέρασα κι από το άλλο σπίτι ... και από το δρόμο που ήταν το γήπεδο- όχι δεν πήγα- θα ήταν έρημο χωρίς εκείνον, δεν ήθελα να θυμηθώ τις προπονήσεις, ούτε που με συνόδευε τα βράδυα στη στάση, ούτε το πρωίνό εκείνο που παραλίγο να τα πώ όλα, ούτε τις μετέπειτα χαλάστρες που μοπυ κανε, ούτε το ΡΟΛΟΙ που παίζατε οι δυό σας....

Κι όμως φαίνεται ότι το κρύο πάγωσε για μια στιγμή το χρόνο και τα θυμήθηκα όλα στιγμιαία.

Στο ΡΟΛΟΙ μου όμως έτρεχε κανονικά ή ώρα. Έπρεπε να πάω στα ΚΤΕΛ.

Τι ένιωσα? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ

Με γεμάτη και άδεια καρδιά έφυγα....Έπρεπε να φύγω, γιατί...........δεν είναι καλό να ζούμε με υποθέσεις και ΑΝ. Τι θα γινόταν αν..........?Κανείς δεν ξέρει.

Δεν είναι η ζωή μου πλέον το δωμάτιο με την πορτοκαλί κουρτίνα, το γήπεδο, η διαδρομή στο πλακόστρωτο δρομάκι κάθε πρωί αλλά είμαι χαρούμενη γι αυτό.Μια άλλη ζωή με περιμένει και πρεπει να την απολαύσω ακριβώς όπως είναι. 

Που πας μέσα στο κρύο να περπατήσεις μου ειπαν? Είχανε δίκιο...Δεν κρύωσε το σώμα μου αλλά η καρδιά μου με όλες αυτές τις αναμνήσεις.

Τι ένιωσα? ΟΛΑ και ΤΙΠΟΤΑ. 

ΑΣΗΣΕΙΣ με το κιλό. Αχ πως θα ξεφύγω από αυτές?Νιώθω σαν παιδάκι δημοτικού αλλά είμαι στο πανεπιστήμιο. Όταν ήμουν δημοτικό νόμιζα ότι στο πανεπιστήμιο όλη μέρα πίνουν φραπέδες. Άτιμη παραπληροφόρηση, άτιμη κοινωνία άλλους τους ανεβάζεις κι άλλους τους κατεβάζεις κι εμένα με έριξες πάλι 10 χρόνια πίσω.

Übungen-Übungen-Übungen. Όχι μόνο γερμανικά (αυτές τις δέχομαι αδιαμαρτύρητα) αλλά και Μικροοικονομία - Λογιστική - Εργαστήρια Excell με οικονομικές συναρτήσεις, Παρούσες Αξίες και δε συμμαζεύεται. (ΜΠΛΙΑΧ). Τι να κάνω που πρέπει να πάρω και καμιά φορά το πτυχίο μου.ΑΧΧΧΧ!

Τρόλει 11. ΠΑΛΙ

Μπήκα να πάω σπίτι μου.Κάποια στιγμή εντόπισα 1 θέση και πήγα να καθίσω.Αυτό που δεν πρόσεξα είναι ότι υπήρχε άλλη μια θέση απέναντι. Τέλος πάντων πάω να κάτσω αλλά απ'έξω καθόταν μια μεγάλη (όχι και πολύ) γυναίκα με πολύ νεανικά γυαλιά η οποία με κοίταζε σαν ηλίθια και τέλος πάντων μου είπε με θράσος λες και της σκότωσα τη μάνα!!!

"Έχει απέναντι θέση, κάτσε εκεί το ίδιο είναι"

"Καλά κυρά μου, της είπα δε σου παμε και τίποτα"

Μετά μπαίνει ένας κύριος και της ζητά να κάτσει. Τελικά κάνει λίγο πιο κει φανερά ενοχλημένη κι επειδή ο γεράκος δεν χώραγε πέρασε κατά κάποιο τρόπο από πάνω της και τη σκούντηξε αρκετά. Καλά να πάθει σκέφτηκα η ψωνάρα, δεν κοιτάει τα χάλια της θέλει και νεανικά γυαλιά και διπλή θέση στο τρόλει.

Παραπονέθηκε στο γέρο ότι τη σκούντηξε κι αυτός της την είπε.Δε βλέπεις που είμαι γέρος και δεν μπορώ, κι αντί να κάνεις λίγο πιο πέρα κάθεσαι μέσα στη μέση.Και προς τι όλα αυτά? Αφού κατέβηκε μια στάση μετά ρε παιδιά. Ίσα ίσα να κάνει φασαρία η μπαμπόγρια η κακιασμένη. Τελικά η ασθένεια του δορυφόρου είναι πολύ βαρειά.Νομίζουμε ότι όλα περιστρέφονται γύρω μας.

Η νύχτα είναι μεγάλη κι εγώ ψάχνω τα ίχνη σου ...

Φέξε αγαπη μου να βρώ το δρόμο μου

Γίνε ο φάρος μου μες στο σκοτάδι

Φέξε πιο έντονα κι απ'το φεγγάρι

Να σε εντοπίσω μέσα στο βράδυ.

Βοήθα με...

Μ'ασφάλεια να αρμενίζω στις άπειρες φουρτούνες της ζωής,

έχοντας τα αστερένια μάτια σου παρέα κι οδηγό

δε φοβάμαι τίποτα

αρκεί να λάμπουν για πάντα για μένα .........

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ ΠΟΣΤ

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από το συμβάν αυτό και ο Αλέξης μεγάλωσε πια.Αλλά δεν υπάρχει μέρα που να μην σκέφτεται την αέρινη φιγούρα των παιδικών του χρόνων.Τι να ήταν και τι να ήθελε να του πεί άραγε? Υπάρχουν φορές που νοσταλγεί αυτή τη συνάντηση. Τα βράδια που κάθεται μέχρι αργά στο μπαλκόνι του προσπαθεί να πείσει τον εαυτό του να μείνει λίγο ακόμα.

Καλή σας νύχτα και όνειρα γλυκά.

Σήμερα γίνανε κοσμοϊστορικά γεγονότα, τα οποία νομίζω αξίζει να αναφέρω και να θυμάμαι.Μα πείτε μου βρε παιδιά τη γνώμη σας, τι λέτε εσεις?

1) Ξεκίνησα μαθήματα στη σχολή.Πήρα καινούριο πάσο και διάβασα σαν καλή φοιτήτρια στη βιβλιοθήκη-ποντικότρυπα. Χάρηκα που διαπίστωσα ότι δεν είμαι η μόνη που χρωστάει τόσα μαθήματα και ιδίως κατεύθυνσης.

2) Πρώτο και μοναδικό μάθημα με τον καθηγητή που αντιπαθώ, αλλά πέρασε πολύ όμορφα τελικά.Διαβάζετε βιβλία, ταξιδεύετε να γνωρίζετε τον κόσμο, διασκεδάζετε και τέλος βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει, μας είπε. Και ευχαριστήθηκα το πάθος του και τη διάθεσή του.

3) Ο μοναδικός κανόνας της διαφήμισης είναι ότι δεν υπάρχουν κανόνες.

7)Βλέπετε και ακούτε τα πάντα. Παίρνετε από παντού ερεθίσματα και ιδέες, θα σας χρειαστούν. Μη σνομπάρετε και μην είστε καβλημένα καλάμια.Όλα χρειάζονται, ακόμα και η Μαρία η άσχημη γιατί κι αυτή απευθύνεται κάπου.Ακόμη κι αν δεν απευθύνεται σε σας δείτε το αναλύστε που χρειάζεται, και τον κοινωνικό καθρέφτη που αντανακλά.  (Αυτό δεν περίμενα να το πει.Πρόπερσι  είχε καταθάψει την κακόμοιρη την  Καλομοίρα)

4)Πιστέψτε στον εαυτό σας. Ο καθένας θα μπορούσε να είναι δημιουργικός. Στη διαφήμιση θέλουμε αυτοσχεδιασμό.Και μας διηγήθηκε πως ήταν όταν ξεκίνησε αυτός στον τομέα της διαφήμισης.

5)Με θυμήθηκε επιτέλους η κολλητή μου και ενθουσιάστηκα γιατι έλεγα να της στείλω ένα παραπονιάρικο γραμματάκι. ΚΛΑΨ ΚΛΑΨ! Τι συγχρονισμός είναι αυτός? ΧΙΧΙ

6) last but not least: Η Επανασύνδεση με ένα παιδικό φίλο: τον συνάντησα τις προάλλες στη λαϊκή και του ζήτησα το τηλ. και μου είπε όποτε θέλω να του χτυπησω το κουδούνι. Από το σπίτι του πέρναγα κάθε μέρα και τον σκεφτόμουνα, αλλά ποτέ δε χτύπησα, λίγο η ντροπή μετά από τοσα χρόνια, λίγο ο ωχαδερφισμός άστο γι αύριο καλύτερα, πέρασαν 3 βδομάδες. Μα πως να ξεφύγεις άπό το παρελθόν σου και απο τις αναμνήσεις που στροβιλίζουν στο μυαλό σου κάθε φορά που περνάς από αυτό το δρόμο? Πέρασα βλέπετε πολύ όμορφα παιδικά χρόνια και ο Βασίλης ήταν απο τους καλύτερούς μου φίλους τότε και ελπιζω να γίνει και τώρα.Καταλαβαίναμε απόλυτα ο ένας τον άλλο και άμα συναντούσα τη μαμά του κι εκείνος τη δική μου δείχναμε πολύ ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλον, ενώ με τους υπόλοιπους έχουμε απομακρυνθεί εντελώς. (Εκτός απο τους κολλητούς μου εννοείται...)

Δεν άντεξα λοιπόν τις Ερινύες που με βασάνιζαν για το γεγονός ότι φερόμουν σαν γαϊδούρα, σαν κανονική ΑΣΟΙΤΙΣΣΑ, μα δεν ήμουν  εγώ αυτή, η πραγματική renabill δεν αφήνει έτσι εύκολα άτομα που αξίζουν να εξαφανιστούν, να φύγουν από τη ζωή της. (Το έχω αναφέρει και στο πρώτο μου ποστ εξάλλου) Μου αρέσει να κάνω φίλους αλλά μου κοστίζει να χάνω τους παλιούς, γιατί όσο πιο παλιός τόσο πιο καλός και πιο πολύτιμος ... Μπορεί να κάνω λάθος αλλά αυτό μου δείχνει συχνά η εμπειρία μου......Τι να κάνουμε αυτή είμαι εγώ,ότι γράφει δεν ξεγράφει και επιπλέον  δεν μου άρεσαν ποτέ τα Χ και τα DELETE.Αν κι έχει χρειαστεί να τα πατήσω κάποιες φορές.

Μα πως να χτυπήσω το καταραμένο το κουδούνι?

Κι αν δεν είναι εκει? Κι αν δεν είναι κανεις και η μητέρα του δεν καταλάβει ποιά είμαι? ΩΩΩ! ΈΥΡΗΚΑ. Του έριξα ένα φάκελο με ένα γραμματάκι κάτω απο την πόρτα και του είπα επιτέλους όσα με βασάνιζαν όλα αυτά τα χρόνια. Του έδωσα το τηλέφωνό μου και ζήτησα το δικό του αν θέλει  να κάνουμε παρέα όπως παλιά, γιατί είναι κρίμα να μαστε τόσο κοντά και ο καθένας να ζει στον κόσμο του.Μετά από μερικές ώρες βρήκα ένα SMS απο άγνωστο αριθμό:     Γεια ο Βασίλης είμαι (Στην αρχή το μυαλό μου πήγε στον ακατανόμαστο πρώην μου ότι άλλαξε αριθμό). Τώρα ήρθα από τη δουλειά και είδα το φάκελό σου.Σου στέλνω μην. για να  έχεις και συ τον αριθμό μου.Ότι χρειαστείς ΕΙΜΑΙ ΕΔΩ.Και να κανονίσουμε να πάμε για καφέ να τα πούμε για τα χρόνια που πέρασαν. Φιλάκια πολλά.

Πόσο ανάγκη  είχα να το ακούσω ότι κάποιος είναι εδώ για μένα.Νομίζω ότι το πιστεύει πραγματικά.Πόσο δίκιο έχει ο καθηγητής μας που μας συμβουλεύει να μην είμαστε καβαλημένοι (κι ας είναι ο ίδιος ψωνάρα του κερατά!!! ). Πόσο δίκιο έχω που επιμένω να κρατάω άτομα μέσα στη ζωή μου ακόμα και μετά απο τοσα χρόνια ??????????????

Ο τίτλος του ΠΟΣΤ είναι τίτλος ενός πολύ ωραίου βιβλιου που διάβασα (που ρούφηξα κυριολεκτικά χτες μέσα σε 1 μέρα).

Και θα διαβάσετε 2 πολύ ωραία κομμάτια του βιβλίου.Αλλά πριν σας τα παραθέσω θα σας πω 2 λόγια για την υπόθεση.Συγγραφέας είναι ένα παιδί που στα 4 του χρόνια έχει χάσει τον πατέρα του και στα 15 του ανακαλύπτει ότι αυτός πριν πεθάνει του άφησε ένα μεγάλο γράμμα για να το διαβάσει όταν μεγαλώσει. Ο πατέρας διηγείται την ιστορία του κοριτσιού με τα πορτοκάλια (δηλαδή πως γνώρισε τη γυναίκα του, την μεγάλη τους αγάπη κ.α και ρωτά το γιό του τι θα έκανε αν είχε την επιλογή.Θα αποφάσιζε να ζήσει μι ασύντομή ζωή για να στην πάρουν μετά απο λίγα χρόνια χωρίς επιστροφή, ή θα έλεγε "Όχι ευχαριστώ"?) 

1ο "Η ιστορία του κοριτσιού με τα πορτοκάλια αρχίζει ένα απόγευμα που περίμενα το τραμ.Ήρθε το τραμ κι επιβιβάστηκα.Το πρώτο που πρόσεξα ήταν ένα αστείο κορίτσι που στεκόταν στο διάδρομο με μια τεράστια σακούλα πορτοκάλια.Το χαμόγελό της σχημάτιζε 2 μαγευτικά λακάκια στα μάγουλά της και μου θύμισε σκιουράκι, τόσο χαριτωμένη ήταν.Σκέφτηκα πως αν πράγματι ζήσαμε κάποτε μια ζωή μαζί  τότε ίσως ήμαστα 2 σκιουράκια σε 1 δέντρο........

Σκεφτόμουν και ξανασκεφτόμουν τα πάμπολα πορτοκάλια.Τι τα ήθελε? Ήθελε να τα ξεφλουδίσει ένα ένα και να τα φάει φέτα-φέτα στο πρόγευμα? Αυτή η εικόνα με αναστάτωσε.Ίσως να είναι άρρωστη και να πρέπει να τηρεί κάποια δίαιτα, σκέφτηκα αλλά αυτή η σκέψη ήταν ενοχλητική. Ίσως ήθελε να φτιάξει μια πουτίγκα πορτοκάλι για μια γιορτή με περισσότερους από 100 καλεσμένους.Είχε καλέσει περισσότερους απο 90 νεαρούς και μόνο 8 κοπέλες.Η πουτίγκα προορίζονταν για τη μεγάλη γιορτή των οικονομολόγων και σ'αυτή τη σχολή υπήρχαν ελάχιστες φοιτήτριες.Αυτή η σκέψη μου προκάλεσε ζήλια. Γιατί δεν ήμουν κι εγώ καλεσμένος στη γιορτη?Ίσως το κορίτσι απλώς να ήθελε να τα στύψει και να φτιάξει μια μεγάλη ποσότητα πορτοκαλάδας να ην έχει στο ψυγείο  της φοιτιτικής καμαρούλας της, επειδή σιχαινότανε τους φτηνούς συμπυκνωμένους χυμούς που πουλούσαν τα σούπερ μάρκετ ή επειδή της προκαλουσαν αλλεργία. Ίσως να ήταν για παράδειγμα βοηθός νοσοκόμα κα να έμενε σε μια καμαρούλα απέναντι από το νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού.Ίσως ήταν παιδί μιας τεράστιας οικογένειας που λατρευε τα πορτοκάλια............................

2ο   Κληρονόμησα από τον πατέρα μου μια βαθιά θλίψη για το γεγονός ότι θα έπρεπε κάποτε να εγκαταλέιψω αυτό τον κόσμο.Έμαθα να συλλογίζομαι βραδιές σαν αυτές που δε θα τις ξαναζήσω πια! Αλλά κληρονόμησα επίσης ένα μάτι για το πόσο ωραία είναι η ζωή.....Τωρα τα καταλαβαίνω όλα.Μόλις τώρα η ψυχή και το σώμα μου καταλαβαίνουν τι θα πει να μην υπάρχεις..... Οργίζομαι όταν σκέφτομαι ότι μια μέρα θα χαθώ και θα είμαι απών όχι 1-2 βδομάδες όχι 4 ή 400 χρόνια αλλά εις τους αιώνες των αιώνων.Αισθάνομαι σαν να έχω πέσει θύμα αστείου ή φάρσας, επειδή ασχικά ήρθαν και μου είπαν : " Ιδού ένας ολόκληρος κόσμος όπου μπορείς να ξεφαντώσεις.Έδώ είναι η κουδουνίστρα σου, εδώ είναι το τρενάκι σου εδώ το σχολείο όπου θα πάς το φθινόπωρο." Για να μου πουν ύστερα " Την πάτησες Πρωτάπριλιά, Πρωταπριλιά!" Και να μου πάρουν από τα χέρια όλο τον κόσμο........

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ στις 2 ξενιτεμένες μου φιλενάδες στη Γερμανία και την Αγγλία !!! ΧΑΡΑ Ελπίζω να το διαβάζεις γιατί θα πάθεις ότι έπαθε η Χρύσα απο τα Γερμανικά(ΧΑΖΟ)

Το μυαλό μου έχει κολλήσει σε κάτι που διάβαζα για τις εξετάσεις.

ΣΦΑΛΜΑΤΑ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ διευθυντών προσωπικού και τμημάτων ανθρώπινου δυναμικού: 1η ΕΝΤΥΠΩΣΗ: Κρινουν τον υποψήφιο με βάση την πρώτη εντύπωση.Η πρώτη αυτή εικόνα πάρα πολύ δύσκολα ανατρέπεται. To ιδιο συμβαίνει και στις διαπροσωπικές σχέσεις.Κάποιον ή θα τον συμπαθήσεις ή θα τον αντιπαθήσεις από την πρώτη στιγμή.

Η Χαρά ήταν μια κοπέλα μες στην καλή Χαρά σαν εμένα.Γι αυτό μάλλον δεν την συμπάθησα και πολύ (2 χαζοχαρούμενα σε 1 τάξη δε χωράνε) και γιατί μου κανε επίσης λίγο σνομπ πλουσιοκόριτσο, αλήθεια κακός συνδιασμός ε?(λίγο το Αρσάκειο λίγο οι ανταύγεις  σου χαλάν το image σε κάνανε να φαίνεσαι με  την πρώτη εντύπωση πολύ σοβαρή κι απρόσιτη, αλλά δεν ίσχυε). Μόνη της πλησίαζε τον κόσμο πολύ γλυκό και κοινωνικό πλάσμα, δεθήκαμε αμέσως και βάλαμε στην παρέα μας και το Πανούλι μας. Μου λείπουν και οι δύο τόσο πολύ αλλά η Χαρά ίσως λίγο παραπάνω γιατί κάθε φορά που περνάω έξω από το σπίτι της κοιτάω πάνω και περιμένω να τη δω, όπως τότε που ήταν εδώ.Περιμένω πως και πως τα Χριστούγεννα να έρθετε για να κάνουμε ένα reunion.

Χαρα για σένα ένα χαζοχαρούμενο ποίημα

Περνώ απ'το σπίτι σου συχνά

κι είν' τα παντζούρια σου κλειστά

κοιτώ- ψάχνω τ'αμάξι πουθενά

πως να σε δω αφού εισαι μακρια?

Νομίζω θα σε δω να οδηγείς με τη ΛΟΛΑ και το ΝΕΜΟ

αλλα ξέρω ότι είσαι μακριά γι αυτό θα περιμένω,

 θα το φυλάω σα θυσαυρό της φιλίας μας το λάβαρο

ΓΥΡΝΑ και θα πάμε για καφέ στον Άγιο Λάζαρο.

(χοχοχο) 

 ΜΟΥΤΣ!

ΥΓ:Άμα το διάβασες στείλε ΣΜΣ χιχι. Αλήθεια το αμάξι το χεις Βύρωνα?Ψάχνω τη ΛΟΛΑ και δεν τη βρίσκω. Μα πως να κάνω ομοιοκαταληξία με το  Λάζαρο?Φιλιά στη μαμά σου που τη συμπαθώ ιδιαίτερα.

Ο πεντάχρονος Αλέξης δεν πολυπίστευε στα φαντάσματα.Έλα όμως που τα δύο μεγαλύτερα αδερφάκια του ο Κυριάκος κι ο Δημήτρης κάναν τα πάντα ώστε να πιστέψει.Τι νυχτερινές ιστορίες για δράκουλες του διηγήθηκαν, τι Φρέντυ Κρούγκερ του έβαζαν, τι το φάντασμα του νεκρού παππού τους του έκαναν. Κι αυτά όλα κρυφά από τους γονείς βέβαια.....   Αλλά ο Αλέξης δε μασούσε με τίποτα παρά τα 5 χρόνια του. Εντάξει ψάρωνε λιγάκι με το φάντασμα του παππού άλλα καταλάβαινε ότι είναι μια πλάκα. Όμως πως να εξηγήσει αυτό που είδε ένα βράδυ και που τα αδερφια του δεν ήταν σίγουρα?Ήταν Αύγουστος και πανσέληνος.Το φεγγάρι τεράστιο έλουζε το σπίτι με το δυνατό φώς του και ο Αλέξης δεν είχε ύπνο. Όλοι κοιμόντουσαν κι αυτός σηκώθηκε δειλά ώστε να μην τον καταλάβει ο μπαμπάς και η μαμά που κοιμόταν στο ίδιο κρεβάτι. Το παράθυρο ήταν ανοιχτό και προκαλούσε το μικρό Αλέξη να πάει κοντά να θαυμάσει το φεγγάρι. ΩΩΩΩΩΩ!Σκέφτηκε, ξενυχτάω και όλοι κοιμούνται.Τι καλά!Πήρε θάρρος και βγήκε στο μπαλκόνι.
Μια ανάλαφρη κι αέρινη φιγούρα τον πλησίασε, ο Αλέξης δε φοβήθηκε συνομίλησε με τη φιγούρα την καληνύχτησε κι έπεσε για ύπνο σαν καλό παιδί. Το πρωί όπως και όλα τα υπόλοιπα πρωϊνά δεν μπόρεσε να καταλάβει τι είχε συμβεί.Ακόμα αναρωτιέται αν ήταν όνειρο, φάντασμα, κάποιος άγγελος ή η ψυχή του παππού του που του είχε μιλήσει εκείνο το βράδυ και μόνο σε αυτόν θέλησε να φανερωθεί.

Σήμερα λοιπόν σερφάροντας στην ιστοσελίδα της Greenpeace ανακάλυψα κάτι πολύ ενδιαφέροντα παιχνιδάκια. Εντάσσονται θα λέγαμε σε 2 κατηγορίες.Αυτά που ασχολούνται με τη διάσωση απειλούμενων με εξαφάνιση ειδών και αυτών που ασχολούνται με τα πυρηνικά. Είναι λίγο τρομακτικά παιχνιδάκια αλλά πορώνεσαι εντελώς... Nuclear tetris και NukeSweeper κατά το τέτρις και το Minesweeper αλλά το καλύτερο από όλα είναι το Duke Anti-Nuke.Είναι ένα παιδάκι που προσπαθεί να σώσει τον κόσμο απο τρομοκράτες που έχουν καταλάβει τον κόσμο με πυρηνικά μετατρέπωντας τα τοξικά βαρέλια σε ακίνδυνα. Είναι κάτι σαν το Super Mario.Αλλά προσοχή. Οι τρομοκράτες δε θα σε αφήσουν τόσο εύκολα να τους σταματήσεις, τα βαρέλια στάζουν, το πάτωμα κινείται...Νομίζεις πως θα τα καταφέρεις? Για δόκίμασε 

http://www.greenpeace.org/international/fungames/games/duke-anti-nuke

Άλλο  τρελό που μου συνέβη σήμερα. Ήμουν στο ΜΣΝ και κάποια φάση μια αγνωστη διεύθυνση άρχισε να μου μιλάει, καλημέρα κτλ. Τέλοσπάντων γνωριστήκαμε με το άτομο και επρόκειτο για ένα ωραιότατο αγόρι. Μου ζήτησε φωτογραφία μου (μάλλον γκόμενα έψαχνε αλλά  με λάθος τρόπο σκέφτηκα). Anyway του στελνω μια μέτρια που είχα, μου λέει ότι είμαι πολύ γλυκιά και λέει του άρεσα παρόλο που χω και μερικά κιλά (ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ). Μιλάγαμε αρκετή ώρα ώσπου στο τέλος  με ρώτησε αν έχω αγόρι κτλ. και αν θα με ενδιέφερε ποτέ να κάνω ελεύθερη σχέση.Κατάλαβα που το πάει και του πα ότι χώρισα πρόσφατα και δεν με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.Εξάλου για μένα ελεύθερη σχέση είναι  5-10  π#$%@%^τα και έξω από την πόρτα.Με τα πολλά έμαθα ότι έχει  μια κοπελίτσα η οποία είχε τα ίδια μυαλά με αυτόν, ή μάλλον τα απέκτησε μετά γιατί δεν έβρισκε κάτι καλύτερο για να περνά η ώρα που λέμε.

Ρε κορίτσια μην είστε χαζές. Αξίζετε κάτι καλύτερο ακόμη κι αν αυτό δεν έρχεται.Θα εκτιμήσετε περισσότερο κάποια πράγματα κι αξίζει να περιμένετε για να τα αποκτήσετε. Όσο για μένα τον προσγείωσα  τον τύπο τελείως ανώμαλα, όπως μου την είχε πέσει. Εντάξει οι άντρες είναι πολυγαμικοι, το καταλαβαίνω "ΛΕΜΕ ΤΩΡΑ" αλλά οι γυναίκες τοσο λυσσάρες πια? Μα ποιά η διαφορά να κάνεις κάτι με κάποιον που δεν γνώρίζεις για μια νύχτα και να κάνεις κάτι με κάποιον που δεν γνωρίζεις για αρκετό καιρό + Ν άντρες ? (όποιος σου κάτσει) Τι κερδίζεις από αυτό? Δευτέρα-Τετάρτη ο Αλέκος Τρίτη-Παρασκευή ο Μήτσος Πέμπτη και Σάββατο ο Αντρέας και Κυριακές ο Χ-Ψ άγνωστος για να μη βαριόμαστε κιόλας? Η σχέση σημαίνει να έχεις μια σταθερότητα και μια σιγουριά. Σημαίνει εμπιστοσύνη.Πώς να εμπιστευτείς κάποιον και να σε εμπιστευτεί αν έχεις διπλή και τριπλή ζωή και το μόνο που σε ενδιαφέρει είναι η καλοπέραση σου? Αν δεν μπορείς να τα πάρεις ή να τα προσφέρεις μην την κάνεις.Τι free και μα@$%($ λέμε τώρα!!!        

Υπο αυτές τις συνθήκες εγώ γουστάρω να είμαι free (σαν το αγνό περιστεράκι στη φωτο. κι όχι ξέκωλο από δω κι απο κει)  κι όχι να πετάω από πουλί σε πουλί. Σ'όποιον αρέσουμε για τους άλλους δε θα μπορέσουμε............................

Η Ουρανία έβλεπε από το παράθυρο το ολόγιομο φεγγάρι να ξεπροβάλλει από τις κορυφογραμμές του Υμηττού. Την κοίταζε από ψηλά με θλίψη και περισσή υπεροψία. Αυτό τα ήξερε όλα, τα προβλήματά της, τους φόβους και τις σκέψεις τις. Ναι την παρατηρούσε εδώ και χρόνια, από τότε που ήταν μικρή και προσεύχονταν δυνατά στο παράθυρο με τα μάτια στραμμένα στον ουρανό όταν είχε ανάγκη, όταν ή Ουρανία χάζευε με τις ώρες τα αστέρια κι έκανε όνειρα χωρίς να κοιμάται, τα έβλεπε όλα από ψηλά  και δε μιλούσε. Δε θα την πρόδιδε ποτέ αλλά η έκφρασή του τα έλεγε όλα.

 Η Πανσέληνος την μελαγχόλησε πάλι….. Πάντα ένιωθε ανάμεικτα συναισθήματα, όταν συνομιλούσε με την πανσέληνο. Λάτρευε το φεγγάρι και τον έναστρο ουρανό η Ουρανία, και παρόλο που μισούσε τη μοναξιά, τα ξενύχτια με τις εξομολογήσεις βυθισμένη στη μοναξιά της ήταν σύνηθες φαινόμενο. ΜΟΝΗ? Δεν ήταν καθόλου μόνη, τα βράδια παρέα με το φεγγάρι τα περνούσε  κι αυτό ήταν η καλύτερη παρέα της …  

Όμως αυτή τη φορά δεν ήταν μόνοι τους, τόσα φώτα, τόσος κόσμος στα μπαλκόνια δεν μπορούσανε να μιλήσουν, έπρεπε να περιμένει τη σειρά της. Ήθελε να απολαύσει μόνη της, ακούγοντας μουσικούλα, το φεγγαρόφωτο να λούζει το βουνό και τα σπίτια, και την ησυχία μιας πόλης που όπως λένε «δεν κοιμάται ποτέ». Δεν θα του μιλούσε αυτή τη φορά, θα την καταλάβαινε  από τη σιωπή της, είχε αρχίσει άραγε να ερωτεύεται εκείνο το αγόρι?

Η Πανσέληνος μάντευε την απάντηση στο ερώτημα που έκαιγε και τις 2 και είχε σοβαρές ενδείξεις ότι η απάντηση ήταν θετική. Η Ουρανία ξενύχταγε για άλλη μια φορά αλλά δεν ασχολούνταν με το φεγγάρι, μα με τη μουσική. Την έπιασε να σιγοψιθυρίζει τους στίχους ενός πολύ ρομαντικού τραγουδιού σαν να τους αφιέρωνε σε κάποιο υποθετικό πρόσωπο. Δεν κρυφάκουγε αλλά πως να μην το ακούσει? Αφού η μουσική στα ακουστικά της Ουρανίας ήταν στο τέρμα και η Ουρανία  τριγύριζε  στα σκοτάδια στις 4 το πρωί για δεύτερο συνεχόμενο βράδυ…

-Τι ακούς τη ρώτησε.

-Ένα τραγούδι.

-Τραγούδησέ μου το σε παρακαλώ-

Είμαι παράφωνη, δε θέλω να σε ενοχλώ.

Τι ηλίθια σκέφτηκε η Πανσέληνος. Είμαι η καλύτερή της φίλη και ντρέπεται να μου μιλήσει? 

 Η Ουρανία άκουσε το φεγγάρι, είδε την αγωνία στα μάτια του…Τελικά δεν άντεξε και του τα πε όλα…Αυτά που μάντευε αλλά και αυτά που δε μάντευε. Τραγούδησε και το ρεφραίν από το τραγούδι. Δεν ήταν η πρώτη φορά που την άκουγε να τραγουδά.       

 Ο χρόνος έχει σταματήσει,

Νιώθω σαν να έχω μόλις γεννηθεί

Η καρδιά μου χτυπά σαν τρελή

Κι έχω ξεχάσει ότι με προβληματίζει

Γιατί μόνο κοντά σου μπορώ να μια ο εαυτός μου

Ναι μόνο μαζί σου αποκτά  νόημα η ζωή. 

-Τραγουδάς πιο καλά από τις άλλες φορές. Ο Άγγελος είναι η αιτία να υποθέσω ε?

-Μα που άκουσες αυτό το όνομα?

-Ταιριάζετε. Ακόμα και τα ονόματα σας ταιριάζουν. Το άκουσα που το ψιθύριζες στον ύπνο σου. Νομίζω είσαι ερωτευμένη.

- Το ερώτημα δεν είναι τι νιώθω εγώ αλλά τι μπορεί να νιώσει αυτός για μένα. Το να κρυφακούς ξεπερνά κάθε όριο, νόμιζα ότι ήσουν φίλη μου.

-Είμαι.

-Απόδειξέ το. Ξέρεις μήπως κανένα μυστικό του? Εσύ τα βλέπεις όλα από κει πάνω. 

-Είμαι φίλη σου και θέλω να σαι ευτυχισμένη, γιατί το αξίζεις. Είσαι πολύ ξεχωριστός άνθρωπος. Μα δυστυχώς δεν ξέρω τίποτα. Δεν κάνω με πολλούς ανθρώπους παρέα…

 - Κρίμα που μόνο εσύ αναγνωρίζεις πόσο ξεχωριστή είμαι.

-Εύχομαι να το δει κι ο Άγγελός σου. Και τότε θα μου κάνετε μαζί παρέα τα βράδια. Μόνο που τότε θα μιλάς μαζί του κι εμένα θα με ξεχάσεις.

- Τα ίδια έλεγες και για τον Κώστα.Μου δίνεις ψεύτικές ελπίδες

-Εισαι τόσο όμορφη και δεν το ξέρεις.

-Το λες γιατί εσύ κοιτάς την ομορφιά της ψυχής.Μα κανείς  ποτέ δεν θα με πρόσεχε και ποτέ δε θα μαστε μαζί. Ώρα λοιπόν να φτάσει η συζήτηση «Άγγελος» στο τέρμα. Θα ξεχάσω ότι έγινε και ότι νιώθω, αφού το βλέπω πως αν συνεχίσω έτσι, άλλη μια χυλόπιτα έχει πάρει το δρόμο της για το στομάχι μου, κι επειδή είναι αργά δε θέλω να μου πέσει βαριά.

- Μη το κάνεις αυτό. Αφού τον αγαπάς.  

- Τι σε νοιάζει λοιπόν κουτσομπόλα? ΔΕ σε αφορά. Τι ξέρεις εσύ από αγάπη? Ένας μοναχικός  δορυφόρος είσαι ούτε καν πλανήτης. Και το όμορφο λαμπρό σου φώς κι αυτό κλεμμένο είναι. Δεν αξίζεις τίποτα κι όμως το φεγγαρόφωτο είναι χιλιοτραγουδισμένο. Όλοι εξυμνούν  την ψεύτικη ομορφιά σου και σε έχουν κακομάθει. Νομίζεις ότι μπορείς να παίζεις με την καρδιά μου ε? Πάω μέσα…

Το φεγγάρι έμεινε μόνο.Παρατηρούσε την Ουρανία μέσα από το τζάμι του δωματίου της. Ξάπλωσε στο κρεβάτι και διάβασε τα χείλη της που ξεστόμισαν:

 -Καληνύχτα Άγγελέ μου για τελευταία φορά. .........

ΕΙΡΗΝΗ

Αφιερωμένο σε όλους όσους έχουν έναν "Άγγελο" στη ζωή τους και σε όσους μιλούν με το φεγγάρι.

Στην παραμονή μου στο Tübingen έκανα και έμαθα πολλά πράγματα. Ένα από αυτά ήταν μια παρουσίαση στο Ινστιτούτο για τους ποιητές που έζησαν στο Tübingen. Οι περισσότεροι ανήκουν στην εποχή του ρομαντισμού κάτι που φαίνεται και στα ποιήματά τους. Είναι πραγματικά γεμάτα εικόνες. Διάβασα μερικά ποιήματα και πραγματικά με άγγιξαν πάρα πολύ. Ανακάλυψα (για την ακρίβεια θυμήθηκα) πόσο ωραία είναι η ποίηση ακόμα και σε μια ξένη και ακουστικά βάρβαρη γλώσσα όπως τα γερμανικά.  (για τους περισσότερους και όχι για μένα, που βλέπω τα γερμανικά σαν πολύ εκφραστική, ποιητική και εικονοπλαστική γλώσσα.) Κατά καιρούς θα μοιραστώ μαζί σας μερικά, αν και ξέρω ότι ρισκάρω να γελοιοποιηθώ γιατί πραγματικά είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταφράσεις ποίηση και δη γερμανική ποίηση. Ούτε μεταφράστρια είμαι, ούτε ποιήτρια, ούτε φιλόλογος, γι αυτό αν προσβάλλω ή ενοχλώ κάποιον με αυτά που γράφω να μου το πει. Όμως νομίζω ότι και οι επαγγελματίες μεταφραστές κάνουν τέρατα στη μετάφραση (αυτό μας το χει πει επανειλημμένα μια καθηγήτρια μας και το χω δει με τα ίδια μου τα μάτια) ή μεταφράζουν κάτι πολύ ελεύθερα. Για αυτό αξίζει νομίζω τον κόπο να κάνω μια προσπάθεια και να γράψω όσα αντιλαμβάνομαι. Δε θα θελα να γράφω κάτι που δε θα καταλάβαιναν όλοι….

  Im Garten im Mondlicht (Justinus Kerner)= Στον κήπο μές στο φεγγαρόφωτο 
   
Im Garten im Mondlicht               Στον κήπο μές στο φεγγαρόφωτο
Vernehm ich ein leises                Αντιλαμβάνομαι ένα σιγανό.
Flüstern und Streiten.                   ψιθύρισμα  και τσακωμό
Lilien und Rosen          Τα λίλιουμ με τα ρόδα  

Streiten, wer schöner                 μαλώνουν: Ποιο από αυτά
Von ihnen blühe                       ανθίζει πιο όμορφα?
Wenden die Häupter
Nach mir hin - ich gehe, ;           Γυρίζουν τα κεφάλια προς τα μενα- πηγαίνω
Der Mond sieht euch blühen,      Το φεγγάρι σας βλέπει  να ανθίζετε
Der soll's entscheiden!                Αυτό  να αποφασίσει.

Το παρόν κείμενο εξηγεί το ψευδόνυμό μου στο ΜΗ.rena =συντομογραφία του Ειρήνη bill= συντομογραφία του Βασίλης.Βασίλης ήταν ο πρώην  μου(τι προτότυπο) και είχαμε χωρίσει όταν γράφτηκα στο ΜΗ αλλα είχαν ήδη προλάβει το ψευδόνυμο killbill, ποιός ξέρει τι θα του κάνανε του αγαπητού μέλους.... Λοιπόν να μην τα πολυλογώ έβγαλα το δικό μου όνομα με το δικό του παρέα, γιατί παρόλο που ήθελα να τον σκοτώσω τον αγαπάω......... Ναι ναι, σε χρόνο ενεστώτα.Τον αγαπούσα πολύ τότε, τώρα εχει φύγει ο έρωτας αλλά εξακολουθώ να τον νοιάζομαι και να τον αγαπάω. Αν πάθαινε κάτι κακό θα στεναχωριόμουνα, παρόλο που  τραβάμε ο καθένας το δικό του δρόμο. Δε θα του συγχωρήσω ποτέ που εξαιτίας του κόπηκα σε εκείνο το μάθημα (το οποίο ευτυχώς πέρασα τώρα και δεν θα ναι αφορμή να το σκέφτομαι)

Λοιπόν αυτή είναι η renabill και στη φωτογραφία η αυθεντική Ειρήνη. Ο Βασίλης μας είχε τελειώσει χρόνια τώρα. Αν και στο ψευδόνυμό μου θα μαι αναγκασμένη να τον κουβαλάω πάντα μαζί μου. Ίσως αυτό να αποδεικνύει και πόσο τον αγάπησα.

Όσοι έχετε διαβάσει προηγούμενο ποστ, με βασάνιζε ένα ερώτημα. Να του πω, να μην του πω τι νιώθω.Ξέρετε στο αγόρι που μου στέλνει τα ωραία στιχάκια. Τελικά το είπα μια μέρα πριν φύγω για Γερμανία.Το περίεργο είναι ότι την επόμενη μέρα το βράδυ έρχεται SMS στο κινητό μου. " Καλησπέρα, πως είσαι και πως περνάς στη Γερμανία? Εγώ είμαι στο χωριό μου και βαριέμαι. Όσο για την απάντηση που ήθελες στην έδωσα." (Με μειλ) Μπήκα και την είδα, αλλά δεν του το πα, μη νομίζει ότι καιγόμαστε κιόλας.Διακοπές κάνω, κι όταν λέμε διακοπές περιλαμβάνονται όλα.

Είχα τέτοια νύστα από το ταξίδι και την ξενάγηση στην πόλη μέσα στη βροχή, που δεν με ένοιαξε καθόλου η απογοητευτική απάντηση.Κατά κάποιο τρόπο την περίμενα. Με συμπαθεί λέει ιδιαίτερα και είμαι σημαντικό πρόσωπο γι αυτόν αλλά δεν νιώθει όπως εγώ. ΟΚ. Σεβαστό, δεν μπορούμε να έχουμε ότι θέλουμε. Θέλει να μαστε φίλοι. Και γω το ίδιο, τουλάχιστον μπορώ να πάω παρακάτω τώρα. 

Το συγκεκριμένο ποστ είναι λιγάκι μελαγχολικό γιατί ενώ μου έλειψε το σπίτι και το μπλοκ μου πέρασα πολύ όμορφα στη Γερμανία και γνώρισα πολύ αξιόλογα ατομα.Οι αναμνήσεις άπειρες και χαραγμένες στην καρδιά.

Απο που να αρχίσω και να τελειώσω? Τα γέλια που κάναμε στο δημαρχείο του Tübingen και μας άκουσε ο καθηγητής μας από μακριά και ήρθε και μας βρήκε, το ατύχημα με το ποδήλατο (θα σας πω αργότερα γι αυτό), την ξενάγηση στη Στουτγάρδη και το Μόναχο, το μουσείο της Μερσεντές, τη βόλτα με τη γόνδολα στο ποτάμι, την καθηγητρια τη Ζοζεφίν που γέλαγε σα χαζή, την μεγάλη και δεμένη παρεούλα μας που αγουροξυπνημένη κάθε πρωί έτρωγε Bretzel, Apfelltasche και έπινε καφέ? Τα κορίτσια με τα οποία έμενα και γελάγαμε 24 ώρες ακόμα και μες στο σπίτι και είχαμε τρελάνει την σπιτονοικοκυρά,το σπιτάκι μας δίπλα στο ποταμάκι, τον Günter τον τέλειο σερβιτόρο,το αποχαιρετηστήριο πάρτυ ή τον SAMI τον καταπληκτικό manager του Sprachinstitut?

Πραγματικά όλα ήταν υπέροχα. Αλλά σε ένα πράγμα θέλω να σταθώ. Ο Σάμι μας συμπάθησε πάρα πολύ.Ήμασταν μεγάλη, δεμένη και γελασή παρεούλα και καλοί μαθητές. Μας πήγε στο αεροδρόμιο και ήταν πολύ συγκινημένος, χάρηκε πολύ που μας γνώρισε και που το ινστιτούτο είχε τέτοια καλά παιδιά. Και εκει πέτεξε την φανταστική ατάκα, που με έστειλε:

Στη ζωή λένε κάποιον τον συναντάς 2 φορές!

Εγώ εύχομαι να σας συναντήσω και 3 και 4.

Και μετά μας φίλησε και έφυγε γρήγορα. Η φίλη μου τον είδε να σκουπίζει τα μάτια του καθώς μπαίναμε στο αεροδρόμιο, ενώ εγώ έκλαψα όταν άκουσα το Say it right της Nelly Furtando γιατί ήταν το πρώτο τραγούδι που χορέψαμε και μάλιστα μαζί με τον Sami, που παρά τα 50 του χρόνια στην καρδιά είναι ένα μικρό παιδί και χορέυει πολύ ωραία και με όλη του την ψυχή. Το μότο του είναι: Ποτέ δεν είναι πολύ αργά να ζήσεις μια όμορφη παιδική ηλικία.Κι ο Σάμι αυτό είναι τελικά, ένα μεγάλο παιδί.

Όσο για το ατυχημα με το ποδήλατο δεν ήταν τίποτα. Ψιχάλιζε και ήταν κατηφόρα. Και έχασα τον έλεγχο και έπεσα. Δόξα το Θεό δεν έπαθα τίποτα εκτός από μερικές μελανιές.Θα μπορούσε να ναι σοβαρότερο, γιατί είχα πολλή φορα και έφυγα 1 μέτρο πιο μακριά. Με φύλαξε η Αγία Αικατερίνη που ήταν κοντά στο σπίτι μας (έχω και το όνομά της), από την οποία πέρασα εκείνο το πρωί κι έκανα το σταυρό μου. Κι έτσι λοιπον ευχαριστώ το Θεό που δεν έπαθα κάτι σοβαρότερο, ώστε να χαλάσει η εκδρομή μου και των παιδιών, και που ήμουν καλά ώστε να δω όλα όσα είδα στη Γερμανία.

Το μοναστήρι του Bebenhausen και το να ακούσω Bach σε εκκλησιαστικό όργανο είναι μοναδικές εμπειρίες και αναντικατάστατες.Δε μετανιώνω που πηγα Γερμανία, αντί γα ελληνικό νησί, γιατί πραγματικά γέμισα μπαταρίες και ξέφυγα από την ελληνική κόλαση. ΗΡΕΜΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Όυτε για το ποδήλατο μετανιώνω, κι αυτό για κάποιο λόγο έγινε.

Ναι ναι ναι.2  μέρες μόνο με χωρίζουν από το πανέμορφο Tübingen η. αλλιώς σήμερα και σήμερα που λέει και ο φίλος μου ο ζέφυρος.Σε περίπου περίπου 50 ώρες θα μαι εκεί. Η ευτυχία μου δεν περιγράφεται. Τα μυαλά στα κάγκελα, δεν το συζητώ, αλλά πρέπει να προχωρήσω και μια εργασία για τη σχολή.ΚΛΑΨΨΨΨΨΨΨΨΨΨ!!!

Χτες είδα τον καλύτερό μου φίλο, βαρέθηκα να τον βλέπω δηλαδή και έκανα αγκαλίτσες και γούτσου- γούτσου με τη μαμά μου και της αδερφές μου. Με καλοπιάνουν μπας και τους φέρω τίποτα. Με πρήξανε, σε όλους λουκάνικα θα φέρω.Μην παρεξηγείτε βρε πρόστυχα μυαλά κανονικά λουκάνικα θα ναι. ΠΛΑΚΑ ΚΑΝΩ! Αλήθεια τι να σας φέρω? Μη ζητήσετε αυτόγραφο από το Λάνσελοτ θα το κρατήσω για μένα.Ε τι κάθε μέρα συναντάς πρίγκηπες και βασίλισσες και το Λάνσελοτ με τους ιππότες του? Άντε να σας δείξω λίγο.

Αυτό που σας λέω είναι πέρα για πέρα αληθινό και μου έκανε τεράστια εντύπωση όταν το είδα.Διάβαζα διαφήμιση για την εξεταστική και έπεσε το μάτι μου στο εξής: Μελέτη (όχι η Ελεωνόρα) προσπάθησε να ανάγει τον τηλεοπτικό χρόνο διαφημίσεων σε μέρες. Έτσι προέκυψε ότι σε όλα τα κανάλια το 1988 οι διαφημήσεις τρώγαν 12 μόνο μέρες από τη ζωή μας ενώ το 1998 185!!!Για επόμενες χρονιές δεν έχω στοιχεία αλλά....

φανταζομαι το 2007 θα χουν φτάσει τις 200. Να γιατι η τηλεόραση είναι ένα αποβλακωτικό μέσο.Να γιατί κάνει κακό στις συνήθειες και την κριτική μας σκέψη, να γιατί πρέπει να κλέινουμε το χαζοκούτι και να κάνουμε κάτι πιο δημιουργικό. Αφού δεν βλέπουμε τίποτα άλλο παρά διαφημίσεις (και πολλές φορές πολύ κακόγουστες και σαχλές διαφημίσεις) ας πατήσουμε όλοι το κόκκινο κουμπάκι, μπας και βρούμε την ησυχία μας.

Το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών έχει έναν πολύ χρήσιμο εξυπηρετητή δικτύου, όπου οι καθηγητές (όχι όλοι) περνάνε τις διαφάνειες από τις παραδόσεις μαθημάτων, τις σημειώσεις, ανακοινώσεις και βοηθητικά αρχεία για τις εργασίες μας. Είναι πραγματικά χρησιμότατο εργαλείο για το φοιτητή που δεν μπορεί να πηγαίνει συνέχεια, δουλεύει κτλ. αλλά και για τον καθηγητή που παραδίδει γρήγορα και δεν προλαβαίνεις τι να πρωτογράψεις. Κατεβάζεις τα πάντα από το Ιντερνετ και είσαι κομπλέ !!!!!!! Ως προς αυτό δεν έχω παράπονο λοιπόν, αν εξαιρέσεις τον πρωτόγονο και πολύ αργό και γραφειοκρατικό τρόπο λειτουργίας της γραμματείας, και την μηδενική οργάνωση και πληροφόρηδη από την ιστοσελίδα της σχολής, τουλάχιστον σε αυτό είναι εντάξει.

Βέβαια κι αυτό έχει τα αρνητικά του. Μερικά μαθήματα δεν μπαίνουν στο e-class ενώ μερικά άλλα για να έχεις πρόσβαση πρέπει να έχεις τον ειδικό κωδικό που σου δίνει το πανεπιστήμιο.Ως εκεί καλά γιατί κωδικό έχω, αλλά όλο κάποιο πρόβλημα τυχαίνει και δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Ευτυχώς έχω κάποια φίλη μου και με τον κωδικό της κάνω δουλειά, αλλά μετά??? Το άλλο πρόβλημα που προκύπτει είναι ότι οι μερικοί καθηγητές  καθυστερούν να βγάλουν τις σημειώσεις, βγάζουν τα μισά ή λίγες μέρες πριν τις εξετάσεις και τρέχεις πανικόβλητος να τα προλάβεις όλα, γιατί ως γνωστόν οι σημειώσεις είναι και οι πιο σημαντικές για να δώσεις τα περισσότερα μαθήματα. Μπορεί να κάνω και λάθος αλλά αυτό έχει επιβεβαιώσει η εμπειρία μου αλλά και πολλοί άλλοι φοιτητές μου έχουν πει. Το 3ο πρόβλημα είναι ότ καμιά φορά κολάει ο υπολογισ΄της, αν τα αρχεία είναι μεγάλα, και μπορεί να χρειαστεί να τα ξανακατεβάσεις αν κοπεί η σύνδεση.Εχω περάσει ώρες να προσπαθώ για αυτό το καταραμένο το Μάρκετινγκ. Μα καλά την ιστορία της ζωής τους βάζουν στις σημειώσεις? Σε πολλά μαθήματα είναι πολλές διαφάνεις με πολύ λίγα λόγια, που σε κουράζει να τις βλέπεις τόσο πολλές και δεν έχεις κανένα κουράγιο να τις διαβάσεις και μόνο από το πάχος. ΠΙΚΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Προς το παρόν κερδίζουν οι πρώτες.Αυτό δε σημαίνει ότι οι ανεμογεννήτριες είναι καλύτερες από κάθε άποψη.

Αφορμή του κειμένου αυτού είναι το ίτι πήγα χτες στο Θέατρο Βράχων να παρακολούθήσω μια παράσταση.Παρατήρησα ότι στην ταράτσα ενός κτηρίου δέσποζε μια τεράστια κεραία με κόκκινα φωτάκια που αναβόσβηναν και ανατρίχιασα.ΕΦΡΙΞΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!

Ποιος χαζός θα δεχόταν την πηγή του καρκίνου πάνω στο κεφάλι του σκέφτηκα?Ακόμα και τα περιστέρια δεν πετάνε στην ευθεία απο αυτές για να μην γίνουν ψητά από τη θερμότητα και την ηλεκτρομαγνιτική ακτινοβολία που εκπέμπουν.Η απάντηση ήρθε από την αδερφή μου όταν ο φίλος της δούλευε σε εταιρία περιβαλλοντικών μελετών έμαθε ότι οι εταιρίες πληρώνουν το λιγότερο κάπου 600Ε μηνιαίως τους ιδιοκτήτες για την εγκατάσταση της κεραίας στο κτηριο. Μα για μερικά ευρουδάκια είναι διατεθειμένοι κάποιοι να εξαργυρώσουν τη ζωή τους και των παιδιών τους? Τι να πω????

Κι ενώ γίνονται αυτά τα τέρατα εξοργίζομαι γιατί κάποιοι ασκούν έντονη κριτική στις ΑΠΕ και κυριώς στις καήμενες τις ανεμογεννήτριες που μόνο καλό έχουν να προσφέρουν. Δήθεν ότι κάνουν θόρυβο, εκπέμπουν ακτινοβολία και χαλάν την αισθητική μας είναι μερικές από τις απαράδεκτες δικαιολογίες τους κι εμείς τις πιστεουμε γιατί ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΛΑΧΟΙ ΚΙ ΑΜΟΡΦΩΤΟΙ, δεχόμαστε άκριτα ότι λένε οι διπλανοί μας χωρίς να το εξετάζουμε. Για ποιά αισθητική μιλάνε, αυτοί που στο βωμό του κέρδους έχουν ξεχάσει τι θα πει αισθητική, που έχουν γεμίσει τους πάντες και τα πάντα με τερατουρήματα κεραίες, κτήρια και κατασκευές και δεν έχουν αφήσει τίποτα όμορφο όρθιο? Κι εμείς οι υπόλοιποι οι απλοί άνθρωποι τους ακολουθούμε σαν τα προβατάκια, τα φερέφωνά τους είμαστε, δεν έχουμε δική μας βούληση να αντισταθούμε στα συμφέροντα των μελοκαρχαριών, Ζητάμε λύσεις εδώ και τώρα αλλά όταν αυτές έρχονται τις απορρίπτουμε με χαζές δικαιολογίες.Τότε μας πιάνει το Ελληνικό αντιδραστικό μας, να διαδηλώσουμε με το παραμικρό ακόμα και απέναντι σε κάτι που θα καλυτερέψει τη ζωή μας.

Οι Ανεμογεννήτριες είναι ακίνδυνες 100%. Είναι η ΦΥΣΙΚΗ (αν ξέρετε τι σημαίνει φυσική) εξέλιξη των ανεμόμυλων.

ΔΕΙΤΕ ΚΑΙ ΞΕΣΤΡΑΒΩΘΕΙΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΥΡΙΟΙ

Ήξερες ότι στη γη έχουν κατέβει άγγελοι για να κάνουν τη ζωή μας πιο παραδεισένια?Μη φύγεις ποτε.............

Στα γενέθλιά μου πριν καιρό μου στείλανε εκτός από τα χρόνια πολλά και το παρακάτω στιχάκι. Κι αναρωτιέμαι τι να σημαίνει. Σίγουρα ότι με συμπαθεί πάρα πολύ το άτομο που το στειλε. Κι αυτό δε το έστειλε ο οποιοσδήποτε αλλά ένα αγόρι που μου αρέσει εδώ και ένα χρόνο, αλλά δεν του το χω πει πολύ ξεκάθαρα, αλλά με έμμεσο τρόπο. Τι να υποθέσω λοιπόν μετά απο τέτοιο μήνυμα, και τι να υποθέσω όταν έχουμε πάρα πολύ καιρό να τα πούμε από κοντά γιατί κάνει μεταπτυχιακά και δεν έχει πολύ χρόνο? Καταλαβαίνω ότι η δουλειά προηγείται, κι εγώ εργασιομανής είμαι (ταιριάζουν και τα ζώδιά μας τρελά), αλλά όταν ο άλλος σημαίνει πολλά για σένα βρίσκεις μια ωρίτσα αραιά και που να τον δεις,να στείλεις ένα μήνυμα βρε αδερφέ αν σε ενδιαφέρει, το τονίζω αν σε ενδιαφέρει, γιατί μάλλον έχω αρχίσει και σκέφτομαι ότι δεν πρέπει να ενδιαφέρεται για μένα, γιατί δεν είμαι καμιά καλλονή σαν αυτές που κατά καιρούς κοιτάει. Εντάξει έχω μερικά κιλάκια παραπάνω αλλά δεν είμαι και η Μαρία η άσχημη, κι από χαρακτήρα πολύς κόσμος που με γνωρίζει με συμπαθεί. Γιατί λοιπον ειμαι τόσο μόνη ???

Φταίμε εμείς οι γυναίκες που μαστε ανασφαλείς οι εσεις οι άντρες που δεν ξεκαθαρίζετε τη θέση σας? Και σας κακοπέφτει που σας την πέφτουμε.

Σήμερα το πρωί είδα ένα πολύ συνταρακτικό όνειρο.Και διάβασα πριν λίγο ένα εξίσου συνταρακτικό για μένα κείμενο στο μπλοκ του kakofoniks με τίτλο (Μάνα, μανούλα,μαμά) Αλλά για να καταλάβετε πριν σας το διηγηθώ θα σας πω πρώτα  ότι πέρσι το Φλεβάρη έχασα τον πατέρα μου.

Είδα λοιπόν ότι έιχα βγεί στο μπαλκόνι να διώξω κάτι περιστέρια, αλλά τα άτιμα δε φεύγανε με τίποτα και έτσι είπα να τα καταβρέξω με το λάστιχο.Το σπίτι ρετιρέ με 2 ορόφους, αρχίζω και καταβρέχω τα περιστέρια από πάνω. Ξαφνικά κατέβηκε κάτω μούσκεμα ο πατέρας μου.Τρόμαξα!!! Ήταν όπως το τέλευταίο διάστημα όχι πάρα πολύ καλά.Στέκονταν και δε στέκονταν. Του λέω:

"Σε έβρεξα?" και μου απαντάει.

"Όχι κορίτσι μου με δρόσισες με τέτοια ζέστη" και με αγκάλιασε.Κι εγώ άρχισα να κλαίω στην αγκαλιά του. Μου λέει κλαίς?Γιατί? "Για τα νιάτα και την ομορφιά σου, και γιατί Σ'ΑΓΑΠΑΩ"του είπα σφίγγοντάς τον να μην μου φύγει κι αυτός μου χάιδευε τα μαλλιά. Αλλά έφυγε αμέσως μόλις ξύπνησα.

Δέν έκλαψα παρα μόνο όταν διάβασα το κείμενο ενός άλλου μέλους και θυμήθηκα κάποια πράγματα για κείνον.

Σαν χτες θυμάμαι το ταξίδι δτην Πάτρα πριν 5 χρόνια, (από τα τελευταία ταξίδια πριν το μεγάλο και τελευταίο ταξίδι) να με γράψει στη σχολή και να μου βρεί δωμάτιο στην φοιτητική εστία, αφού η υγεία του από τότε και τα οικονομικά μας ήταν δύσκολα.Είχα άγχος που πέρασα τελικά εκεί που ήθελα και ο πατέρας μου ήταν πολύ χαρούμενος.Τόυ είχα γκρινιάξει σε αυτό το ταξίδι και δε με μάλωσε.Τώρα καταλαβαίνω. ΣΥΓΓΝΩΜΗ!!!!!!!!!!!!!!!!

Μπορεί να γκρίνιαζε που ήταν ο μόνος άντρας στην οικογένεια, αλλά το απολάμβανε.4 γυναίκες να σε φροντίζουν, τι καλά! Κι εκείνος έδινε τα πάντα όμως!!! Για κείνον ήμουν η κοριτσάρα του, σε αντίθεση με άλλους μπαμπάδες ή άντρες πρόσεχε την παραμικρή αλλάγή πάνω μας, ακόμη κι ένα εκατοστό να κόβαμε το μαλλί, αν φοράγαμε κάτι καινούριο, το βάψιμο το χτένισμα όλα. Και καμάρωνε σα γύφτικο σκεπάρνι, πολύ ανοιχτόμυαλος παρά την ηλικία του ποτέ δε μας πίεσε σε τίποτα για το τί θα φάμε πότε θα βγούμε, πόσο και τι θα διαβάσουμε ΠΟΤΕ! Γράφω, γράφω γράφω, μπας και σταματήσω να κλαίω, γιατί δίνω μάθημα αυριο κι έχω Διάβασμα. Δίκαιο.το αγαπημένο του, δικηγόρος βλέπετε.Θέλω τόσο πολύ να τον κάνω περήφανο!!! Άραγε γι αυτό να είδα το όνειρο? Η επειδή έχω καιρό να πάω στο μνήμα με τα λουλουδάκια που του αρέσουν τα κινέζικα?Πάντα αυτά του παίρνω. Ήταν (είναι)  τα αγαπημένα του. Ελπίζω να βρήκες  το καναρίνι μας το Θανάση, που τόσο το ζήταγες στο νοσοκομείο. Πέθανε λίγο μετά από σένα.

Σας έχει τύχει και σας κάποια περίοδο να μην σας θυμάται ποτέ κανείς και ξαφνικά να πέφτουν όλοι μαζί πάνω σας για ένα ραντεβού και να νιώθετε χάλια γιατί δεν μπορείτε να τα κάνετε όλα? Εμένα αρκετές φορές αλλά αυτή η φορά είναι η χειρότερη μου.

Παραδίδω 2 βαρβάτες εργασίες στη σχολή αυτή και την επόμενη βδομάδα. Τη μια την ΄'εχω σχεδόν τελειώσει και την άλλη θέλω μερικές μέρες ακόμα να ξεστραβωθώ στην οθόνη του Η/Υ. Πρέπει να τις τελειώσω στο Σαββατοκύριακο ή τουλάχιστον να μείνη μισή η μία για να διαβάσω και Δίκαιο που δίνω την Τετάρτη.Την Τετάρτη έχω πρόβα για την παρουσίαση της Πέμπτης και να πάω στο φροντιστήριο Γερμανικών για να κανονίσουμε για ένα ταξίιδι που θα κάνουμε στη Γερμανία. ΧΑΜΟΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣ!!!!!

Χτες λοιπόν κοιμήθηκα 4 για να τελειώσω την μια εργασία αντί να βγω με μια φίλη μου που είχε γενέθλια ή να πάω για μπάσκετ (με τους κολλητούς που έχουν τρελή πλακα) και σήμερα αυτή η φίλη μου με κατι παιδιά από τη σσχολή θα βγούνε και είπανε και μένα και αύριο θέλουν να πάνε για μπάνιο.

Μα που πας ρε Καραμήτρο για μπάνιο Κυριακάτικα με το λεωφορειο????Θα φάμε όλη μας τη μέρα και δε θέλω.

Το προβλημα είναι ότι συνεχώς αρνούμαι ενώ θέλω να πάω μαζί τους και φοβάμαι μην με παρεξηγήσουν, ότι είμαι ψηλομύτα και τέτοια.Νιώθω σαν αυτοκίνητο που το σπρώχνουν και δεν τσουλάει με τίποτα, λες και το κάνει πεισματικά για να σου κουρελιάσει τα νεύρα. Αλλά τι να κάνω? Όλοι εκ του ασφαλούς μπορεί να μιλάνε.Τα κορίτσια δε χρωστάνε τα μαλλιά της κεφαλής τους από μαθήματα.Είναι φυτουλάκια όπως τις λέω καμιά φορά. Αχ δεν ξέρω τι να κάνω.Να γινόμουν χίλια κομμάτια να τα προλάβω όλα. Μου έρχεται να τσιρίξω!Μόλις με πήρανε να πάμε ημερήσια στη Χαλκίδα.

Πελάτες μουυυ που έλεγε και ο  Βέγγος.

ΜΗ ΣΠΡΩΧΝΕΤΕ ΕΝΑΣ ΕΝΑΣ. ΟΛΟΙ ???? ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ.

Ο λόγος σήμερα για ένα πρόσωπο πολύ ξεχωριστό στη ζωή μου.Χρωμάτισε τα λυκειακά μου χρόνια με τα πιο ποικίλα και όμορφα χρώματα.

Πολυτάλαντο κορίτσι.Έγραφε κάτι φανταστικά σενάρια, τι να σας πώ τώρα...... Έκανε μιμήσεις τους καθηγητές μας και πεθαίναμε όλοι στο γέλιο, κι αυτοί μαζί.Οι εκδρομες και τα διαλειμματα δεν ήταν ποτε βαρετά.Αλλά και το μάθημα της κατεύθυνσης ήταν απόλαυση, για μας και πονοκέφαλος για τους καθηγητές.Το καλύτερο???????????

Δε μας κάναν σχεδόν ποτέ παρατήρηση, γιατί αυτή το φυτό(χιχιχι) ήταν απουσιολόγος, και εμένα με συμπαθούσαν οι πιο πολλοί καθηγητές (εκτός από το λιονταράκι τη φιλόλογο, με χαντάκωσε λατινικά η σκύλα!!!!) Ζει κι αυτή κοντά σε μένα αλλά δε βλεπόμαστε πολύ.ΚΡΙΜΑ!Μιλάμε στο msn, αλλά δεν είναι το ίδιο, μου λείπουν οι πλάκες και οι χαζομάρες μας.Γιατί να περιμένουμε το επόμενο πάρτυ για να βρεθούμε Ε?

ΧΡΥΣΑ ΜΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ ΠΟΛΥ κι ας μη σε βλέπω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ίσως ακριβώς επειδή δε σε βλέπω.ΜΑΚΙΑ

Δυστυχώς ως καινούρια στο blog δεν έλαβα καμιά πρόσκληση, αλλά ως πρώτο κείμενο γνωριμίας είναι να γράψω για 5 πράγματα που με χαρακτηρίζουν.

1) Γεννήθηκα και ζω στο Βύρωνα-Αθήνας και λατρέυω την περιοχή αυτή και το πατρικό μου, που ο μακαρίτης ο πατέρας μου έλεγε ότι "Έχει προοπτική" .Γι αυτό μου αρέσει να κάνω βόλτες και να βγαίνω εδώ γύρω, με φίλους.

2)Για 5 χρόνια (σημαδιακό νούμερο) ήμουν σε ομάδα μπάσκετ κι έπαιζα ως playmaker αλλά σταμάτησα λόγω πνελληνίων αλλά και γιατί σε αντίθεση με το σπίτι μας, ως παίκτρια δεν είχα "καμία προοπτική" .........Και δεν το λέω από χιούμορ.

3)Δύσκολα ξεκόβω από άτομα και φίλους που πιστεύω ότι αξίζουν.Οι περισσότεροι φίλοι μου είναι πολύ παλιοί. Ο κολλητός μου Γιάννης και η Κολλητή μου Πόπη με συντροφεύουν στο ταξίδι της ζωής μου από τα 6 μου χρόνια, ενώ έχω πολλούς φίλους από το λύκειο κι από Πάτρα, από την εποχή που σπούδαζα εκεί.

4) Μου αρέσει να γελάω τρανταχτά και δυνατά όχι για να προκαλέσω, αλλά γιατί μου βγαίνει αυθόρμητα.Οι γνωστοί με ξεχωρίζουν και με εντοπίζουν από το γέλιο μου.Για όσους δε με γνωρίζουν μπορεί να φαίνεται στημένο ή εκνευριστικό αλλά, όλοι οι φίλοι μου, μου λένε ότι τους λείπει το γέλιο μου.

5) Πετάω τη σκούφια μου για ταξίδια, εξόδους κι εκδρομές (έτσι εξηγείται το ονομα του blog) και θέλω τρελά να πάω στη Γερμανία γιατί τελευταία έχω πορωθεί με τη γερμανική γλώσσα.Είμαι όμως και ερωτευμένη με τη Ζάκυνθο, όπου θα ήθελα να ζήσω, αν μου δινόταν η ευκαιρία ...........(από κει και η εικόνα)